sonic death monkey

Ξεκίνησα που λέτε εδώ και κάποιες μέρες να διαβάζω το «Catch 22». Όλοι μου έλεγαν πόσό γαμάτο βιβλίο είναι, ντροπή μου που δεν το χα διαβάσει τόσα χρόνια, από τα καλύτερα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ και άλλα τέτοια. Αφήστε που είναι και αρκετά χιπ και κουλ για να ξεχωρίζει ανάμεσα στα κάπως πιο σκονισμένα κλασσικά. Σε αυτές τις λίγες μέρες κατάφερα να διαβάσω καμιά πενηνταριά σελίδες, διαδικασία που απαιτούσε συγκλονιστική αυτοσυγκέντρωση από την πλευρά μου για να παρακολουθήσω το λόγο του Heller. Σήμερα, καθισμένος κατά τις 11:30 σε ένα λεωφορείο, μποτιλιαρισμένος πίσω από μια ορδή υπερήφανων, ελλήνων ποδηλατών, συνειδητοποίησα ότι δεν καταλαβαίνα καθόλου τι ακριβώς ήθελε να πει ο, προφανέστατα, συμπαθής Yossarian. Θα παραδεχτώ ότι μάλλον εγώ φταίω και όχι το βιβλίο, άλλωστε δεν μπορεί να κάνει λάθος όλος ο κόσμος και όχι εγώ. Ίσως να μην είναι απλά η κατάλληλη εποχή και λίγο καιρό αργότερα να κάνει το απαραίτητο κλικ η ανάγνωσή του. Αυτό μοιάζει και μια πιο πιθανή εκδοχή, αλλιώς θα στενοχωρηθώ λίγο αν δεν μπορέσω να κατανοήσω το μεγαλείο του. Όχι ότι δεν θα το ξεπεράσω δηλαδή, αλλά θα στενοχωρηθώ λίγο. Βέβαια, προς το παρόν έχω ξεμείνει από βιβλία και θα πρέπει είτε να κάνω μια ανασκαφή στη βιβλιοθήκη, όπου όλο και κάτι ξεχασμένο θα ανακαλυφθεί, είτε να αγοράσω μερικά καινούρια, πράγμα δύσκολο αυτή την εποχή, καθότι ο Μανωλάκης μας ετοιμάζεται και για τα Λονδίνα και θα πρέπει να του δώσουμε τη λίστα με τα ψώνια.

Μια που οι φιλολογικές μας ανησυχίες μας δεν απέδωσαν σήμερα, αποφάσισα να καταφύγω σε κάτι που μπορώ να κάνω πιο εύκολα. Αρχικά σκέφτηκα να γράψω για το καινούριο album των Rainbow Arabia και παράλληλα να κάνω μια παράλληλη αναπόληση με την γνωριμία μου με τους Knife, συγκρότημα το οποίο μου θύμισε ο δίσκος των Rainbow Arabia, κάτι που μόνο ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί. Η ηλεκτρονικοπερίεργη pop τους έκανε ιδιαίτερη εντύπωση από τις αρχικές ακροάσεις. Ελπίζω να αντέξει και στο χρόνο. Τελικώς όμως αποφάσισα ότι δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη για πολλές πολλές αναλύσεις, οπότε κατέφυγα στη δεύτερη πιο εύκολη λύση μετά το post με τυχαίο youtube video. Η δημιουργία συλλογής! Βέβαια πέρα από την ευχαρίστηση που προσφέρει, κυρίως στο δημιουργό, μια μουσική συλλογή, είναι μια καλή ευκαιρία για μια αναζήτηση και υπενθύμιση πραγμάτων που είχαμε ξεχάσει. Κατά τη διάρκεια της επιλογής των κομματιών βρήκα τουλάχιστον 4-5 δίσκους που είχα ψιλο-ξεχάσει και τώρα θα ξανα-ακούσω καθότι μου έφεραν στο μυαλό ωραίες αναμνήσεις ή απλά αυτή τη φορά έκαναν το απαραίτητο κλικ. Και επειδή υπήρχε χρόνος και έλλειψη νύστας, βγήκε και διπλή. Αποκλειστικά σε cd όμως, ενάντια στην τελευταία καταπίεση του βινυλίου. Για να θυμηθούμε και τα νιάτα μας, δεν θα έχει special εκδόσεις, χρωματιστά βινύλια, ούτε καν κανένα digipack. Αγνές, πλαστικές jewel case (άντε ίσως να ναι κίτρινες για το εφέ). Έχουμε και λέμε λοιπόν..

vol. 1

01. meanwhile back in communist russia – roses for her
02. avia gardner – if you lose the key, throw away the house
03. boduf songs – pitiful shadow engulfed in darkness
04. britta persson – bellamy straat straat
05. arborea – black mountain road
06. marcus reuter & robert rich – reluctant
07. eivor palsdottir – rosufarin
08. william basinski – melancholia part 8
09. the year of – calling sky

vol. 2

01. nagisa ni te – yoru no hotori
02. wax tailor – to dry up (feat. charlotte savary)
03. taylor deupree + eisi – cloud, light, water (fall)
04. the merkin dream – softly
05. akira rabelais – (gorgeous curves lovely fragments)
06. zelienople – parts are lost
07. alva noto – flashforward (for bert and ernie)
08. zazie – je suis un homme

not going out

~ από KsDms στο 12 Μαρτίου, 2011.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized