still
Δεν ξέρω που ακριβώς χάσαμε το δρόμο προς αυτό το blog τις τελευταίες μέρες, επικηδείων εξαιρουμένων. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται και, πιθανότατα, ούτε η τελευταία. Είναι αργά αλλά δε νυστάζω ιδιαίτερα, πράγμα το οποίο θα μετανιώσω πικρά αύριο το πρωί που θα πρέπει να ξυπνήσω νωρίς. Ούτε γι’ αυτό είναι η πρώτη φορά, έστω και αν αύριο κατά τις 8 θα ορκίζομαι ότι θα είναι η τελευταία. Καταλήγω στο ότι είναι μεγάλη ανακάλυψη τα netbooks, καθότι σήμερα μπορώ να είμαι ξαπλωμένος στην κρεβατάρα μου και να γράφω με άνεση. Συνήθως το γράψιμο προτιμώ να το κάνω στο γραφείο μου αλλά σήμερα το παίζω καλός οικοδεσπότης και δεν έχω την άνεση χώρου που έχω συνήθως. Ως αποτέλεσμα, κρεβάτι, σεντόνι, μαξιλάρια, το δωμάτιο να φωτίζεται μόνο από την οθόνη του Asus μου και παρέα το ραδιόφωνο. Το οποίο παίζει ωραιότατη μουσική ή εναλλακτικά εγώ έχω αρκετά καλή διάθεση για εκτιμήσω πιο εύκολα κάποια πράγματα. Σήμερα το πανηγύρι που λέγεται Ελλάδα γνώρισε μεγάλες στιγμές, από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να παρακολουθώ, γιατί αρκετό χρόνο έχασα από τη μουσική μου. Θα τα μάθουμε όλα αναλυτικά αύριο έτσι και αλλιώς, όχι ότι πιστεύω ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για μεγάλες αλλαγές. Αλλαγές που να μην προέλθουν στους ίδιους μας τους εαυτούς τουλάχιστον.
Έχω εκδηλώσει και παλαιότερα την λατρεία μου για την μεταμεσονύκτια ζώνη του «Εν Λευκώ» και σήμερα που οι συνθήκες με οδηγούν στο να ακούσω με περισσότερο προσοχή τη μουσική που παίζει το ραδιόφωνο, νιώθω ότι αυτή η άποψη δικαιολογείται πλήρως. Κάποια στιγμή πρέπει να ξαναρχίσω το συστηματικό διάβασμα, ειδικά στο κρεβάτι, παρέα με μουσική. Αρκετά συχνά αναρωτιέμαι γιατί έχω κόψει μερικές συνήθειες, που είναι τόσο απολαυστικές, ενώ έχω διατηρήσει αρκετές ηλίθιες. Αυτές οι μέρες απαιτούν αρκετό τρέξιμο από όλους μας και αυτό δεν είναι ποτέ καλό όταν ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες. Όχι ότι έχουν ανέβει και τραγικά πολύ, φέτος ο καιρός δείχνει συγκλονιστικά αναποφάσιστος, με τον Ιούνιο να θέλει να γίνει Απρίλιος στη θέση του Απριλίου. Δεν παραπονιέμαι ιδιαίτερα, μ΄αρεσει που αυτή τη στιγμή είμαι με το σεντονάκι μου και το ότι δεν έχει υπάρξει ούτε καν ιδέα για air-condition ακόμα. Σιγά σιγά βέβαια πρέπει να ξεθάψω και το ανεμιστήρα γιατί θα τον χρειαστούμε. Τρέξιμο λοιπόν που λέτε, για χρήσιμους και άχρηστους λόγους, ευχάριστους και εκνευριστικούς, δικούς μας και ξένους, αλλά κυρίως λίγος χρόνος για σκέψη και περισυλλογή. Τις περισσότερες φορές θα το θεωρούσα θετικό αυτό, αλλά πότε πότε με πιάνει η διάθεση να καταφέρω να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου σε κάτι δομημένο και τις βάλω σε μια σειρά. Γι’ αυτό ίσως να απολαμβάνω τόσο αυτή τη στιγμή στο κρεβάτι μου και την ησυχία που μου προσφέρει η μουσική που παίζει.
