minutes go by like days
Τελειώνει το καλοκαίρι μας. Νωχελικό καλοκαίρι σε ό,τι αφορά στο Sonic Death Monkey, αλλά ούτε ιδιαίτερα έντονο στις υπόλοιπες πτυχές μας. Τελειώνει το καλοκαίρι και ακόμα διακοπες δεν έχουμε πάει. Ο πρώτος εκ της παρέας μόλις κατάφερε να φύγει πριν μερικές μέρες και οι υπόλοιποι περιμένουμε την Παρασκευή για να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του και να πάμε να βρούμε τις (ημι-ελπίζουμε) άδειες παραλίες που μόλις θα έχουν εγκαταλείψει οι Αθηναίοι. Όχι ότι θα ναι και για πολύ δηλαδή, αλλά η ξεκούραση απαιτείται πλέον με τρανταχτά επιχειρήματα. Δεν άδειασε και η Αθήνα φέτος, όχι όσο θα θέλαμε δηλαδή. Από την άλλη πλευρά, δεν βρήκαμε και το χρόνο να κυκλοφορήσουμε ιδιαίτερα. Εδώ ο προλαλήσας ακόμα προσπαθεί να πάει να πάρει κάτι θήκες για δίσκους και δεν τα έχει καταφέρει ακόμα.
Έχουμε πολύ καιρό να φτιάξουμε καμιά συλλογή. Βέβαια, θα σκεφτεί κάποιος οτι έχουμε πολύ καιρό να κάνουμε οτιδήποτε οπότε, γιατί να φτιάξουμε συλλογές. Επίσης, παίζει να είμαι το χειρότερο άτομο στον κόσμο για τη δημιουργία συλλογών που αφορούν καλοκαιρινές εποχές. Δεν θα το αποτολμήσω καν, γιατί γνωρίζω την προδιαγεγραμμένη αποτυχία. Φυσικά άμα θέλετε καλοκαιρινές συλλογές, μπορείτε να ανοίξετε μια τηλεόραση και να βρείτε τυχαία συλλογή που περιέχει το «Σφύριξα και έληξες» ή ανάλογες επιτυχίες των ανά τον κόσμο ελληνικών παραλιών.
Οπότε τι μας μένει; Μια συλλογή με κομμάτια που μας άρεσαν τους τελευταίους μήνες. Το 2010 μοιάζει μια δαιμονιώδη χρονιά από πλευράς κυκλοφοριών και αναμένεται και συνέχεια. Ο συνδυασμός έλλειψης χρόνου και περίεργων διαθέσεων με έχει αποτρέψει από το να εμπεδώσω αρκετές κυκλοφορίες, ενώ σχετικά λίγες είναι αυτές που έχουν λιωθεί πραγματικά. Με εκνευρίζει όταν συμβαίνει αυτό, όμως τούτη την εποχή υπάρχουν μερικά πράγματα που με εκνευρίζουν περισσότερο, οπότε το αγνοώ.
O ενθουσιασμός του Sonic Death Monkey αυτή τη στιγμή μοιράζεται ανάμεσα στο «Mines» των Menomena (ακόμα καλύτερο από το πρώτο κατά τη γνώμη μου και αυτό που έχει κερδίσει τον περισσότερο χρόνο ακροάσεων εδώ και δυο βδομάδες), το «Voluspa» των The Golden Filter (δεν ειμαι και ο μεγαλύτερος synth-pop fan, αλλά τούτο δω έχει μια παραξενιά που δεν μπορεί παρά να με ελκύσει), το «1 Inch 12 Mile» των Grasscut, ενώ τον τίτλο του πιο υποσχόμενου για τις επόμενες μέρες είναι η συνεργασία των Fennesz, Daniell & Buck στο «Knoxville». Ενθυμούμενος και τις πιο metal διαθέσεις εξεπλάγην συγκλονιστικώς ευχάριστα από το «Einsiedler» των Urfaust και τη χαζο-χαρά του νέου της κυκλοφορίας καινούριου δίσκου από τους Mirror Of Deception το φθινόπωρο που μας έρχεται.
Για να μη μακρυγορούμε άλλο όμως, σας παρουσιάζουμε μια συλλογή επειδικτικώς ακατάλληλη για την παραλία όπου είμαστε καταδικασμένοι να ακούμε Bob Marley και κακά remix στον Michael Jackson αλλά που την ακούμε όταν είμαστε αγκαλιά με το air-condition μας.
sonic death monkey 