09. Irreversible Entanglements – Who Sent You?
Αν ήμουν σοβαρός μουσικόφιλος (ή έστω μουσικόφιλος που δεν βαριόταν να χρησιμοποιήσει το google), αυτή τη στιγμή θα είχα να σας αραδιάσω τουλάχιστον 3 παραδείγματα σύμπραξης spoken word και τζαζ. Επειδή δεν είμαι, το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι (προβλέψιμα) ο Langston Hughes και αυτό σε αρκετά διαφορετικό μουσικό ύφος από τους ημι-ξέφρενους Αμερικάνους. Αν ήμουν επίσης σοβαρός μουσικόφιλος πιθανότατα θα ήξερα και κάποιο άλλον από το group εκτός από την Moor Mother, αλλά καλό προβατάκι του Wire είμαι και του λόγου μου. Άσε που δεν μου αρέσουν τα προσωπικά της Moor Mother. Εδώ όμως η συνεργασία της με τους υπόλοιπους τέσσερεις των Irreversible Entanglementsείναι το κάτι άλλο.
Αναμενόμενα, υπάρχει θυμός εδώ, μπόλικος θυμός. Έτσι και αλλιώς, η ίδια η ύπαρξή τους ήρθε με αφορμή τη συμμετοχή σε ένα live διαμαρτυρίας για τι άλλο, για την αστυνομική βία. Υπάρχει και πάθος, υπάρχει και σκέψη, υπάρχουν φωνές και σιωπές. Και αν, επίσης αναμενόμενα, το επίκεντρο είναι τα λόγια της Ayewa, οι υπόλοιποι από πίσω χτίζουν συγκρατημένα και με προσοχή και την επόμενη στιγμή φεύγουν όλοι προς διαφορετικές κατευθύνσεις, ό,τι ακριβώς κάνει σαγηνευτική την free jazz. Δύσκολα θα βρεθεί κάτι καλύτερο ως ο ήχος της εποχής.
sonic death monkey 