interesting times and the written word
or the merry month of may pt.2
Κοιτάω το post που έγραψα πριν ακριβώς ένα χρόνο και συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσα να το κάνω αντιγράψω εδώ, αλλάζοντας δυο τρία album, και να ταιριάζει απόλυτα με την ατμόσφαιρα. Φθινοπωρινές ημέρες στα μέσα Μαϊου; Check! Πολυήμερη αποχή από το blog; Check! Έλλειψη διάθεσης; Check! Αποχή από τις αγορές μουσικής; Check! Τελικά ίσως θα πρέπει να σταματήσουμε να προβληματιζόμαστε, να φτιάξουμε ένα script που θα ξαναποστάρει τυχαία παλιότερα post και η φλόγα θα κρατιέται ζωντανή. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι όλα ακριβώς ίδια σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Φέτος συνδυάζουμε περισσότερο τα βροχερά ανοιξιάτικα πρωινά μας με το BBC 6, που αυτό το μήνα γιορτάζει το γραπτό λόγο, εμείς στηρίζουμε ανεπιφύλακτα και ας παίζει Kaiser Chiefs αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν και άλλες πιο ουσιαστικές διαφορές βέβαια, ειδικά σε αυτό το τσίρκο που ονομάζουμε Ελλάδα, αλλά ας μην χαλάσουμε το Σαββατιάτικο πρωινό μας επαναλαμβάνοντας συζητήσεις που γίνονται καθημερινά σε κάθε κομμάτι της ημέρας μας χωρίς να καταλήγουμε σε κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα. Παραμένουμε μόνο στο ότι 17 Ιουνίου πάλι πίτσες και μπύρες και βλέπουμε.
Πέρα από όλα αυτά έχουμε και πάρα πολύ καιρό να μιλήσουμε για μουσική. Ρίχνοντας μια ματιά μόνο στις κυκλοφορίες του τελευταίου διμήνου, συνειδητοποιώ ότι και φέτος γίνεται ένας μικρός πανικός από πράγματα που θέλουμε πολύ να ακούσουμε και, ευτυχώς, μέχρι στιγμής οι απογοητεύσεις είναι μηδαμινές. Θα υπάρξω ρεαλιστής και θα παραδεχτώ ότι δεν πρόκειται να καταφέρουμε να αναφερθούμε αναλυτικά σε όλα αυτά τα ωραία που ακούσαμε και απολαύσαμε και θα μας προβληματίσουν στο τέλος της χρονιάς για το τι θα μπει στη λίστα και τι θα μείνει απέξω και ποιους αδικήσαμε και όλα αυτά τα ανούσια πράγματα που κανουν τη ζωή μας πιο ευχάριστη. Χαζεύω τώρα τη λίστα με τα τελευταία πράγματα που έχω ακούσει και πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Καινούρια album από Sun Kil Moon («Among The Leaves» – διπλό μάλιστα), Hildur Gudnadottir («Leyfdu Ljosinu»), το Comus («Out of The Coma») για το οποίο με έπρηζε ο Μανώλης και είχε απόλυτο δίκιο, Helios («Moiety»), το εκπληκτικό νέο Strings Of Consciousness («From Beyond Love» – με συμμετοχή Lydia Lunch παρακαλώ), Mount Eerie («Clear Moon»), Alexander Tucker («Third Mouth»), συνεργασία της Susanna με την Giovanna Pesi («If Grief Could Wait»), Bersarin Quartett («II»), το album των Infinite Light ltd (συνεργασία των Nathan Amundson (aka Rivulets), Aidan Baker (of Nadja, Whisper Room, ARC) και Mat Sweet (aka Boduf Songs)), James Blackshaw («Love Is The Plan, The Plan Is Death») και αυτά είναι μόνο κάποια από τα highlights. H ημι-έκπληξη της εποχής είναι το «Bending Bridges» του Mary Halvorson Quintet. Τη Halvorson πάντα τη συμπαθούσα αρκετά αλλά αυτό το album είναι πραγματικά πανέμορφο, κυρίως επειδή χρειαζόμασταν λίγη ακόμα jazz να κάνει παρέα στο «301» που αναφέρθηκε δυο post πιο κάτω.
Δυστυχώς στους υπόλοιπους τομείς τα πράγματα δεν είναι και στην καλύτερη φάση τους, με αποτέλεσμα αυτό το τελευταίο δίμηνο να είναι εκνευριστικά κουραστικό. Ακόμα πιο δυστυχώς η κατάσταση εδώ πέρα δεν βοηθάει σε ριζικές αλλαγές που μπορεί να δώσουν μια αναγκαία ανανέωση σε μια ελαφρώς λιμνάζουσα κατάσταση. Η ειρωνική στιγμή της ημέρας; Να ακούς από έναν βρετανικό σταθμό, ενώ είσαι στην Ελλάδα όπου βρέχει και κάνει αρκετή ψύχρα, το «Feel Good Hit Of The Summer» των Queens Of The Stone Age». Το οποίο συνειδητοποιώ ότι έχω πολύ καιρό να ακούσω. Ευκαιρία τώρα που έχει υπάρξει η ανακατανομή της δισκοθήκης να ξεθάψουμε μερικά από τα σκονισμένα cd της μετεφηβικής μας περιόδου. Φέτος η ταφόπλακα στα 20s έπεσε από την υπενθύμιση της φορολογίας ότι τελευταία φορά θεωρούμαστε μικρά παιδιά και μας κάνουν τη χάρη να μας αφήσουν πιο χαλαρά. Από του χρόνου, μόνο ωριμότητα και τρέξιμο. Το καλοκαίρι έρχεται χαρωπά, ηρεμία πριν τον Αύγουστο δεν προβλέπεται, πλάνα για διακοπές δεν υπάρχουν, το album με τις διασκευές των Ulver δεν το έχω ακούσει ακόμα, ενώ αναριωτιέμαι τι ακριβώς θα κυκλοφορήσει στη συνέχεια.
Μέχρι να αποφασίσουμε αν θα επιστρέψουμε στη δραχμή ή αν η Χρυσή Αυγή θα σώσει τη χώρα:
sonic death monkey 