Rivulets, In Our Circle, #18
Τους Rivulets (ή εναλλακτικά τον Nathan Amundson) πρέπει να τους συνάντησα πρώτη φορά αν θυμάμαι καλά κάπου το 2008 λίγο αφότου είχαν βγάλει το υπέροχο «You are my home» κυρίως λόγω της παρέας με την Jessica Bailiff που επίσης με είχε ενθουσιάσει εκείνη την περίοδο. Και επειδή για κάποιο λόγο, ποτέ δεν έχουμε μάθει αρκετή καταθλιπτική μουσική στη ζωή μας τους είχα αγαπήσει. Μετά κάπου χάθηκαν, κάπου τους έχασα και πετύχαινα πολύ αποσπασμαστικά τις κυκλοφορίες τους χωρίς να τους αφιερώνω και πολύ χρόνο, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν ήταν ωραίες. Δεν ξέρω αν τυχαίνει και σε άλλους, αλλά υπάρχουν μπάντες με τις οποίες για πολύ καιρό δεν μπορείς να συντονιστείς.
Αν υπάρχει ένα όνομα το οποίο ακούγεται συχνά στις περιγραφές τους, αυτό είναι των Red House Painters του Mark Kozelek, προφανώς όχι αδίκως. Καταλαβαίνει κάποιος που κινούμαστε χοντρικά, folk-ίζον indie rock ή rock-ίζον indie folk, από αυτά που κοιτάνε ελαφρώς τα παπούτσια τους. Επιπλέον bonus point, ότι γενικά τους αγαπάει το brainwashed που είναι από τα πιο ωραία μουσικά site εκεί έξω. Προς το κλείσιμο της φετινής χρονιάς, έβγαλαν το «In Our Circle» και αυτή τη φορά συντονιστήκαμε ως έπρεπε. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό που μου τράβηξε κατευθείαν την προσοχή είναι ότι ενώ ξεκινά σε συνηθισμένους, ακουστικούς ρυθμούς με το «Εverything Goes» και σε προϊδεάζει για τα κλασσικά, μετά βγαίνουν μπροστά σε πολλά σημεία οι κιθάρες που δίνουν μια καλοδεχούμενη παραμόρφωση στην μελωδία των Rivulets. Νομίζω ότι αν είναι κάτι εύκολο σε Αμερικάνους μουσικους τα τελευταία χρόνια, αυτό είναι να βρουν λόγους να γίνει ακόμα πιο μαύρη η μουσική και οι στίχοι τους. Ο Amundson εδώ το κάνει εξαιρετικά καλά και με αφοπλιστική απλότητα. Από την άλλη όταν έχεις βγάλει δίσκο με τίτλο «We’re Fucked» δεν αφήνεις και πολλές αμφιβολίες για το επίπεδο αισιοδοξίας που σε διακατέχει. Και ακόμα και αυτές οι λίγες αμφιβολίες, νομίζω ότι εξανεμίζονται όταν έχεις τραγούδι με τίτλο «Dark Days» στο οποίο επαναλαμβάνεις τη φράση «another dark day».
Δεν θα κάνω την αναμενόμενη αναφορά στο γνωστό quote γνωστής μουσικόφιλης ταινίας, κυρίως γιατί σε λίγο θα αρχίσουν να μας ζητούν ποσοστά για τις αναφορές. Αν όμως, όπως και γω, έχετε κουραστεί τη δισκογραφία του Mark Kozelek/Sun Kil Moon τα τελευταία, μπόλικα, χρόνια, εδώ θα βρείτε ενα ζεστό (έστω και με ιδιαιτέρως χαμηλό φωτισμό) καταφύγιο στο «In Our Circle». Και τελικά, πού έχει χαθεί η Jessica η Bailiff ρε παιδιά;
sonic death monkey 