Αυτό το καλοκαίρι αναμένεται γεμάτο ενέργεια. Έχουμε αναπροσαρμογές σπιτιών, μετακομίσεις, δουλειές, εξεταστικές, άγχη και απολαύσεις και ακόμα δεν έχουμε κατασταλλάξει στο τι θέλουμε να κάνουμε στις διακοπές μας. Πλάνα να ξεκινήσει το Sonic Death Monkey και η ευρύτερη οικογένεια tour της ελληνικής επαρχίας μοιάζουν γοητευτικές αλλά και αβέβαιες. Σίγουρα κάποια στιγμή θα μας βρείτε σε μια παραλία δίπλα σας, να μαλώνουμε για το ήταν ωραίο το τελευταίο Circle ή για το αν τελικά άξιζε να ξενιτευτούμε μέχρι τη Μαλακάσα για να δούμε Kyuss (σημείωση: να πάμε να πάρουμε εισιτήρια κάποια στιγμή). Επίσης μαθαίνω ότι υπάρχει πιθανότητα να σπάσουμε την συναυλιακή νηστεία μας την επόμενη βδομάδα και να πάμε να δούμε τους Clutch, αν και δεν ενθουσιάζομαι με κλειστούς χώρους καλοκαιριάτικα. Και φυσικά ξέρω ότι δεν πρόκειται να ακούσω ποτέ το «Regulator» live, καταραμένη και άπονη ζωή (σημείωση: η επόμενη συλλογή να αφορά τραγούδια για τα οποία πεθαίνουμε και δεν θα δούμε ποτέ live). Σε μια άσχετη παρατήρηση, θα έλεγα ότι θα περίμενε κανείς να υπάρχουν περισσότερες διασκευές στο «Karma Police». Χαζεύοντας όμως ανάκάλυψα την παρακάτω και είπα να την μοιραστώ μαζί σας
Έχω να πω και για κάποιους δίσκους αυτές τις ημέρες αλλά όχι τώρα. Όταν επέλθει η απαραίτητη συγκέντρωση. Κάνοντας μια μικρή αποκάλυψη θα πω απλά ότι η Bedroom Community φρόντισε πάλι για μας φέτος. Επίσης ανακαλύπτω αυτές τις ημέρες το what.cd, απόπειρα που μοιάζει ενδιαφέρουσα και ίσως δικαιολογημένα τόσο αυστηρά οριοθετημένη, αλλά πολλοί κανόνες ρε παιδιά. Καταλήγω στο ότι για τη μουσική μου, τίποτε δεν πρόκειται να ξεπεράσει ποτε το little blue bird και την άνεσή του. Δεύτερος μήνας σερί επίσης που οι αγορές μου ήταν μηδαμινές. Πρόσφατη εξόρμηση στο κέντρο, απέδωσε ένα δίσκο κυρίως για την τιμή των όπλων και όχι λόγω κάποιας ιδιαίτερης ανάγκης. Ανακάλυψη της ημέρας είναι οι Echocentrics (οι ευχαριστίες μας στον κ. Οικονόμου που έχει κανένα μισάωρο εκπομπής ακόμα).
Προσωπικά, θα στηρίξω retro ψυχεδέλεια αναπόλησης, περισυλλογής και ρομαντισμού. Ταιριάζει και στις παραλίες που λέγαμε πιο πάνω, ειδικά όταν έχει αρχίσει να δύει ο ήλιος. Έτσι και αλλιως, αν κρίνουμε από περσινά δείγματα, το Sonic Death Monkey άμα κάτσει σε παραλία δεν φεύγει ποτέ. Τα χασμουρητά κυριαρχούν όμως, οπότε ώρα να σας αφήσω στην ησυχία σας. Ελπίζω τα πρώτα κουνούπια που βλέπω να τριγυρίζουν ύποπτα (η ουσιαστική απόδειξη ότι καλοκαίριασε πλέον) να κάτσουν ήσυχα για να μην έχουμε σαφάρι βραδιάτικα. Κλείνουμε με ό,τι πιο κατάλληλο για τις ημέρες (σημείωση για το μέλλον: βροχερές ημέρες του Ιουνίου 2011), πιστοί σε μεταμεσονύκτιες αναπολήσεις, εκδηλώνοντας το θαυμασμό μας για το πόσο μεγάλη φωνάρα είναι η Lennox και σιωπώντας επιτέλους.
sonic death monkey 