may the water give me life
Η Process Church of Final Judgment ήταν μια από τις χιλιάδες αιρέσεις που αποδεικνύουν γιατί τα μέσα των σίξτιζ ήταν μια υπέροχη περίοδος και είναι πραγματικά κρίμα που τη χάρηκαν οι διάφοροι χίπηδες και την εξαργύρωσαν οι διάφοροι γιάπηδες. Κλέβοντας από τη wikipedia αναφέρω ότι οι τύποι αυτοί πίστευαν στο Χριστούλη μας και το Σατανούλη μας ταυτόχρονα γιατί υποτίθεται πως αυτοί οι δυο λίγο πριν την Τελική Κρίση θα τα έβρισκαν, θα έδωναν τόπο στην οργή, θα έριχναν νερό στο κρασί τους, θα κάπνιζαν τίποτε περίεργο και θα ξαναγίνονταν μια όμορφη παρέα με το Χριστούλη να κρίνει και το Σατανούλη να εκτελεί. Πάλι μας έριξε δηλαδή αλλά είπαμε, θα γίνουμε και πάλι φιλαράκια και δεν τρέχει τίποτε, χαρίζει η ομάδα. Στα ειδικά vip δωμάτια των συγκεντρώσεών τους θα συναντούσαμε ορισμένα κλασικά θύματα όπως τους Mick Jagger, Marianne Faithful και George Clinton ενώ κλέβοντας από το Χόλυγουντ, οι πιστοί της Process Church υπολογίζω πως θα ήταν κατα κανόνα αδύνατοι μικροέμποροι ινδικής κάνναβης, ξανθές αεροσυνοδοί και η Κλαιρ από το Λοστ, χωρίς φυσικά να περιορίζονται αποκλειστικά σε αυτές τις κατηγορίες.
Οι Sabbath Assembly είναι το project της Jex Thoth (Jessica Toth, η των Jex Thoth) και του Dave Nuss (o των No-Neck Blues Band). Παραγωγή στο δίσκο έκανε ο Randall Dune (που έχει κάνει επίσης στους διάφορους SunnO))), Kinski, Asva, Wolves in the Throne Room και Master Musicians of Bukkake αυτού του κόσμου) και στα λάιβ τους βοηθά ο Imaad Wasif (αυτός σκέτος). Οι SA λοιπόν παίρνουν τους ύμνους της Process Church και τους κάνουν τραγούδια με την αναμενόμενη ψυχεδελική/μυστικιστική ατμόσφαιρα που ας είμαστε ειλικρινείς, κάθε άλλο παρά καλοκαιρινή είναι αλλά ας είμαστε ακόμα πιο ειλικρινείς, μια χαρά κομμάτια βγάζει χωρίς βέβαια να είναι το πιο πρωτότυπο πράγμα που θα παίξει φέτος. Το εξώφυλλο το έκανε ο Arik Roper για τον οποίο βαριέμαι φοβερά να ανοίξω παρένθεση και να αρχίσω να πετάω ονόματα με τα οποία έχει συνεργαστεί, είναι καλός όμως και εχει κάνει όμορφα εξώφυλλα σε γνωστούς δίσκους. Το «Restored to one» κυκλοφορεί από την Ajna (μπλακμεταλλάδες ως αναμενόταν).
( ( ( ~ glory to the gods in the highest ~ ) ) )
υγ: το Arcade Fire θέλω να το ακούσω ακόμα αρκετές φορές, φαίνεται φοβερό όμως. άλλη μέρα βέβαια, τώρα θεοί, βελζεβούληδες και κρανία παντού.
sonic death monkey 
Δεν υπάρχει Χριστούλης και Σατανούλης, υπάρχει μόνο Σπανούλης και του γαμεί τη μάνα η μισή Ελλάδα. Ωραία όλα τα αποπάνω, και αυτά τα καμμένα εννοείται θα σας τα σερβίρουν οι ajnes, γιατί ποιός άλλος θα σας έδινε τόσα ωραία σατανοπερίεργα στο έτσι; Όσοι ψάχνεστε με το αντικείμενο, ακούτε και τους θεούς English Heretic με το «Tales of the New Isis Lodge», που ήταν στην περσινή μου λίστα μου, αλλά σίγουρα με γράψατε στα αρχίδια σας.
Ημι-άσχετο. Μου φαίνεται πως οι Νόρμες Ευαγγελίων Διαβόλων και οι θυγατρικές τους το χάνουν σιγά-σιγά το παίγνιο. Περιμένουμε τον δίσκο-ταφόπλακα (θανατοξόρκι Ωμέγα, τρίτο μέρος της τριλογίας) αυτής της τάσης (καλύτερα από το ομάδα), μην περιμένετε αλλά ωραία από δαύτους. Αν κυκλοφορήσει και αυτό δηλαδή…(?)
Αυτό γίνεται και σε πρακτικές βάσεις, αφού υπογράφουν όλοι σιγά σιγά στην Season of Mist! Κοίτα, σε περίπτωση που δεν ξαναμπεί φυλακή ο Michayah, οι Ofermod πιστεύω μπορούν να βγάλουν και άλλο καλό album. Watain και Ondskapt κηδεύτηκαν μόνοι τους, ενώ δεν περιμένω κορυφές από Abigor, Blacklodge και λοιπό οπορτουνισμό, αν και η πλευρά_Abigor ήταν σχετικά συμπαθής. Οι Katharsis θα βγάζουν σταθερά καλά albums (καταπληκτικό το «Fourth Reich»), ενώ το νέο Funeral Mist σε επτά-οκτώ χρόνια θα μας φάει κάνα χρόνο τότε να ακούμε μόνο αυτό. Τελματώδης η κατάσταση πάντως για noevdia, είναι γεγονός. Μερικές θυγατρικές τα πάνε κάπως καλύτερα, αλλά δεν γράφω πάλι για το Nightbringer, κουράστηκα!
Πως καταλήξαμε βέβαια σε ποστ για ψυχεδέλειες του χαμού, να μιλάμε για μπλάκμεταλ είναι ένα ζήτημα που πρέπει να εξεταστει.
Από τότε που ο Carl Michael γρύλισε «ugh….i say..ugh!» στο «Dreams Like Deserts» των Aura Noir κυρίως, αλλά και επιπροσθέτως από τότε πχ που μέλη των Hawkwind πληκτράρουν στους Meads of Asphodel, οποιαδήποτε μουσική συζήτηση καταλήγει αργά ή γρήγορα στο black metal, διότι έτσι είναι.
εγώ σκέφτομαι Μεγάλα Πράγματα για αυτό το μπλογκ αλλά με τα ξεκάρφωτα μπλακμέταλς σας τα καταστρέφετε όλα.
Το θέμα είναι από καταβολής κόσμου. Αν δέν ήσαν τα ντεμο των θόρνς (εκεί που δέν υπήρχαν τύμπανα) ψυχεδέλες, τότε τι ήσαν; Μουσικάρες τύπου κζράλ-βικότνικ βλέπουν ταμπέλες και λύνονται στα γέλια. Μετά βγήκαν οι nachtmystium. Η νόρμα/ajna καταλήγει νομίζω φόρμα (βάζουμε καλούπι στα γκρούπ) και, το ξαναλέω και ναχουμε την υγειά μας εδώ θα είμεθα, θα καταλήξει το ανέκδοτο των ‘τένζ. Το άλμπουμ όφερμωδ, προσωπικά πάντα, δε μου είπε πολλά. Στο επτά’ι’τζο κ’ τα πρότζεκτς τους ήταν κορυφή. Αυτα…
E εντάξει, απλά έχει μέσα λίγο παραπάνω Morbid Angel από όσο ίσως χρειάζεται. Δεν είναι Μεγάλο, αλλά είναι καλό. Εδώ. Χωρίς συζήτηση βέβαια χάνει από τελευταίο Nefandus, αν αυτούς αναφέρεσαι σαν project. Τα demos των Thorns (κυρίως) και των Manes-Μysticum (δευτερευόντως) δέρνουν σχεδόν οποιονδήποτε εκεί έξω. Μακάρι να μην γίνει το ανέκδοτο των tenners (καλύτερα να τα λέμε tenners!), αλλά κάτι θα βρούμε να την ξελασπώσουμε. Μέσα σε αυτά, προπαραγγελία νέο Virus, εδώ το ακούσατε πρώτα.
ΜΙΚΡΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:
σήμερα μου ήρθε το σιντί και δεν ξέρω τι εννοούσε ο τύπος με το «εξώφυλλο του Roper» που διάβασα και έγραψα πιο πάνω, ίσως είναι μόνο στο βινύλιο, δεν έχω ιδέα. Αν πάντως ψηνόταν κάποιος να αγοράσει το σιντί μόνο για το εξώφυλλο Roper (ναι εντάξει, δύσκολα, δε διαφωνώ) να μην, δεν υπάρχει artwork, τίποτε, μόνο λευκές σελίδες και χρυσά γράμματα. αυτά, να είστε καλά, αντίο.