sonic death monkey

Αυτές τις μέρες αν και βρίσκω τον εαυτό μου να ακούει μουσική σχεδόν συνέχεια αντιμετωπίζω αρκετά προβλήματα συγκέντρωσης. Έτσι καταλήγουν οι ακροάσεις μου να μοιάζουν με απλά ξεφυλλίσματα κατά τα οποία ο βασικός στόχος είναι να κρατήσω σημειώσεις για το σε ποια θα πρέπει να επιστρέψω αργότερα, όταν θα μπορώ να αφιερωθώ σε αυτά με μεγαλύτερη προσήλωση.

Από φετινές κυκλοφορίες των τελευταίων ημερών, τη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκαναν τα «Viscera» της Jenny Hval, «Mazes» των Moon Duo, «Replica» των Rauelsson & Peter Broderick και το εκπληκτικό «Wolf Notes» των *AR, του νέου μουσικού πονήματος του Richard Skelton, το οποίο ηταν πραγματικά μαγευτικός δίσκος. Θα αφήσω κάποιον άλλο να μιλήσει για το «Street Halo» του Burial, αν και η σύντομη διάρκειά του επέτρεψε τις επαναληπτικές ακροάσεις.

Στις συμπάθειες αλλά που πρέπει να ξανακούσω με πολύ περισσότερη προσοχή το καινούριο Bohren and Der Club Of Gore, το «Apocalypse» του Bill Callahan που μου φάνηκε ελκυστικότερο από όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες του, το «On A Mission» της Katy B που γενικά έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές στα indie media, αλλά το οποίο φοβάμαι ότι θα βαρεθώ γρήγορα, το Witchcraft-ικό «Hisinger Blues» των Graveyard (πρόσφατη ανακάλυψη χάρη σε παρακείμενο forum), ενώ συμπαθέστατο ήταν το «Alchemic Heart» των Vampilia (συνεργασία που δεν περίμενα να με ενδιαφέρει, αλλά χάρη στον Μανώλη έκατσα να ακούσω και μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρά του) και το «The Sea» των Phaedra (για τις πιο ακουστικές στιγμές μας).

Από την άλλη πλευρά οι πρώτες 2-3 ακροάσεις του «Fever» των 2562 δεν μου είπε και πολλά πράγματα, όπως και το «Veils» των Oscillation, από την ψυχεδέλεια του οποίου περίμενα αρκετά. Πέρασαν και δεν άγγιξαν και οι El Caco, αλλά γι’ αυτούς μάλλον δεν ημουν και σε κατάλληλη διάθεση για να εκτιμήσω το stoner τους.

Επόμενα στη σειρά είναι ένα πέρασμα στο back catalogue της Νatalie Beridze, που ακούστηκε πολύ ωραία, αν και η διασκευή στο «Hurt» μου φάνηκε αποτυχημένη ως διασκευή (αν και όμορφο κομματι αν το εξετάσει κάποιος ανεξάρτητα), βύθιση στο Blue Angel Lounge που μου πρότεινε έτερο μέλος του Sonic Death Monkey και στην δεύτερη συνεργασία Peter Broderick και Machinefabriek. Επίσης έχω αποφασίσει μια επανάληψη σε kraut τοπία, τα οποία είχα παραμελήσει τελευταία και μετά από σχετική συζήτηση, ένιωσα μερικές τύψεις.

Το βραβείο της καλύτερης ακρόασης αλλά μόνο με συνοδεία μπύρας, πάει στο τελευταιο album των Dropkick Murphys, που θα ήθελα να πετύχαινα live το καλοκαίρι σε καμιά εξόρμηση. Ποτέ δεν διεκδικούσα δάφνες οπαδού, αλλά λίγο πανηγύρι πάντα μας χρειάζεται για να μην μας φάει η πολλή σοβαρότητα.

Σημείωση για αύριο, να θυμηθώ να αλλάξω επιτέλους τη μουσική στο mp3 player γιατι οι ώρες που περνάω στο δρόμο τείνουν συνέχεια να αυξάνονται οπότε κρίμα είναι να πηγαίνουν χαμένες. Τέλος τίτλων ειδήσεων από το Sonic Death Monkey.

~ από KsDms στο 5 Απριλίου, 2011.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized