stolen and contaminated
Ποτέ δεν ήμουν fan του Morrissey, και από όσα ακούω πρέπει να είναι από τους τέρμα φρικαρισμένους/φρικαλέους. Η κάπως υποτιμητική χροιά του Rob άλλωστε, για το ποιόν των εφήβων οπαδών που θα τρέξουν να αγοράσουν τα εφτάρια του, με βρίσκει σύμφωνο. Και δεν ανησυχώ ποτέ όταν βρίσκω τον εαυτό μου να θεωρεί καταπληκτική τη χροιά του ή τους στίχους του ευφυέστατους. Ή ακόμα και όταν χαζοτραγουδάει στο δρόμο κάποιο instant hit των Smiths, τόσο instant ώστε να το χαζοτραγουδάει ο εαυτός ενός τύπου στην Ελλάδα εικοσιπέντε χρόνια μετά. Μόνο εγώ όμως; Θα μου καταλογίσετε πως είμαι ο μόνος που θα του ξεφύγει το “there is a light that never goes out”, αυτό, ναι, αυτό με τα πιο cheesy synths στην ιστορία της rock μουσικής; Όταν όλοι λοιπόν θα επικαλεστούν μια παραλλαγή του “εγώ ακούω ό,τι γουστάρω και λογαριαζμό δεν δίνω σε κανένα ναούμ’”, εγώ θα ψάχνω κάποιον, κάπου, κάτι, να με απενοχοποιήσει που σχεδόν πλησιάζω τα τριάντα και αφιερώνω δημοσίευση για τους Smiths, χωρίς να κοροϊδεύω όλα όσα στα πράσινα θρανία γράφονταν για τους Morrissey, dEUS, James, Pulp, Depeche Mode, PJ Harvey, Radiohead, Cure, Τρύπες και Διάφανα Κρίνα, πράγματα τα οποία με έριχναν αβλεπί στο ατσάλινο heavy metal, διότι έπρεπε να ξεφύγω επειγόντως από όλα αυτά τα σκατά και τις μούρες αυτών που τα άκουγαν. Και μετά ήρθε να με σώσει ο Jhonn Balance. Δηλαδή ο Christofersson ευθύνεται, διότι ήταν 2008 και κυκλοφόρησε το “The New Backwards”, album με demos/παλιές ηχογραφήσεις των Coil σε κάπως πιο ολοκληρωμένη μορφή, και να πέσει φωτιά να με κάψει αν δεν είναι μέσα στην πεντάδα αγαπημένων μου Coil κυκλοφοριών. Οι Coil υπήρξαν η μοναδική μπάντα που διατήρησε ακέραιη την ποιότητά της, ανεξαρτήτου αριθμού εφταριών και cd-r με τα οποία βομβάρδιζε τους πρώτους δυόμιση που θα προλάβαιναν να δεχτούν τα πυρά. Και δεν θα μιλήσω τόσο για τους Coil συνολικά, διότι δεν είμαι τύπος που θα κάτσει να σας πει για το γιατί οι Coil ήταν η μεγαλύτερη μπάντα που έγραψε μουσική ποτέ, αλλά θα εστιάσω λίγο στην κυκλοφορία “The New Backwards” η οποία είναι μια ανάσταση των Backwards Sessions (bootleg από studio recordings με τίτλο «Backwards») με την καθοριστική βοήθεια του Trent Reznor. Εκεί περιέχεται το τραγούδι με το οποίο ο Balance με έσωσε, και είναι το “Nature is a Language”, όπου υπάρχουν οι στίχοι “nature is a language /can’t you read?” με την λατρεύσιμη εκείνη επιληπτική επανάληψη του “can’t you read?”. Και όλο αυτό, βασίστηκε εδώ. Και εγώ είμαι αθώος, κάντε μου ό,τι θέλετε αλλά είμαι αθώος. Και τα παιχνιδίσματα αυτά είναι κάτι εντελώς διασκεδαστικό να ψάχνει κανείς, και μια μέρα ίσως σας καταγράψουμε καμιά τριανταριά από εκείνα που ανακαλύψαμε άξαφνα στο λεωφορείο και το επιφώνημα έκπληξης τρομοκράτησε τους by default μίζερους συνεπιβάτες. Είστε ελεύθεροι να μας πείτε στα comments τα δικά σας ευρήματα. Με τον Roy Orbison πάλι, ουδέποτε είχα πρόβλημα, θεός ήταν, τον αγαπάω, καμία ενοχή ή επίκληση στην αθωότητα. Που να ήξερε πάνω σε τι βασίστηκε το “Love’s Secret Domain”!
sonic death monkey 