sonic death monkey

Όπως ανέφερε και η ίδια η Cosey Fanni Tutti σε μια πρόσφατη συνέντευξή της, η κασσέτα Time To Tell του 1982 έχει μια κάπως κομβική σημασία για την ίδια. Το 1982 δεν είχαν τελειώσει μόνο οι αναρχικές καλλιτεχνικές παρεμβάσεις των COUM Transmissions, είχαν τελειώσει και οι Throbbing Gristle οι ίδιοι. Είχε τελειώσει η εμπλοκή της στην πορνογραφία, είχαν σταματήσει τα live sex acts, είχε μειωθεί το ενδιαφέρον της για την performance art την ίδια. Είχε περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που μετέτρεπε τους COUM απο μια νέα μουσική πρόταση σε ένα χώρο ελεύθερης και άμεσης αλληλεπίδρασης με πολλαπλά πρόσωπα της τέχνης. Είχε τελειώσει το κομμάτι του lifestyle που ακόμα και καταλάθος (ή και όχι καταλάθος) μπόρεσε να επηρεάσει μέσω της περσόνας της, και κυρίως λόγω της τόσο έντονης δύναμης της εικόνας στο Prostitution project. Είχε τελειώσει η περιήγηση στις Biennale και άρχιζε ο εγκλεισμός στα μικρά studios. Το βιογραφικό λήμμα λέει πως απο εκείνη την περίοδο και μετά υπήρξε η μεγάλη (σε διάρκεια) καριέρα που έκανε με τον Chris Carter ως Chris and Cosey. Και η επιτυχία που αυτή έφερε. Και τα 80’s που με τη σειρά τους προσαρμόστηκαν στις ανάγκες του διδύμου.

Υπήρξε όμως και κάτι σημαντικότερο, η ηχητική απεικόνιση των 70’s για την Cosey, η αυτόματη μυθοποίησή τους, και μοιραία η τελετή λήξης τους. H κασσέτα Time To Tell συμπυκνώνει όλη την ουσία της Cosey, με τρόπο συμπύκνωσης που επέλεξε η ίδια, μέσα σε δύο πλευρές αυτού που θα λέγαμε μεγάλη μουσική. Η μεγάλη αυτή μουσική, ηχογραφημένη με ελλιπή εξοπλισμό, αποτελείται απο ιδιοφυώς τοποθετημένα spoken word parts πάνω σε μια ψυχρή και πρώιμη industrial αντίληψη της ambient, με την τελευταία να κοιτάει ξεκάθαρα στις ατμοσφαιρικές/space στιγμές της Γερμανίας των 70’s. Εν ολίγοις μιλάμε για την καλή industrial μουσική. Για μένα είναι δίπλα στο Journey Through A Body και πάνω απο οποιαδήποτε άλλη δουλειά των TG. Θα μπορούσα να πολυλογήσω για ώρες, αλλά αν είναι να ξοδέψετε ώρες υπάρχουν τα κείμενα της Cosey για το Time To Tell καθώς και φυσικά η φετινή αυτοβιογραφία της με τίτλο Art Sex Music που σκανδαλωδώς δεν έχω ακόμα διαβάσει.

Οι Throbbing Gristle επανακυκλοφόρησαν τη βασική τους δισκογραφία το 2011, ως απάντηση σε κάτι ανεκδιήγητα bootlegs που είχαν σκάσει στα δισκάδικα, ανασταίνοντας την Industrial Records και χαρίζοντας μερικές πραγματικά προσεγμένες βινυλιακές εκδόσεις στα D.O.A., Second Annual Report, 20 Jazz Funk Greats, Heathen Earth και Greatest Hits, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και κυρίως εξαιρετικά κείμενα στα ένθετα. Όταν πριν λίγες μέρες η Mute ανακοίνωσε πως ξανακόβει τον κατάλογο (και μάλιστα χωρίς τα ένθετα μάλλον) η ενστικτώδης μου αντίδραση ήταν πως ωραία όλα αυτά, αλλά με το Journey Through a Body τι θα γίνει; Με το In the Shadow of the Sun; Αλλά κυρίως με το Time To Tell; Μπορεί η Mute να βλέπει τη μεγάλη εικόνα και να έχει ήδη φροντίσει για τις κυκλοφορίες των δύο πρώτων γύρω στο 2018, αλλά για τον πιθανώς καλύτερο δίσκο των Throbbing Gristle, το Time To Tell της Cosey, ούτε κουβέντα.

Το Time To Tell ήταν εξαρχής μια πολύ περιορισμένη έκδοση της Flowmotion. Έκτοτε ακολούθησε μια αυτοέκδοση στην Conspiracy International στις αρχές των 90’s και ως υπερπεριορισμένου μεγέθους εξαφανίστηκε -ως όφειλε- απο τον χώρο. Οι bootlegάδες -επίσης ως όφειλαν- πήραν φωτιά, και η κασσέτα κατέληξε με τα χρόνια ένα youtube κλικ για τις βραδιές που οι εποχές μας δεν έγιναν οι εποχές της άχαρης επανακυκλοφορίας, για τις σπάνιες στιγμές που κάτι λείπει στα αλήθεια ακόμα.

Ώσπου ευτυχώς να μη λείπει πια : η Conspiracy International ετοιμάζει αυτό εδώ για τον Νοέμβριο

Ήταν ανάγκη.

~ από kiwiknorr στο 17 Σεπτεμβρίου, 2017.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized