Emma Ruth Rundle, On Dark Horses, #11
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κατάφερε να δει την Rundle πέρισυ ως support στους Woven Hand, έστω και αν δεν ήταν στην καλύτερη μέρα της (κάτι ο τραυματισμός, κάτι το ότι δεν είχε μπάντα από πίσω). Πρέπει να είμαι από τους λίγους που δεν έμαθε την Rundle από τους Red Sparowes, καθότι στο τρίτο αλμπουμ τους είχα πάψει πια να τους παρακολουθώ μετά το ψιλοβαρετό δεύτερο, αλλά, αν δεν κάνω λάθος, μια πρόταση φίλου με οδήγησε στο «Some Heavy Ocean» το 2014, στο οποίο με εντυπωσίασε τρομερά και η εξυπνότατη χρήση της κιθάρας από την Rundle και οι δυναμικές του δίσκου και η γενικότερη minimal συνθετική προσέγγιση. Ήταν από εκείνα τα ευχάριστα δύσκολα να περιγραφούν album, στα οποία ακούς τις post rock επιρροές χωρίς να είναι σε καμιά περίπτωση post rock. To προπέρσινο «Marked For Death» ήταν ακόμα καλύτερο, πιο έντονο, πιο μαύρο, πιο γενικά.
Πιστεύω ότι πρέπει να ναι αρκετά αγχωτική η διαδικασία δημιουργίας του διαδόχου ενός τόσο καλού δίσκου, αλλά από την άλλη πιστευω ότι η Rundle δεν στερείται ταλέντου για να τα φέρει σε πέρας. Και η αλήθεια είναι ότι τα έφερε. Το «On Dark Horses» είναι σαφώς διαφορετικό του προηγούμενου, μου ακούγεται σαφώς πιο ξεσηκωτικό, έστω και αν δεν το λες χαρούμενο σε καμιά περίπτωση. Επίσης μου δίνεται η εντύπωση ότι η Rundle άφησε λίγο κατά μέρος την δημιουργία κομματιών βασισμένων σε ένα κιθαριστικό μέρος και έγραψε περισσότερο τραγούδια. Ίσως σε αυτό συνέβαλε και η συμμετοχή του Patterson (αυτού των Jaye Jayle που βρήκαμε νωρίτερα) που ανέλαβε (για πρώτη φορά) μέρος των κιθαριστικών σημείων και μάλλον οδήγησε την Rundle να δώσει μεγαλύτερο βάρος στην τραγουδιστική της ερμηνεία. Κατά μια έννοια αυτός είναι μάλλον ο pop δίσκος της, και γι’ αυτό το λόγο είναι ίσως αυτός που θα της δώσει μια ώθηση να γίνει πιο γνωστή και παραέξω από το (μετα)post rock συνάφι.
Η Rundle γνωρίζαμε ότι ήταν μεγάλη κιθαρίστρια και ότι είχε γοητευτικότατη φωνή, εδώ αποδεικνύει ότι είναι και μεγάλη ερμηνεύτρια. Ευελπιστώ κάποια στιγμή στην επιστροφή της με κανονικό συγκρότημα για συναυλία ώστε να μην μείνουμε παραπονεμένοι. Και κάπως έτσι, τέλειωσε και η πρώτη δεκάδα της λίστας.
sonic death monkey 