17. Sarah Mary Chadwick – Please Daddy
Πάντα θα λυγίζω εύκολα απέναντι σε singers/songwriters (ή έστω ρομαντικές τροβαδούρισες) με ιδιαίτερες φωνές και μαυρόασπρα εξώφυλλο. Και τι θα ήμασταν άλλωστε χωρίς τις αδυναμίες μας άλλωστε; Βάλε κιόλας ένα δίσκο που ξεκινάει με τραγούδι που λέγεται “When Will Death Come” και η παράδοση είναι ακόμα πιο γρήγορη. Τη Sarah Mary Chadwick μου την μάθανε φέτος (είναι σημαντικό να έχεις και ανθρώπους να σου προτείνουν μουσική εδώ που τα λέμε), αλλά σίγουρα θα έπρεπε να την ξέρω νωρίτερα. Αυτή και την παραίτησή της δηλαδή. Αν και εικάζω ότι στο φετινό δίσκο δεν είναι τόσο χάλια τα πράγματα. Εδώ έχει και up-tempoκομμάτι (“Let’s Fight”). Φυσικά το εν λόγω κομμάτι ξεκινάει με τους στίχους “Well I’m watching from the outside/Feet frozen in the ice”. Αλλά σχεδόν χορεύεται. Ελπίζω να μην μείνει κανένα κουσούρι στον επόμενο δίσκο.
Κατά τ’ άλλα, φαντάζεστε την κατάσταση. Κουρασμένη ερμηνεία, κουρασμένες μελωδίες, ποτέ, διάολε, δεν ακούστηκε τόσο ωραία η κούραση. Βοηθάει φυσικά και η απαράμιλλη εκφραστικότητα της φωνής της Chadwick, που πότε φωνάζει, πότε σπάει ελαφρώς, πότε ψιθυρίζει, διηγούμενη όλα αυτά που την (και μας;) βαραίνουν. Δεν ξέρω αν μέχρι το τέλος του δίσκου βρίσκει κάποια άκρη με τις σκέψεις της, αλλά σίγουρα δημιουργεί έναν εξαιρετικό δίσκο. Δεν ξέρω αν εύχομαι ο επόμενος να είναι σαν και αυτόν ή να το γυρίσει στο ska-punk επειδή βρήκε την ευτυχία.
sonic death monkey 