Ch…ch…ch……?
Θα είμαι ειλικρινέστατος, οι αλλαγές δεν είναι το μεγάλο μου φόρτε σε αρκετούς τομείς. Ίσως γιατί το μυαλό μου χρειάζεται χρόνο να επεξεργαστεί δεδομένα (όχι δείγμα υψηλής νοημοσύνης θα μου πείτε), ίσως γιατί πάντα θα σφίγγω τα δόντια περιμένοντας τι θα στραβώσει στη συνέχεια. Δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι αυτό τα τελευταία χρόνια αντικατοπτρίζεται και στην μουσική που με συγκινεί τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από αργούς ρυθμούς εξέλιξης, μικροσκοπικές κινήσεις, επαναλαμβανόμενες φράσεις και ρυθμούς που προσεγγίζουν την κίνηση παγετώνων. Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Όχι κάτι ρηξικέλευθο, δεν είμαστε για τέτοια αυτή τη βδομάδα. Περισσότερο μια ημι-ανασκόπηση συγκινήσεων και μια σπάνια στιγμή ενδοσκόπησης. Ίσως και μια μικρή προσπάθεια αλλαγής. Συμβαίνουν και (ειρωνικά) θαύματα μερικές φορές.
Μπορούμε και live μερικές φορές
Ένας χαιρετισμός από την Ν. Ζηλανδία
Ολίγες κλασσικές αξίες
Παραδοχή κούρασης
Και για το τέλος κάτι που κινείται ελαφρώς διαφορετικά (ίσως όχι και τόσο όμως)
H Τετάρτη τελικά είναι όντως η κορυφή του βουνού. Περίεργη μέρα, ποτέ δεν επικοινώνησα σοβαρά μαζί της. Ίσως εκεί και να οφείλεται η μπερδεμένη ατμόσφαιρα που κυριαρχεί. Time of the season που λέγανε και οι Zombies. Έτσι κάνουμε μια μικρή παράκαμψη και εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στον κ. Dulli, που πολύ τον εκτιμούμε τα τελευταία χρόνια.
Για σήμερα στηρίζουμε μαύρο.
sonic death monkey 