sonic death monkey

Η ώρα άλλαξε, η άνοιξη μπήκε, τα πουλάκια κελαηδούν, οι αλλεργίες κάνουν πάρτυ, η φύση γιορτάζει και οι καινούριες κυκλοφορίες συνεχίζουν να έρχονται με ασταμάτητους ρυθμούς. Ίσως είναι μια παγκόσμια συνωμοσία για να μας αποτρέψει από το να σκεφτόμαστε ιδιαίτερα, πράγμα που βολεύει γενικά οπότε επιλέγω να είμαι ευχαριστημένος με την κατάσταση. Κυκλοφορία του μήνα, το «A U R O R A» του Ben Frost προφανώς, αν και σιγά σιγά θα έρθει γνωστός blogger να λέει για Swans και λοιπές επαναστατικές καταστάσεις, αλλά εγώ έχω δίκιο (νια νια νια νια).

Έχω πει πολλάκις ότι η ακρόαση του «By The Throat» είναι από τα πέντε-δέκα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έχουν συμβεί στην μουσική ζωή μου. Από κάθε άποψη ήταν (και είναι ακόμα προφανώς) ένα τεράστιος δίσκος, ο οποίος περιέχει σχεδόν όλα τα στοιχεία που με συγκινούν τα τελευταία χρόνια στη μουσική. Το «A U R O R A» το φοβόμουν αρκετά για να πω την αλήθεια. Τα soundtrack που κυκλοφόρησε πέρυσι ο Frost ήταν συμπαθέστατα αλλά όχι συγκλονιστικά και, γενικά, είναι δύσκολο πράγμα να καταφέρεις να φτάσεις σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη για δεύτερη φορά. Ευτυχώς, όμως, στη μουσική τουλάχιστον οι ευχάριστες εκπλήξεις δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο πράγμα. Δεν θα σας κρατήσω σε αγωνία (την οποία είμαι σίγουρος ότι έχετε, ελάτε, παραδεχτείτε το) και πω ότι το τρίτο album του είναι υπέροχο, φανταστικό, συγκλονιστικό, εγγυημένο ότι θα σας ξυπνάει το πρωί και θα σας κοιμίζει το βράδυ, θα σας κάνει παρέα όταν περπατάτε και όταν σκέφτεστε, και αν ζούσατε σε ένα πιο δίκαιο κόσμο θα σας έκανε παρέα όταν θα βγαίνατε σάββατο βράδυ για να το ρίξετε έξω.

Αν και τα δομικά υλικά που απαρτίζουν το σώμα του δεν είναι σημαντικά διαφορετικά σε σχέση με το «By The Throat» (λίγο glitch, λίγο θόρυβος, λίγη μελωδία, λίγα ηλεκτρονικοπερίεργα, μερικά beats), η τελική μορφή είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό σε σχέση με τον προκάτοχό του. Το «By The Throat» ήταν πιο μελωδικό, πιο σκεφτικό, κοιτούσε λίγο περισσότερο το κενό και μελαγχολούσε αρκετά περισσότερο με την ύπαρξή του. Το «A U R O R A» περιέχει συγκλονιστικά πολλή ενέργεια, πολλή διάθεση, σχεδόν δυσκολεύεται να συγκρατήσει τη δύναμή του από το να μετατραπεί σε κάποιου είδους φυσικό φαινόμενο και γενικά μου έδωσε την αίσθηση ενός αυθεντικά up tempo album. Σαφώς βοηθάει πολύ και το γεγονός ότι πρόκειται για ένα τρομερά ρυθμικό δίσκο και αυτή είναι ίσως και η μόνη βασική διαφορά με το «By The Throat». Προσωπικά μιλώντας θεωρώ τεράστιο επίτευγμα το ότι κατάφερε να με κερδίσει τόσο ολοκληρωτικά, ενώ γενικά δεν είμαι μεγάλος οπαδός των πιο upbeat νεο-ηλεκτρονικοπερίεργων κυκλοφοριών. Πραγματικά όμως κάθε φορά που ακούω το δίσκο, σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να το ακούσω σε ένα bar μαζί με το ποτό μου. Πέραν όμως της ενέργειας που το κατακλύζει, συνεχίζει να περιέχει τρομερές ποσότητες συναισθήματος και σπάνια πλέον μπορώ να συναντήσω τόσο γοητευτική χρήση του θορύβου σε ένα δίσκο.

Προφανώς και θα κάνω την παραδοχή βέβαια ότι το συναίσθημα του «By The Throat» είναι σαφώς πιο κοντά στο χαρακτήρα μου και θα περιέχει μια ελαφρώς πιο ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, έστω και αν ποιοτικά το «A U R O R A» το κοιτάζει στα μάτια χωρίς να πιέζεται καθόλου. Είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε την κατάλληλη θέση στη ζωή σας για το καθένα. Περιμένουμε τον Fennesz τώρα, να μας φτιάξει ακόμα περισσότερο τη διάθεση. Μέχρι τότε είμαστε έτοιμοι για ατέλειωτο party παρέα με το «Nolan».

~ από KsDms στο 30 Μαρτίου, 2014.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized