Vacations pt. 5 (A departure too soon)
Η τελευταία μέρα πριν το ταξίδι της επιστροφής από τις διακοπές δεν είναι ποτέ καλή φάση (αν θα θεωρηθεί ποτέ καλή φάση ή σας ζηλεύω τρομερά για το πόσο ευτυχισμένοι είστε από την καθημερινή ζωή σας ή δεν θέλω να φανταστώ πόσο χάλια διακοπές είχατε). Όπως θα έχετε καταλάβει ήρθε η ώρα της γκρίνιας. Μη νομίζετε, ξέρω, κατανοώ και αποδέχομαι όλα τα επιχειρήματα του τύπου «δεν φτάνει που μπορείς να πας διακοπές, γκρινιάζεις κιόλας», είναι σωστά, είναι ρηχός άνθρωπος, αλλά δεν θα σταματήσω ποτέ να γκρινιάζω όταν τελειώνουν οι διακοπές. Ειδικά τόσο ωραίες διακοπές. Κανείς δεν είναι τέλειος και άλλα τέτοια σημαντικά επιχειρήματα.
Τέτοια ώρα αύριο φιλοδοξώ να έχω ολοκληρώσει το check-in μου, να έχω παραδώσει αποσκευές και να βαριέμαι ανάμεσα στα duty free του αεροδρομίου του Μονάχου. Τέτοια ώρα σήμερα, πινω τον πιο ωραίο καφέ (με διαφορά) των τελευταίων ημερών, σε μια συμπαθέστατη πλατεία, περιτριγυριζόμενος από Γερμανούς που κάνουν το lunch break τους, ενώ ένα σύννεφο κάνει φιλότιμες προσπάθειες να κρύψει τον ιδιαιτέρως καλοκαιρινό ήλιο που με τυφλώνει (σημείωση: Να θυμηθούμε να ευχαριστήσουμε την μητέρα φύση για τη συγκινητική προσπάθεια να αποφύγουμε την τύφλωση). Δεν θα μπορούσε κανείς να παραπονεθεί πολύ. Θα βάλω τα δυνατά μου όμως, είμαι σίγουρος για την επιτυχία.
Δεν ξέρω αν οποιαδήποτε μορφή διακοπών/ταξιδιού/αλλαγής παραστάσεων σε ωθεί για σκέψεις, αναθεωρήσεις και απολογισμούς. Συμβαίνει, αλλά δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στην διαδικασία της αλλαγής ή απλά επειδή έχεις περισσότερο ελεύθερο χρόνο χωρίς να σε πρήζουν οι εκνευριστικές ενοχλήσεις της καθημερινότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως συμβαίνει, τουλάχιστον σε μένα. Το συναίσθημα είναι αρκετά άβολο, δεν τα πήγαινα καλά ποτέ με την αίσθηση του σταυροδρομιού. Δεν ξέρω πως το κάνουν κάποιοι να φαίνεται τόσο εύκολο (η καρδούλα τους το ξέρει φαντάζομαι). Ίσως να είναι και το σοκ του καλοκαιρινού, γερμανικού ήλιου που να σε αποσυντονίζει (καλή δικαιολογία να θυμηθώ να τη χρησιμοποιώ πιο συχνά). Από Δευτέρα λοιπον, μαζί με δίαιτα, εντατική σκέψη και λήψη αποφάσεων. Προς το παρόν ηλιόλουστες πλατείες, ωραίος καφές, έλλειψη ωραίων γερμανίδων και Night On Earth.
