16. Ambrose Akinmusire – on the tender spot of every calloused moment
Εντάξει, τι σοβαροί μουσικόφιλοι θα ήμασταν αν δεν είχε τουλάχιστον ένα free jazz δίσκο η εικοσάδα της χρονιάς (hint: όχι μόνο έναν). Και free jazz και Βlue Νote και στοχασμοί πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη, πόσα κουτάκια σοβαρής μουσικοφιλίας να συμπληρώσουμε επιτέλους. Ο Ambrose είναι (όχι και τόσο) παλιός γνώριμος σε τούτες εδώ της λίστες και, για μια ακόμα φορά, αυτός και η τρομπέτα του δεν απογοητεύουν. Με μια σαφώς πιο δεμένη και απλοποιημένη προσέγγιση αυτή τη φορά, έχοντας ένα κλασσικό, jazz κουαρτέτο για το δίσκο και αρκετά πιο χαμηλόφωνα μπλε διάθεση στις συνθέσεις. Όχι ότι δεν ξεδίνουν αρκετά συχνά οι τέσσερείς τους, αλλά υπάρχουν και μπόλικες στιγμές περισυλλογής και σιωπής (όπως το “Cynical Sideliners” π.χ.).
Θα πω ότι αυτό είναι μάλλον το πιο Blue Note album του και, εδώ που τα λέμε, ποιος παραπονέθηκε ποτέ για το ότι κάτι έφερνε σε Blue Note; Βρισκόμαστε αρκετά μακριά από την ένταση του “Origami Harvest” ή ίσως εδώ η ένταση είναι περισσότερο υποβόσκουσα από ότι έκδηλη. Αυτό που σίγουρα παραμένει ως σταθερά του σύμπαντος του Akinmusire είναι η ποιητικότητα στην έκφραση, η οποία στο “on the tender spot of every calloused moment” μοιάζει να αγγίζει με ιδιαίτερη προσοχή την ταλαιπωρημένη ψυχούλα μας.
sonic death monkey 