sunny daze
Είναι ενδιαφέρον το να αναλογιστεί κανείς πόσο χρόνο για σκέψη σου προσφέρουν 3-4 μέρες στο κρεβάτι χωρίς ιδιαίτερη ενέργεια για να κάνεις τίποτα άλλο. Επίσης είναι και λίγο τρομακτικό. Έχω καταλήξει εδώ και αρκετά χρόνια ότι ο υπερβολικός ελεύθερος χρόνος για σκέψη δεν μου ταιριάζει. Ίσως και στους περισσότερους ανθρώπους το ίδιο συμβαίνει. Λόγω προσωρινής επιστροφής στην πρότερη οικεία αυτές τις μέρες ξέμεινα και από τη μουσική μου. Πάλι καλά που υπάρχει και το web radio και μπορούμε να ακούμε BBC 6 (και πάλι καλά που μας το μάθανε και αυτό θα προσθέσω). Κάθε φορά που το βάζεις να το ακούς όμως, δεν μπορεί να μη σε πιάνει μια μικρή μελαγχολία για το ότι δεν το βάζεις στο ραδιόφωνό σου αλλά στο pc σου. Εκεί ξεκινά μια ακόμα χιονοστιβάδα σκέψεων, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στο κατέβασμα της μούρης και στην εξαφάνιση οποιουδήποτε είδους διάθεσης. Με αρκετά ειρωνική συγκυρία, ο κύριος Jagger αυτή τη στιγμή κραυγάζει «Gimme Shelter». Το ξέρα ότι υπήρχε κάποιος λόγος που δεν τον συμπαθούσα ποτέ. Δεν ξέρω πόσο χρόνο μας δίνω. Φιλική συμβουλή, μην μιλήσετε αυτή την εποχή με άνθρωπο που πλησιάζει τα 30. Πιθανότατα δεν θα έχει κάτι καλό να σας πει.
Διαβάζουμε κιόλας αυτή την εποχή, διαβάζουμε το «But Beautiful» του Geoff Dyer, το οποίο μας δωρίστηκε και το οποίο νιώθω λίγος να περιγράψω την ομορφιά του, αλλά και την κατάθλιψή του. Νομίζω ότι θα μπει λίγο στον πάγο αυτές τις μέρες καθώς είναι γραμμένο με τόσο άμεσο τρόπο που δεν μπορούμε να το σηκώσουμε αυτή την εποχή. Όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει μερικές ιστορίες για κάποιους από τους μεγαλύτερους jazz-ίστες του αιώνα που μας πέρασε, χωρίς όμως να γίνονται στεγνές βιογραφίες θα πρέπει να το κυνηγήσει. Έχετε προειδοποιηθεί όμως ότι δεν είναι χαρούμενο ανάγνωσμα. Από την άλλη διαβάσαμε και το «Home from the Vinyl Cafe» και υπήρξε μια μικρή ανακούφιση από τα χαμόγελα του κόσμου του Dave και της Morley. Σε ευχαριστούμε Stuart McLean.
Προς το παρόν καθόμαστε και κοιτάμε έξω από το παράθυρο. Και από οτι βλέπω και εκεί συννέφιασε όμως.