06. Nadine Shah – Kitchen Sink
Έχετε πέντε λεπτά να σας μιλήσω για την σωτήρα μας, την Nadine Shah; Έχετε, δεν έχετε, εγώ θα μιλήσω. Δεν θα σταματήσω να λέω ότι η Shah είναι από τα πραγματικά μεγάλα κεφάλαια της σύγχρονης βρετανικής μουσικής, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Είναι από εκείνους τους έκδηλα ευφυιείς μουσικούς που δεν γίνεται να μην αγαπάς. Ασχέτως αν ασχολείται με το μεταναστευτικό στο «Holiday Destination» ή με τα ζητήματα που την απασχολούν ως γυναίκα στα mid-30s στον Δυτικό κόσμο όπως κάνει στο «Kitchen Sink», αυτό που είναι το μεγάλο προσόν (και απόδειξη της ευφυίας που λέγαμε νωρίτερα) είναι ότι γίνεται αριστοτεχνικά δηκτική χωρίς να προσπαθεί ποτέ να γίνει διδακτική. Επίσης καταφέρνει να χρησιμοποιεί καθημερινή γλώσσα, χωρίς όμως να χάνει την εγγενη ποιητικότητά της. Αυτό κάνει το αποτέλεσμα αρκετά πιο άμεσο και προσβάσιμο, χωρίς απαραίτητα να κάνει συμβιβασμούς με αυτά που θέλει να πει.
Μουσικά γενικά η Shah είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί (τουλάχιστον από εμένα). Αυτό μόνο ως θετικό το θεωρώ, καθώς δεν πολυξέρεις τι θα σε βρει στην επόμενη γωνία και αυτό είναι από τα πιο ωραία πράγματα που μπορεί να σου προσφέρει η μουσική. Στο «Kitchen Sink» κρατάει σε μεγάλο βαθμό τις κιθάρες και τους ρυθμούς του «Holiday Destination», μουσικά (όπως και θεματικά) είναι αρκετά πιο ενδοσκοπικό. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να είστε τεμπέληδες και να χρειαστεί να αφιερώσετε λίγο παραπάνω χρόνο και ακροάσεις για να το εκτιμήσετε, ειδικά στο δευτερο μισο, καθώς είναι κάπως εμπροσθοβαρές. Τι μένει; Θα έλεγα ότι μένει να την δούμε live, αλλά ας μην καταλήξουμε σε απελπισμένους κλαυσίγελους.
sonic death monkey 