sonic death monkey

26 Δεκεμβρίου του σωτήριου έτους 2010 (τελευταίου έτους της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα ή πρώτου της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ανάλογα την προτίμησή σας). Μένουν έξι μέρες μόλις για να φύγει και αυτός ο παλιός χρόνος και να έρθει ο νέος με αισιοδοξία, αγάπη, ευτυχία, ευημερία και ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Τελευταία ημέρα μιας άδεια που στα μελλοντικά χρόνια θα θυμόμαστε ως ένα από τα ΜΙΚΡΑ-ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ της ζωής μας, για διάφορους λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε αυτή τη στιγμή. Σήμερα, λόγω και της γενικότερης βαρεμάρας της μέρας και αφού ξεκίνησα να δω τρεις ταινίες, παρατώντας τις όλες στη μέση, με έπιασε μια όρεξη για γράψιμο, χωρίς όμως να έχω κάτι ιδιαίτερο να πω (κάτι που για να είμαι ειλικρινής συμβαίνει συχνά τελευταία, εξ’ ου και η ασυνεχής συμμετοχή στο blog). Είπα όμως ότι αυτό δεν θα με εμποδίσει και να ‘μαι εδώ. Αυτό το post ξεκίνησε με σκοπό να αναφέρει όλα εκείνα τα albums που δεν πρόκειται να μπουν στην καθιερωμένη λίστα που θα ακολουθήσει σε λίγες (ή περισσότερες) ημέρες, album από εκείνα που αδικούνται κάθε χρονιά μόνο και μόνο επειδή δεν χωράνε για κάποιο (αυθαίρετο) λόγο στην εικοσάδα που έχουμε επιλέξει. Τελικά όμως αυτό το post δεν θα είναι γι’ αυτούς τους δίσκους. Ίσως κάποια στιγμή μετά τις λίστες. Η φετινή χρονιά πάντως, σας το λέω από τώρα, ήταν αρκετά περίεργη από μουσικής πλευράς. Μπόλικες απογοητεύσεις, λιγότερη μουσική από ό,τι συνήθως, περίεργες διαθέσεις. Για να είμαι ειλικρινής βέβαια η φετινή χρονιά ήταν κάπως περίεργη γενικότερα, με μπόλικες αλλαγές σε διάφορα επίπεδα. Μπορεί να μιλήσουμε και γι’ αυτά κάποια στιγμή, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι έτσι και αλλιώς τα πράγματα έχουν πάντα δυνατότητα να γίνουν χειρότερα, οπότε γιατί να αγχωνόμαστε.

Και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ. Με την κυριακίτιδα να έχει βαρέσει κόκκινα, όπως και κάθε φορά που η Κυριακή περνάει χωρίς να έχει γίνει οποιαδήποτε, έστω και μικρού βαθμού, ουσιαστική δραστηριότητα. Αυτή τη στιγμή μάλιστα ξεκινάει και ένας ελαφρύς πονοκέφαλος που συνήθως είναι σημάδι επικίνδυνης βαρεμάρας. Έχετε προσέξει πώς όταν η διάθεσή μας είναι κάπως περίεργη καταφεύγουμε πάντα σε γνώριμα πράγματα; Νομίζω ότι αυτό είναι πιο έντονο στην μουσική. Επιστρέφουμε σε πιο παλιές εμπειρίες, ίσως γιατί οι καινούριες δεν έχουν προλάβει ακόμα να μας σημαδέψουν τόσο βαθιά.

You`d better run, you`d better run
You`d better not wait too long
You`d better run, you`d better run
You`d better run before you have a heart

Άραγε θυμάστε πότε ήταν η πρώτη φορά που ακούσατε αυτές τις γραμμές πρώτη φορά; Καταλάβατε από τα πρώτα δευτερόλεπτα της μελωδίας ότι θα λιώσετε αυτό το τραγούδι και αυτό το δίσκο, σε διάφορες στιγμές, καλές ή κακές (με περισσότερες μάλλον της δεύτερες); Δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά, αλλά τα έχουμε ξαναπεί ότι η μνήμη δεν είναι το δυνατό μου σημείο.

Well, oh well, oh, you know it is only so much I can take
I buried my head in that pillow for a million days, oh

Το μαξιλάρι είναι από τα λίγα σταθερά καταφύγια μας σε μερικές ειδικές στιγμές. Νομίζω ότι βρέθηκε η συντροφιά για την σημερινή νύχτα, είχα μπόλικο καιρό έτσι και αλλιώς. Ίσως θα πρέπει με τη νέα χρονιά να κάνω μια εκτενέστατη ανασκαφή στη δισκοθήκη, γιατί καλή και απαραίτητη η αναζήτηση νέας μουσικής, αλλά πιστεύω ότι έχω παραμελήση υπερβολικά τις παλιές φιλίες. Ίσως σε 3-4 ημέρες να έχω ξεχάσει τη σημερινή διάθεση και να μην κάνω τίποτα από αυτά. Δεν θα το θεωρούσα και αδύνατο, έχω αρκετές τάσεις να μην κάνω αυτά που σχεδιάζω.

Your visions travelled far today
So why don`t you run away?

Και σιγά-σιγά, αν έχουμε υπομονή και επιμονή, θα φτάσουμε και μέχρι το «Electric».

Pack your bag, run away
Along a freeway, out of town
Where you’d like and the night is over

Για λίγα πράγματα μπορείς να μετανιώσω τόσο έντονα, όσο για τα ταξίδια που δεν πήγα. Υποθέτω ότι δεν είναι άγνωστο το συναίσθημα για αρκετούς. Και έτσι φτάνει να είναι έντεκα το βράδυ, την Κυριακή 26 Δεκεμβρίου του σωτήριου έτους 2010 και να έχεις σπαταλήσει ανούσια μια βδομάδα από τη ζωή σου και το μόνο που να σου μένει είναι η επιστροφή στην όμορφη πραγματικότητα της Δευτέρας. Για να μην ξεφεύγω όμως εντελώς από το αρχικό πλάνο που είχα στο μυαλό μου για το post αυτό, μπορείτε να ακούσετε κάτι που, δυστυχώς, δεν θα μπορέσει να μπει στην τελική εικοσάδα:

~ από KsDms στο 26 Δεκεμβρίου, 2010.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized