Well, you could say that you’re undecided about spots
Φαντάζομαι ότι όλοι έχουν βρεθεί στο ιδιόμορφο αυτό σταυροδρόμι του να μην ξέρουν που έχει διάθεση να τους οδηγήσει η διάθεσή τους (pun intended). Ακεφιές ή ενέργεια; Απάθεια ή περισυλλογή; Παπουτσάκια ή μουσακάς; Ξέρετε τώρα, όπως κάθε μεγάλο δίλημμα της ζωής, έτσι και η απόφαση για το πως αισθάνεσαι εμπεριέχει αρκετές παραμέτρους και διφορούμενες διαστάσεις. Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Top 5 τραγουδιών για όταν δεν ξέρετε ποια είναι η διάθεσή σας.
(Νο 5) Madrugada – Step Into This Room And Dance For Me
Στο μυαλό μου από τα ημι-παραγνωρισμένα κομμάτια του «Nightly Disease», απομακρύνεται λίγο από την κοιτάω-εναλλάξ-το-πάτωμα-και-το-ταβάνι ατμόσφαιρα του υπόλοιπου δίσκου. Η μελωδία του σαφώς χορευτική σύμφωνα με την προτροπή του τραγουδιού. Ακόμα προσπαθώ να αποφασίσω αν πρόκειται για πρόσκληση, πρόκληση ή απλά ευγενή πόθο. Το ύφος με κάνει να σκέφτομαι τα δυο πρώτα, εκείνη η μεσαία στροφή «By now we should know the music and the steps/Oh, me, I never asked, I never set you up» με κάνει να σκέφτομαι το τελευταίο. Υποθέτω ποτέ δεν θα μάθουμε αν χόρεψε τελικά ή αν την κοιτούσε έξω από την πόρτα.
(Νο 4) Monster Magnet – Dead Christmas
Σε ένα δίσκο που τα ταξίδια διαδέχονται το ένα το άλλο, από μια μπάντα που πάντα έβαζε το σωματικό πάνω από το ψυχικό, το «Dead Christmas» μοιάζει περίεργα σκεπτικό. Τσακισμένες βιολέτες, πνιγμένοι σε δημητριακά θεοί, ψυχές που κινούνται απελπιστικά αργά και φώτα που δεν λένε να εμφανιστούν. Εκείνο όμως το μεσαίο μέρος κινείται σε ύποπτα απογειωτικούς ρυθμούς και το τελικό συμπέρασα («I’ll see you around babe«) δεν εκφέρεται με ιδιαίτερη παραίτηση, το αντίθετο μάλιστα. Στην τελική, στην άκρη του Άρη περιμένεις, πόσο άσχημα να είναι;
(Νο 3) Buck 65 – Blood Of A Young Wolf
H μελωδία του κομματιού παραπέμπει σε ταξιδιωτικές americana στιγμές, οι ακατάπαυστοι στίχοι του Buck 65 αλλάζουν διαθέσεις πιο γρήγορα και από κανάλια το βράδυ του Σαββάτου. «See, I’m a man of many problems, up against some scary odds/We kill, we hide, we all fall down, idiots love to bury gods» και αμέσως μετά «Still I’m filled with wonder«. Ναι, ξέρουμε ότι δεν παλεύουμε ιδιαίτερα αυτό το μοντέρνο κόσμο με τις διάφορες ηλίθιες αναζητήσεις του, αλλά τελικά θα ξανακάναμε τα ίδια όπως λέει και ο καναδός φίλος μας. Το μυστικό κρύβεται εκεί λέω εγώ: «I don’t want to go to pieces, easy going, I’m afraid to fly & so I’m running»
(Νο 2) Pearl Jam – Indifference
Αν αυτό το τραγούδι δεν είναι σπουδή στην αντίθεση, δεν ξέρω τι είναι. Ο πρώτος στίχος του («I will light the match this mornin’ so I won’t be alone«) πρέπει να είναι από τα πιο θλιμμένα πράγματα που έχω διαβάσει ποτέ. Η ξεροκέφαλη (σε σημείο βλακείας) στάση του μπορεί να συμπυκνωθεί στο «I will stare the sun down until my eyes go blind«. Το συμπέρασμα ότι δεν θα κάνει διαφορά το ξέρουμε, το έχουμε συνειδητοποιήσει, το ξέρει μέχρι και η κιθάρα του McReady εδώ που τα λέμε. Επιμένουμε στη βλακεία μας όμως, το στηρίζει και ο θείος William («If the fool would persist in his folly he would become wise») και δεν αλλάζουμε κατεύθυνση ποτέ.
(No 1) Dead Can Dance – Crescent
Εδώ πλέον έχουμε περάσει σε κοσμικά επίπεδα προβληματισμών. Δεν εμπιστευόμαστε τα μάτια μας, πεθαίνουν αστέρια, το ίδιο το φως είναι η ύψιστη ψευδαίσθηση. Τι επιχειρήματα να φέρεις απέναντι σε αυτά τα χτυπήματα; Η μουσική όμως παρά τον σοβαρό της χαρακτήρα δεν σε οδηγεί σε ιδιαίτερα απελπισμένες οδούς, ενώ και ο ίδιος ο Perry το παραδέχεται κάπου ότι «And the more that i see/The more life means to me». Η δε κατάληξη του τραγουδιού είναι αρκούντως υμνική. Άλλωστε η παραδοχή συνεχίζεται («Ι need love in my life»). Ας είμαστε ρεαλιστές μπροστά στις δικές ανησυχίες, τα παράδοξα του σύμπαντος μάλλον λαμβάνουν δευτερεύοντα ρόλο.
Και επειδή δεν πρόκειται να καταφέρουμε να καταλήξουμε σε κάποια απόφαση, ας το παίξουμε 1-2-Χ για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χαθούμε εντελώς. Πιθανώς να επανέλθουμε και με δεύτερο μέρος.
sonic death monkey 