sonic death monkey

Είμαι τώρα επί τέσσερες μέρες σε ένα δωμάτιο με ένα μεγάλο παράθυρο και από τη μια βλέπω τον Υμηττό και από την άλλη κάτι κτίρια που από μπροστά έχουν ένα νεκροταφείο. Η κατάσταση δεν πάει άλλο, μα σίγουρα θα συνεχιστεί. Το κάπνισμα απαγορεύεται ρηχά, όχι ρητά, δηλαδή και ρητά, αλλά κυρίως ρηχά, και όσο βρίσκομαι εκεί ξεχνάω συστηματικά μερικά βασικά πράγματα όπως «κριτήριο», «επικοινωνία» και «ορθογραφία». Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο λόγος που θα έλεγα πως ο David Tibet συνήλθε από την υπερκόπτωση (με ταυ) των τελευταίων ετών και έβγαλε ένα σοβαρό album, κυρίως επειδή όταν το πρωτοείχα ακούσει δεν με είχε συγκινήσει, ενώ τώρα το βάζω συνεχώς. Έχω ερωτευτεί το «Jasmine». Και το «As Real As Rainbows» είχα ερωτευτεί παλιότερα βέβαια, αλλά τελικά ήταν παγίδα, επειδή το Aleph είναι μια μαλακία και αυτό δεν αλλάζει. Είτε βλέπω το νεκροταφείο από το παράθυρο, είτε την χαβάη. Τι να κάνουμε τώρα. Το σημαντικό είναι πως οι Current 93, αν και ήμουν επιφυλακτικός πως βιάστηκαν μετά τον Baalstorm, τελικά δεν βιάστηκαν, και υπάρχουν ακόμα, με τον Tibet να κάνει ένα μικρό πέρασμα στην Ανατολή όσον αφορά στον ήχο του. Σε ένα τραγούδι μάλιστα ήμουν βέβαιος πως θα μπει ο Γαργανουράκης μετά, αλλά τελικά δεν μπήκε. Είναι θέμα χρόνου ασφαλώς για τον Πέτρο Γαϊτάνο. Όχι αναγνώστη που έκανες search «Πέτρος Γαϊτάνος», δεν θα βρεις εδώ κάτι που θα σε ενδιαφέρει εδώ. Να φύγεις. Οι υπόλοιποι εμπιστεύεστε άφοβα το «HoneySuckle Æons», φετινό album των Current 93. Live επίσης υπήρξαν καταπληκτικοί μεν, και αν με κάποιο τρόπο μπορούσα να ξεχάσω πως είχαν και δισκογραφία πριν από το 2000, και μάλιστα πολύ σημαντικότερη από τη σημερινή, μάλλον θα είχα περάσει τέλεια. Με θέα τον Υμηττό το album παίζει κάθε μέρα όμως.

Σήμερα δεν πήγα σε εκείνο το δωμάτιο και υπάρχω κάπως

Και επίσης απόψε είναι μια ιδιαιτέρως γεμάτη βραδιά καθώς κάνουμε ΠΑΡΤΥ στο Σπιρτόκουτο (αποκάτω δημοσίευση) και να ρθείτε γιατί είμαστε καλά παιδιά. Πιο πριν όμως, εν καιρώ κρίσης, η χώρα δημιουργεί διλήμματα. Σε ποιά συναυλία να πάμε; Ενώ νόμιζα πως όλοι θα τρέξουμε να δούμε τον Ignatz (ιδρυτή της KRAAK, αυτό αρκεί) που παίζει στην knot, ενώ τελικά όλοι (οι υπόλοιποι) θα πάνε Καταραμένο Σύνδρομο για να ακούσουν Yussuf Jerusalem. Υπήρξαν μερικά επιχειρήματα εκατέρωθεν που θα μπορούσα να επισυνάψω στην παρούσα δημοσίευση, καθώς συζήτησα με πέντε άτομα και άνω για το θέμα, αλλά δεν θα συμβεί, διότι την λύση την έδωσε -όπως πάντα- μια γυναίκα, με το ανατρεπτικό «εγώ παιδιά λέω να πάω Cradle of Filth αύριο». Συζήτηση τέλος. Συνοπτικά είμαι τρελός με τρία λάμδα και είστε τρελοί με ένα λάμδα.

Εδώ βλέπουμε λίγο Ignatz για να καταλάβουμε τι χάνετε όσοι δεν θα έρθετε

Ο Ignatz έχει νέο album «I Hate this City» στην Conspiracy.

edit

και για να μην έχετε παράπονο, ένα Yussuf Jerusalem

~ από kiwiknorr στο 8 Απριλίου, 2011.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized