13. Deradoorian – Find The Sun
Δύσκολο πράγμα να γράφεις Δεκέμβρη μήνα με καραντίνα για δίσκους που ακούγονται αρκούντως καλοκαιρινοί. Ή έστω θυμίζουν εκείνες τις πρώτες σεπτεμβριάτικες μέρες που και έχει αρχίσει να πέφτει λίγο η ζέστη και οι μέρες είναι ακόμα ηλιόλουστες και τους ανθρώπους κυριεύει εκείνη η ελάχιστα μελαγχολική νωχελικότητα του «παααάλι στα γρανάζια του καπιταλισμού πρέπει να επιστρέψουμε». Νομίζω ότι αν κάτι χαρακτηρίζει τον 2ο δίσκο της Deradoorian είναι κυρίως η νωχελικότητα. Μη σας μπερδεύει το μαυρόασπρο, συννεφιασμένο εξώφυλλο, κανονικά μάλλον ήθελαν να είναι κιτρινοκόκκινο με μια πινελιά από γαλάζιο, αλλά κάτι πήγε στραβά στην εκτύπωση λογικα.
Την Deradoorian την έμαθα γιατί ο αγαπημένος μας διαδικτυακός προμηθευτής δίσκων είχε βάλει σε προσφορά τον πρώτο της δίσκο (ακόμα μπορείτε να τον βρείτε νομίζω) και μερικές φορές δεν μπορώ να αντισταθώ στις προσφορές. Ομολογουμένως ήταν ένας πολύ ωραίος δίσκος, αλλά το «Find The Sun» παίζει σε άλλα επίπεδα. Είναι πιο ατμοσφαιρικός, πιο ψυχεδελικός, πιο kraut, πιο γενικά ρε παιδί μου. Επίσης έχει μια υπέροχα ομιχλώδη παραγωγή, αυτής της ομίχλης που σε βρίσκει ενώ ένα απόγευμα είσαι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου και δεν πολυκαταλαβαίνεις που βρίσκεσαι. Ειδικά το ημι-ομώνυμο, τελευταίο κομμάτι είναι υπόδειγμα ψυχεδέλειας, εκείνης της ψυχεδέλειες που κάνει κύκλους ξανά και ξανά μέχρι το τελείωμα. Δυστυχώς επιστρέφουμε στον Δεκέμβρη και τουλάχιστον η μέρα που γράφεται αυτό εδώ το κείμενο είναι ηλιόλουστη. Η καραντίνα παραμένει. Οι διαλογισμοί της Deradoorian τουλάχιστον μας κάνουν παρέα.
sonic death monkey 