Έχουμε ξαναμιλήσει για τους Night On Earth; Δεν θυμάμαι αν έχει γίνει εκτενώς. Σίγουρα είχα εκδηλώσει τον απεριόριστο θαυμασμό και ενθουσιασμό μου μετά από εκείνη την εκπληκτική εμφάνιση σε ένα παλαιό Synch, πιθανόν να είχαμε αναφερθεί και στη ομορφιά του “Second Hand”. Για σήμερα όμως έχω κρατήσει την τελειότητα του πρώτου, διπλού, ομώνυμου δίσκου τους, τον οποίο μετά από αρκετές προσπάθειες κατάφερα πρόσφατα να αποκτήσω. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με κάποια συγκροτήματα. Οι Night On Earth είναι σίγουρα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, πιο ποιοτικά, πιο προσεγμένα συγκροτήματα που έχει βγάλει η ΟΕΜ (Όμορφη Ελλάδα Μας). Θεωρώ ότι το όνομα τους ακούστηκε αρκετά στους αναμενόμενους κύκλους, αλλά μετά από δυο δίσκους, σιωπή. Υποθέτω ότι το συγκρότημα αυτή την εποχή δεν είναι τρομερά ενεργό (εκτός αν χάνω κάτι, οπότε ενημέρωστε βρε παιδιά, μη με αφήνετε στην αγωνία). Είναι αρκετά μεγάλο κρίμα να σταματάει η παραγωγή τέτοιας μουσικής, αλλά έτσι είναι η ζωή, άδικη και κακός ο κόσμος παιδιά μου, να τον ακούτε τον παππού.
Το “Night On Earth” είναι από τους λίγους δίσκους τέτοιας διάρκειας (δυο ώρες παρά λίγο κάτι) που δεν θα με κουράσει σε κανένα σημείο του και 9 στις 10 φορές θα το ακούσω ολόκληρο. Καταλήγω ότι αυτή η μουσική έπρεπε να παίζει στο πιο cool (μην τρομάζετε με το χαρακτηρισμό, είναι για καλό) bar της πόλης, εκεί που θα πήγαινες μόνος σου ή με παρέα, για να ακούσεις μουσική και να σκεφτείς/συζητήσεις ΣΠ (Σημαντικά Πράγματα). Δεν θα προσπαθήσω καν να χαρακτηρίσω το ιδίωμα, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι αν είχαν προέλθει από το Bristol της δεκαετίας του 90, τώρα θα ψάχναμε την τρίτη βινυλιακή επανέκδοση σε μπλεκαιγκρι βινύλιο στο ebay. Το μόνο που μπορέσαμε να ψάξουμε ήταν η πρώτη έκδοση σε cd και είμαστε και ευτυχισμένη που τη βρήκαμε.
Ο δίσκος μοιάζει να συνδυάζει υπέροχα αρκετά στοιχεία από δυο αγαπημένες μουσικες, τη jazz και το trip hop, και διάφορα άλλα μαζί και μια φανταστική φωνή και συχνά με κάνει να θέλω να ανοίξω το πιο cool bar της πόλης για να το βάζω να παίζει ολόκληρο (όπως διαπιστώσαμε πρόσφατα μπορείς να βάζεις ολόκληρα album σε cool bar και να λειτουργεί εκπληκτικά). Οι πιθανότητες λένε ότι μάλλον δεν θα ανοίξω bar, πόσο μάλλον το πιο cool της πόλης, οπότε κρατάμε μόνο την πρόθεση. Επίσης αν και το θυμηθήκαμε κάπως καθυστερημένα να μιλήσουμε εκτενώς για τους Night On Earth, πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά να ασχοληθείς με την πραγματικά καλή μουσική. Δεν ξέρω τι κάνουν τα μέλη τους, θα ήθελα να μάθω να ασχολούνται με δικά τους πράγματα, δεν ξέρω αν υπάρχει πιθανότητα εκ νέου ενεργοποίησης, θα μου φαινόταν καλή ευκαιρία πάντως.
Προς το παρόν αποχαιρετισμούς στις νέες ανακαλύψεις, Night On Earth και μάλλον τελευταία βόλτα στον τοπικό λόφο παρέα με το βιβλίο μας. Pas mal, n’ est-ce pas?
sonic death monkey 