Cowgirl in the sand
Είχε ζέστη. Από εκείνες τις ζεστές βραδιές που θα θυμάσαι χρόνια μετά. Για ένα μέρος σαν και αυτό η γλυκιά ζέστη ήταν κάτι σπάνιο αλλά το συγκεκριμένο βράδυ και με τις τελευταίες νότες που ξέφευγαν από το σαξόφωνο, το πάτωμα σκουπίστηκε, όλα είναι έτοιμα για το επόμενο βράδυ κι εσύ περιμένεις επισκέψεις μετά τις 01.30. «Φεύγω για Glastonbury αύριο και θέλω να σε δω πριν φύγω. Τί ώρα τελειώνεις;». Αργά. Το ξέρεις πως δουλεύω βράδυ. «Θα ταξιδέψεις;». Θα ταξιδέψω.
Τελειώνεις την νύχτα των άλλων και ξεκινάς την δική σου. Καβαλάς το ποδήλατο, βουλώνεις με τα ακουστικά σου τον θόρυβο του έξω κόσμου και κρατάς τις εικόνες του καθώς χαιδεύεις με τις ρόδες τα πεζοδρόμια της πόλης που κάνει τόσο υπομονή μαζί σου. Φτάνεις στην περιποιημένη αποβάθρα με τα νυχτερινά φώτα των γιώτ παρκαρισμένα σαν λευκές ματαιοδοξίες μπροστά στην εκκλησία της θάλασσας και σταματάς για πολλές ανάσες πριν τον νυχτερινό σου ταξιδιώτη και αφήνεις τον Neil Young να σου τραγουδάει τα προκαταρκτικά της νύχτας.
Πόσα καλοκαίρια σαν και αυτό θα μετρήσεις ακόμα; Δεν έχει παραλίες με άμμο ζεστή από την κάψα της ημέρας. Την κάψα την κουβαλάς μέσα σου. Δεν έχει αλατισμένο δέρμα και εξάντληση από ήλιο. Έχει μουδιασμένα και πονεμένα δάχτυλα ποδιών από την ορθοστασία της νύχτας για τους άλλους, λευκό, δροσισμένο δέρμα και μακρινά φώτα. Τόσα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου και ακόμα αναρωτιέσαι τί συμβαίνει στα ακόμη πιο μακρινά, άγνωστα φώτα που λαμπυρίζουν προκλητικά μέσα στη νύχτα.
Hello cowgirl in the sand. Is this place at your command?
Στέκεσαι πάνω στη σέλα σου και ανάβεις τσιγάρο για να φύγει λίγο η κάψα. Εσύ εκεί, ο ταξιδιώτης σου πάνω στα πόσα άλογα της μηχανής του, ένα παραμύθι δηλαδή για αυτούς που ξέχασαν τί θα πει παραμύθι.
Hello ruby in the dust. Has your band begun to rust?
Άνθρωποι χορεύουν πάνω στην κοιλιά κάποιας λευκής ματαιοδοξίας με γυάλινα ποτήρια στο χέρι και το σύμπαν συντονίζεται στον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας που βγαίνει από τα ακουστικά σου. Ποτέ η κιθάρα του Young δεν βρέθηκε σε καταλληλότερο μέρος από αυτό. Εάν η κιθάρα ήταν το ποδήλατό σου, εκείνη τη στιγμή θα ήταν παρκαρισμένο στην άκρη της αποβάθρας.
Hello woman of my dreams. Is this not the way it seems?
Μια μέρα θα τα αφήσεις όλα πίσω και θα προχωρήσεις μπροστά με ταχύτητα φωτός, με το λευκό σου δέρμα και τα μάτια να λαμπυρίζουν σαν μακρινά, άπιαστα φώτα, με τα πονεμένα πόδια γυμνά πάνω στο ταμπλό των αλόγων του ταξιδιώτη σου και θα παίζει το Cowgirl in the sand παντού γύρω σου για να νιώθεις πως σε καταπίνει η μουσική με μεγάλη σου χαρά. Μια μέρα θα εξηγήσεις στον κόσμο γιατί ο Neil Young ήταν πάντα για σένα καλύτερος από τον Dylan. Μια μέρα θα πεις πως δεν έχεις ξαναπεράσει καλύτερο καλοκαίρι από εκείνη τη νύχτα που ακουμπούσες στη σέλα σου και ο κόσμος ήταν δικός σου και τον κουβαλούσες στην άκρη του δαχτύλου σου. Στα φώτα πορείας των αλόγων του ταξιδιώτη σου. Και περίμενες όπως όλα τα cowgirls κάνουν. Περίμενες να περάσει κι εκείνη η νύχτα γιατί ήξερες πως ο χειμώνας που έρχεται είναι βαρύς. Ένα τσιγάρο ακόμα.
sonic death monkey 