sonic death monkey

Ποτέ δεν θα γίνω τόσο cool, όσο είναι ο Baxter Dury. Ποτέ δεν θα γίνω τόσο νυχτόβιος, όσο φαίνεται να είναι ο Baxter Dury. Αν έβγαζα δίσκους, σίγουρα δεν θα ήταν τόσο απολαυστικά συμπυκνωμένοι όσο αυτοί του Baxter Dury. Εδώ που τα λέμε, δύσκολα θα περίμενε κάποιος (πόσο μάλλον εγώ ο ίδιος) ότι θα μου άρεσε ένας τόσο cool μουσικός όσο ο Baxter Dury. Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβε κάποιος, 3 χρόνια μετά το “Prince Of Tears” που μου τον έμαθε, ο Baxter Dury έβγαλε έναν ακόμα δίσκο που με πάλι με εκπλήσσει με το πόσο μου αρέσει. Ή ίσως δεν θα ‘πρεπε να με εκπλήσσει και να έχω αποδεχτεί ότι παίζει να μου αρέσουν και cool μουσικοί.

Στα 30καικάτι λεπτά του “The Night Chancers” δεν θα ανακαλύψετε μεγάλες αλήθειες της ζωής, δεν θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι, πιθανότατα δεν θα εμπνευστείτε και για το τι θα μαγειρέψετε αύριο. Θα ακούσετε όμως το πιο γοητευτικά βαριεστημένο ημι-τραγούδισμα πάνω από μερικές από τις πιο ωραίες ενορχηστρώσεις που έχετε ακούσει, αν όχι γενικά, σίγουρα φέτος. Επίσης, θα βρείτε μια από τις βασικές επιλογές για συνοδεία βραδινής οδήγησης. Εντάξει, όταν τελειώσει η καραντίνα. Αν τελειώσει η καραντίνα. Μήπως άραγε η blogovision 2020 να γίνει τελικά η blogovision της μαρμότας; Πιθανολογώ ότι ούτε γι’ αυτό θα βρείτε την απάντηση στο “The Night Chancers”, αλλά Baxter loves you οπότε όλα καλά.

~ από KsDms στο 2 Δεκεμβρίου, 2020.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized