sonic death monkey

Αυτό εδώ το μέρος υφίσταται από το 2006, και όσο υπάρχουν Ιανουάριοι δεν το βλέπω να σταματάει να υπάρχει. Πάντα θα μπαίνουν λίστες οι οποίες θα αναθεωρούνται σε δεύτερο χρόνο, κατάσταση που θα συνεχίζεται εσαεί και χωρίς τύψεις («ατυψεί» όπως προτιμώ να λέω) μέχρι α) να μάθουμε να μην κάνουμε λίστες, β) να κάνουμε σωστές λίστες στην ώρα τους, γ) να παραδεχτούμε πως το blogging έχει πεθάνει, δ) να μας ανταλλάξουν με τα μάρμαρα της Ακρόπολης και να ζήσουμε ευτυχισμένοι με αγάπη στο Βρετανικό Μουσείο.

Στο διπλανό σπίτι επικρατεί ένα τεράστιο πάρτυ, γκόμενες, ξύδια, χαμός, η βροχή δεν κατάφερε να σταματήσει τις λαμπάντες και τους ώριμους ανθρώπους που στα mid 30’s τους συνεχίζουν να θεωρούν φοβερή ιδέα να ντύνονται γυναίκες (οι σάτυροι), ενώ σε πριν λίγα λεπτά εμφανίζεται στην Αθήνα ο Luke Younger και δεν πήγα να τον δω επειδή βρέχει σκατά παρασκευή δουλειά κούραση κέφια πέτρινες πούτσες

Η ιστορία λέει πως θα ανοίξω την πόρτα, θα βρω μια εξάδα Χάνεκε (έτσι μου αρέσει) και θα καταλήξω να χορεύω αγκαλιά στη βροχή με μία γυναίκα ντυμένη δεινόσαυρο, δεινόσαυρο με τον οποίο θα ανταλλάζω όρκους αιώνιας αγάπης και θα του υπόσχομαι πως ο,τι και να γίνει, κανένας άνθρωπος πια δεν θα τον πειράξει, δε θα χρειαστεί να εξαφανιστεί με τους άλλους δεινόσαυρους όταν παρέλθει η εποχή των δεινοσαύρων και αρχίσει η εποχή των ανθρώπων, γιατί θα είναι μαζί μου, με έναν ονειροπόλο και ρομαντικό Μπομπ Σφουγγαράκη, και θα ζήσουμε ζωή που δεν την φανταζόμαστε Θεοφάνη. Θα σκεφτήκατε ήδη ίσως μερικούς συμβολισμούς, αλλά επί ματαίω, απλά είδα μια φοβερή στολή δεινοσαύρου σε ένα εποχιακό στη Χαλανδρίου και έπλασα το στόρι, άλλωστε τι είναι η ζωή, τα στόρισζ που πλάθουμε ορισμένες παρασκευές που θυμόμαστε πως έχουμε μπλογκς, αυτή είναι η ζωή, αυτά είναι τα μπλογκς, μήπως αυτοί δεν είναι και οι δεινόσαυροι;

Η μουσική που θέλω να έχω όρεξη να ακούσω είναι πολλή, τα πράγματα για τα οποία θέλω να έχω όρεξη να γράψω είναι το ίδιο πολλά, ο καιρός που περνάει περισσότερος, τσανακλίδου μαμά γερνάω, σαββαταπόγευμα σεμιαπλατεία

Ο δίσκος φέτος είναι το The Tables Are Turning των Zoviet France, και μετά σου λέει για δεινόσαυρους ο άλλος. Δε θα συστηθούμε απόψε, δε θα πούμε το ποίημα για staaltapes και τι υπήρξαν για το industrial και και και και, φανταστείτε τα όλα αυτά σαν χαρτογιακάδικο μουσικό αφιέρωμα που χάνεται μέσα σε ηχώ, που το παίρνει ο αέρας, πως είναι το σημείο της ταινίας που κανείς δε θέλει πολλά λόγια αλλά θολή ατμόσφαιρα και συναίστημα, ένα κορυφαίο φωτογραφικό στιγμιότυπο που παγώνει η κάμερα και *εκεί* κρύβεται όλο το νόημα των νοημάτων, με τον σούπερ συμβολισμό, γαμάτη ταινία. Λέω στον Κ. πριν κάνα χρόνο «μαλάκα Κ. έβγαλαν δίσκο οι Zoviet France!», επειδή τότε είχε βγει το 7.10.12., και τι μου λέει; Μου λέει «μου τη σπάνε ρε Μ. οι μπάντες που έχουν * και : και αρχίδια στο όνομά τους» και μου φάνηκε εξαιρετική απάντηση και δεν επέμεινα καθόλου, τι να επιμείνεις ρε μαλάκα Μ.; Δε θέλει ο άλλος αποστρόφους και αρχίδια, τι πας να του πεις, για αιθέρια ambient soundscapes in the likes of Moon’s Milk (In Four Phases); Άντε ρε.

Το The Tables Are Turning είναι διαφορετικό όμως γιατί είναι ένας glitch όλεθρος και το Poured Out Slowly είναι κρίμα που είναι μόνο έξι λεπτά, θα έπρεπε να είναι το λιγότερο εικοσιοκτώ, να παίζει όλη την ημέρα και τη νύχτα, πάντα στον αγώνα για ένα λίγο καλύτερο κόσμο. Έχει και slowly στον τίτλο, δε μπορείς να τελειώνεις τόσο γρήγορα κύριε. Που λέτε αυτό είναι το πρόβλημα των δίσκων που κυκλοφορούν Νοέμβριο και ληκάρουν Ιανουάριο, και κυρίως είναι των Zoviet France το 2014, δε θα τους βρεις σε καμία λίστα. Ας είναι έτσι. Μιλάμε για μεγάλα πράγματα όμως, σαν τους δεινοσαύρους, και αυτό έχει όσο να πεις μια αξία.

Για καληνύχτα, ο Danny Hyde βγάζει τον δεύτερο δίσκο των Electric Sewer Age, θα θυμάστε πως στον πρώτο είχαν χρησιμοποιηθεί οι τελευταίες (ως εκείνη την ώρα) ηχογραφήσεις του Peter Christopherson και ήταν η μαγεία η ίδια. Ο τωρινός είναι σαν να έχει γραφτεί στο studio του Ape of Naples, έχει τα ίδια μπάσα ακριβώς, και ελπίζω να μην κυκλοφορήσει και αυτό Νοέμβριο.

εδώ έχουμε ένα ανολοκλήρωτο ακόμα κομμάτι που νιώθω πως σε μερικά σημεία ακούγεται ο ήχος εισερχόμενου μηνύματος του soulseek

Τον Ιούνιο θα επανέλθω με την επόμενη ανεκδιήγητη μαλακία που θα μου έχει συμβεί

~ από kiwiknorr στο 1 Μαρτίου, 2014.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized