summerland
Σάββατο πρωί, δεκαέξι λεπτά πριν τις οχτώ. Μη με ρωτήσετε γιατί, θα ήθελα πολύ να το εξηγήσω με βάση τον ενθουσιασμό της πρώτης ημέρας άδειας, αλλά είμαι αρκετά ειλικρινής άνθρωπος ώστε να μην καταφεύγω σε τόσο εξώφθαλμα ψέμματα. Καφές, πρωί, σπίτι, ραδιόφωνο. Από τη στιγμή που το ξύπνημα είναι εθελοντικό και όχι υποχρεωτικό, δεν ακούγεται και τόσο άσχημα. Αυτές οι πρώτες πρωινές ώρες των καλοκαιρινών ημερών είναι οι πιο όμορφες μαζί με το σούρουπο. Χαζεύοντας από το παράθυρο, βλέπω μια τρομερά φωτεινή ημέρα χωρίς όμως το εκνευριστικό ήλιο που χαρακτηρίζει αυτό το μέρος που αποφασίσαμε να ζούμε.
Πριν λίγο άκουγα το «Dull Flame Of Desire», λόγω συνδυασμού έξαρσης συζητήσεων για τη Bjork και τον αγαπημένο μας γαμήλιο τραγουδιστή, αλλά και λόγω κάποιου άμοιρου που αναζητώντας το στο Google κατέληξε σε αυτό εδώ το μέρος. Κάθε φορά που ξεκινάω να περιγράψω το τι συμβαίνει σε τραγούδι ανάλογου ύψους, νιώθω το ίδιο το κομμάτι να σηκώνεται και να βάζει το δείκτη του μπροστά στα χείλια του, απαιτώντας τη σιωπή μου. Θα κάνω πίσω λοιπόν και δεν θα πω κάτι παραπάνω, εξάλλου έχουμε καιρό να βρεθούμε εδώ γύρω και με τις διακοπές τρία βήματα μακριά, δεν ξέρω πότε θα το ξανακάνουμε.
Παραδόξως για μέσα καλοκαιριού υπήρξε μπόλικη κίνηση από πλευράς νέων κυκλοφοριών τελευταία, ή απλά εγώ άργησα να πάρω χαμπάρι πολλά πράγματα που χαν κυκλοφορήσει νωρίτερα φέτος. Κατάφερα να μισο-ακούσω και αρκετές κυκλοφορίες οι οποίες φρόντισαν να μου σπαταλήσουν απλά το χρόνο, αλλά συνειδητοποιώ ότι το πρόβλημα ήμουν εγώ και όχι αυτές, μια που θα έπρεπε να είμαι πιο επιλεκτικός με πράγματα που είναι εξαρχής καταδικασμένα να μου φανούν αδιάφορα. Διάσπαρτες ανάμεσα σε αυτές ήταν και ικανός αριθμός φωτεινών στιγμών που φρόντισαν να συνοδεύσουν απογευματινές ώρες εργασίας, διαδρομές και κάποιο λίγο χρόνο χαλάρωσης στο σπίτι. Ακολουθεί σύντομος κατάλογος με προτάσεις μαζεμένες από το τελευταίο δίμηνο περίπου για να είστε έτοιμοι για τις Αυγουστιάτικες εξορμήσεις σε παραλίες, εξοχές, βουνά, νησιά, bar, ταβέρνες, ελεύθερα camping και γενικά ότι τραβάει η ψυχούλα σας, δεν θα σας περιορίσω εγώ.
Puzzle Muteson – «En Garde»
Πρώτη, και μοναδική μέχρι στιγμής, φετινή κυκλοφορία της νέας αγαπημένης μας εταιρείας, της Bedroom Community. Μακριά βέβαια σε ύφος από το χαρακτήρα των υπόλοιπων της εταιρείας, ο Άγγλος singer-songwriter προτιμάει πιο βατές φόρμες, αν και η ανάμιξη της υπόλοιπης παρέας σε μερικές ενορχηστρώσεις δίνει μερικές συνδέσεις με το ύφος της Ισλανδικής εταιρείας. Μια που ο Tom McRae τώρα τελευταία δε δείχνει πρόθυμος να μας ενθουσιάσει, το «En Garde» είναι καλή εναλλακτική. Επίσης είναι πολύ πιθανό να θυμίσει σε αρκετους τον Damien Rice. Εξάλλου κάπως πρέπει να δείξετε στην κορασίδα στη διπλανή σκηνή ότι είστε και ευαίσθητες ψυχές.
Grouper – «A I A (Alien Observer/Dream Loss)»
Δεν άνηκα ποτέ στους ιδιαίτερους φίλους της Liz Harris, ο τίτλος ανήκει περισσότερο στον μπλακμεταλλά της παρέας, αλλά η φετινή διπλή της κυκλοφορία ήταν εξαιρετικά όμορφη. Ίσως να ακούγεται πιο συμπαγής και άρα να καταφέρνει να κάνει την ομορφιά της πιο εύκολα αισθητή, ίσως απλά να ταίριαξε καλύτερα στη στιγμή που το άκουγα. Η στιγμή όπου το ξεντύνεις οποιεσδήποτε post rock ανησυχίες από κάθε ένα επίπεδο, μέχρι να μείνει ένας ημι-ambient, σχεδόν άυλος πυρήνας, που όμως δεν ακούγεται αφαιρετικός. Μπράβο στην κοπελιά, εγώ δηλώνω γοητευμένος. Αυτό δεν ξέρω αν πρέπει να το πάρετε μαζί σας στις διακοπές, ίσως αφήστε το για την απογοήτευση της επιστροφής.
Mammiffer – «Mare Decendrii»
Αγνοούσα πλήρως την ύπαρξη του συγκεκριμένου project του Aaron Turner και της Faith Coloccia (των Everlovely Lightningheart) και αν με ρωτούσε κάποιος τι περίμενα το 2011 από τον Turner και την παρέα του, μάλλον θα απαντούσα λίγα πράγματα. Μερικές φορές η ζωή έχει κέφια να μας βγάζει τη γλώσσα και να που το «Mare Decendrii» έρχεται να κάνει αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν ούτε το «Wavering Radiant», ούτε το «Monument To Time End», ούτε το «The Fear Is Excruciating, But Therein Lies The Answer», ούτε τίποτα άλλο της παρέας εδώ και πολλά χρόνια. Να μας κάνει να μιλάμε για αριστουργήματα, δισκάρες, σοκ, με λίγα λόγια να μας πιάσει στον ύπνο. Προτιμήστε το βραδυνές ώρες και όχι σε ιδιαίτερα νηφάλια κατάσταση για να εκτιμήσετε την αργή του εξέλιξη.
Esmerine – «La Lechuza»
Τους Esmerine τους είχα σχεδόν ξεχάσει. Μεγάλος έρωτας, αλλά πέρασαν έξι χρόνια από την ομορφιά του Aurora, τότε που το post rock ήταν σε έξαρση και κυκλοφορούσε ο ένας δίσκος μετά τον άλλον. Σήμερα, 2011, τα πράγματα έχουν ατονήσει κάπως, έχουμε πάρει και άλλες διαδρομές, αλλά ό,τι και αν ήταν αυτό που τους έκανε να ξυπνήσουν για να βγάλουν το «La Lechuza», το ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. Ό,τι ήταν για πέρισυ η συνεργασία Dakota Suite/Emanuele Errante, είναι για φέτος αυτό εδώ. Pure bliss.
Deadbeat – «Drawn And Quartered»
Το καινούριο album του Deadbeat από την άλλη είναι, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, ο ορισμός του καλοκαιρινού δίσκου. Ή για να το θέσω καλύτερα η περιγραφή του πως θα έπρεπε να είναι ένα ιδανικό καλοκαίρι. Χαλαρό, χυμένο σε μια chaise-longue, χαζεύοντας το άπειρο και κινούμενο πότε πότε για θυμηθεί ότι είναι ξύπνιο. Πότε πότε, κανένα βράδυ θυμάται να κινηθεί προς τυχαίο club της περιοχής αλλά και εκεί οι κινήσεις του παραμένουν ενθουσιωδώς νωχελικές.
The Doomed Bird Of Providence – Will Ever Pray
To φετινό album των Αυστραλών παίζει να μπορεί να χαρακτηριστεί η αποκάλυψη της χρονιάς. Αυτό είναι το album για το μεθυσμένο κομμάτι του καλοκαιριού, αυστηρά τις πρώτες πρωινές ώρες. Matt Elliott, Tiger Lilies, Tom Waits, βάλε και λίγο Cave, μεγαλείο σας λέω παιδιά, μεγαλείο. Και έχουν και τραγούδι με τίτλο «The Wild Beast Of Goat Island». Πώς να μην τους αγαπήσεις μετά;
Fennesz – «Seven Stars»
Για τελευταίο κρατάω το καινούριο ep του αγαπημένου μας Αυστριακού. Πάνω που έλεγα ότι μας είχε λείψει μετά το «Black Sea», τα 25 λεπτά του «Seven Stars» φρόντισαν να μας αποζημιώσουν και με το παραπάνω. Αυτό δεν ξέρω ποτε θα το ακούτε, αλλά φροντίστε να χαζεύετε τη θάλασσα όταν θα το κάνετε. Κρατάω την ανάσα μου για την επόμενη κυκλοφορία. Και, εύχομαι, και το επόμενο live.
Κοιτάζοντας γενικά τις τελευταίες κυκλοφορίες, βλέπω ότι θα μπορούσα να μιλήσω για άλλα τόσα, αλλά κάτι που κουράστηκα να γράφω, κάτι που πέρασε η ώρα και πρέπει να πάμε και λαϊκή, νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να βάλουμε μια (άνω) τελεία κάπου εδώ. Αν δεν βαρεθώ θα κάνω μια συνέχεια αύριο. Προς το παρόν υπάρχει υλικό προς μελέτη. Δυστυχώς άρχισε και η ζέστη της ημέρας. Εις το επανιδείν.
sonic death monkey 