falling to the heavens
Σε αντίθεση με τον προλαλήσαντα προτιμώ τα μέρη που δεν είναι δικά μου, που είναι άγνωστα και είμαι ένας ακόμα ξένος μεταξύ ξένων. Έτσι αντί για τις γνώριμες διαδρομές, βρίσκω πιο γοητευτικές περπατησιές σε σημεία από τα οποία μπορείς να διατηρήσεις την θέση του αντικειμενικού παρατηρητή, στα οποία μπορείς να απολαύσεις την ηρεμία του εαυτού σου, ακόμα και αν μερικές φορές σε οδηγούν στο να περιμένεις μια bar-woman να έρθει στο μαγαζί ακούγοντας κακή μουσική. Ωραίο πράγμα η αποστασιοποίηση παιδιά, να το δοκιμάσετε.
Κάθε φορά που αναγκάζομαι, λόγω των περιστάσεων, να πέφτω το βράδυ να κοιμηθώ χωρίς να παίζει μουσική, βρίσκω τον εαυτό μου να δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει όλη αυτή την ησυχία. Ειδικά όταν ξυπνάω στη μέση της νύχτας, και τα τελευταία χρόνια πολύ σπάνια δεν θα ξυπνήσω μέσα στη νύχτα. Επιστροφή στην Αθήνα και στις νυχτερινές playlist του Εν Λευκώ. Και στο τέντωμα σε γνώριμα σεντόνια.
Εν συνεχεία δεν θα σας μιλήσω και ιδιαίτερα για τους National, γιατί εδώ που τα λέμε ποτέ δεν τους βρήκα κάτι παραπάνω από μια συμπαθητική μπαντούλα που θα σου χαρίσει 5-10 ευχάριστες ακροάσεις. Μπορώ να σας πω για άλλα πράγματα όμως. Μπορώ να σας πω για το «All Is Falling» του James Blackshaw, τον οποίο είχα κατασυμπαθήσει από το περσινό «The Glass Bead Game». Το φετινό είναι ακόμα πιο όμορφο, πιο «σοβαρό», πιο μελαγχολικό, πιο «πιο» ρε παιδάκι μου. Μπορώ να σας πω επίσης ότι συνεχίζω να ακούω μανιωδώς το «Mines» των Menomena και ότι μου φαίνεται ανώτερο ακόμα και από το καταπληκτικό προηγούμενό τους. Ακόμα μπορώ να σας πω ότι χθες από εκεί που δεν το περίμενα έμαθα ότι έβγαλαν καινούριο δίσκο οι Crippled Black Phoenix το οποίο ήδη περιμένω εναγωνίως μια που φαίνονται να βρίσκονται σε overdrive δημιουργικότητας. Να σας πω και τι ωραίες είναι οι καινούριες ιστορίες που έχει να μας πει ο Dax Riggs; Να σας το πω και αυτό, αν και θέλω να το ακούσω πολύ περισσότερο. Τέλος, μια που τα λέμε όλα μεταξύ μας, θα σας ξαναπώ και για τους Grasscut, που όσο περισσότερο τους ακούω, τόσο περισσότερο τείνω να καταλήξω ότι βρήκα ένα σχήμα που μου θυμίζει την τελευταία περίοδο των Ulver (όσο και αν αυτό γίνεται προφανώς από σύμπτωση).
Βαριέμαι να ψάξω να σας βρω τώρα και κανένα you tube video για να ολοκληρώσω το post μου, οπότε σας αφήνω εδώ ξεκάρφωτους και πάω να ετοιμάσω το κρεβατάκι μου και σας προτρέπω να πάτε να αγοράσετε κάνα δίσκο για να θυμηθείτε τα νιάτα σας.
sonic death monkey 
το Mines εμένα δε μου άρεσε πάντως, κατώτερο του πρώτου και εσύ επιμένεις για δεύτερο ποστ να λες ότι είναι καλό, φοβάμαι κάνεις λάθος.
Σου κάνει και σένα μεταμεσονύχτιες επισκέψεις η κυρα-μόρα; Ναι καλά OK ξέρω, ψευδής αφύπνιση λέγεται και σύνδρομο προσωρινής παράλυσης η κάπως έτσι τελος πάντων, αλλά ας βάλουμε και λίγο metaphysical, βρε αδερφέ! Να προσελκύσουμε και λίγο λαό! Πουλάει το θέμα! Εγώ πριν λίγους μήνες είχα ένα ωραίο. Κλασσικά, ξύπνημα μέσα στην νύχτα, ιδρώτας, δέν μπορώ να κουνηθώ. Μούγκατις. Αλλά είχαν σκύψει από πάνω μου δύο σκιές και μιλούσαν εβραϊκά! Ίσως φταίει που δέν τα πέρασα τα αρχαία εβραϊκά και κάνει τύψεις.
Δεν ξερω φιλαρακι, εμεις οταν ξυπνάμε, ούτε επισκέψεις, ούτε ακινησιες, ούτε τίποτα περίεργα αλλα εχουμε. Ξυπνάμε, γυρίζουμε πλευρό και ξανακοιμόμαστε. Άσε που δεν τα πάμε καλά και με τις ξένες γλώσσες.
E ίσως φταίει οτι ακούω το salvation (funeral mist) πριν κοιμηθώ. Δοκίμασε το. Ή μάλλον μην το δοκιμάσεις. Θα σου πειράξει το νευρικό σύστημα.