party like it matters
Το 2010 λένε οι αστρολόγοι θα είναι δύσκολη χρονιά με κοινωνικές αναταραχές, οι σημαντικότερες των οποίων θα λάβουν χώρα αμέσως μετά το Τριώδιο. Θα χιονίσει και θα βρέξει. Θα φάμε και θα πιούμε και θα χορέψουμε. Δεν την παίρνω. Θα την πάρεις. Άλλα λόγια πέστε βρε παιδιά. Θα θα θα.
Από το SDM ευχές για υγεία ειρήνη ευτυχία αλλά υγεία παιδιά το πιο σημαντικό ό,τι επιθυμείτε χαρές και πανηγύρια καλή σταδιοδρομία να πετύχεις και να σε πετύχουν μόνο καλά πράματα φιλάκια. Τελειώνει μια χρονιά, αρχίζει μια καινούρια, νέα ξεκινήματα, ένα δυο τρία πυρ πάμε.
ERF
Ωραία ήταν φέτος. Και του χρόνου με τις υγείες μας και πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ.
Αυτά. Κρίμα που δεν χωράει και το Kylesa της χρονιάς.
01. The Dead Weather – Horehound
02. The XX – XX
03. The Future Kings of England – The Viewing Point
04. Them Crooked Vultures – Them Crooked Vultures
05. Soulsavers – Broken
06. Shrinebuilder – Shrinebuilder
07. Mos Def – The Ecstatic
08. Fat Freddy’s Drop – Dr Boondigga & The Big BW
09. Dizzy Gillespie All Star Big Band – I’m Beboppin’ too
10. The Dials – The Companions of the Rosy Hours
11. Yob – The Great Cessation
12. Fuck Buttons – Tarot Sport
13. Nightstalker – Superfreak
14. Jason Yarde/Andrew McCormack – My Duo
15. Enrico Rava/Ran Blake – Duo en Noir
16. Gwilym Simcock: Blues Vignette
17. Pelican – What we all come to need
18. Bill Callahan – Sometimes I Wish We Were an Eagle
19. Grizzly Bear – Veckatimest
20. Kkoagulaa – Elements
KWK
Συνειδητοποιώ πως δεν είμαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για τις εκάστοτε “τακτοποιήσεις”. Παρακάτω νομίζω βρίσκονται τα αγαπημένα μου albums για το 2009, και έχω αυθεντικά μόλις δεκατέσσερα από αυτά. Το πώς έγινε η κατανομή και το γιατί δεν είναι αποκλειστικά 20 black metal albums, είναι θέμα προς συζήτηση, αν εντοπίσω κάποιον συζητητή. Αυτά έπαιζαν περισσότερες φορές, για αυτά μιλούσα στον κοσμάκη τον καλό, με αυτά κοιμόμουν αγκαλιά, αυτά σιγοτραγουδάω. Και όλα όσα προκύπτουν από αυτά. Εξηγώ την πρωτιά : Δεν γινόταν να είναι κάποιο άλλο album στη θέση του, εδώ μιλάμε για το μεγαλύτερο φετινό shock στα μουσικά τεκταινόμενα. Και ας μην είναι “κανονικό album”, και ας είναι ένα tribute, και ας προϋπάρχουν οι νότες εδώ και πολλά χρόνια. Ο συναισθηματικός οδυρμός των Coil όχι μόνο βρίσκει εκφραστές και followers, αλλά μέσω ενός δύσκολου πειράματος αποκτάει περαιτέρω ταυτότητες. “Dark age of Love” δεν είναι πια μόνο ο δάσκαλος, είναι και ο μαθητής. “from the bullet to the gun” τραγουδάει ο John Balance στο “Dark Age of Love” και εδώ νιώθω πως αν τόσα χρόνια οι Coil σκάρωναν το όπλο, εδώ πατήθηκε η σκανδάλη. Γιατί εδώ; Επειδή εδώ δεν έχουμε την κάθε τελευταία darkwave/gothic μπάντα που βάφεται μαύρη για να πουλήσει το μικρό σκοτάδι της, εδώ έχουμε ουσιαστικούς καλλιτέχνες που κατανόησαν στο έπακρο την ουσία των Coil, το πραγματικό τους Σκοτάδι, και μεγαλούργησαν πάνω του. Το πείραμα πέτυχε και το “The Dark Age of Love” είναι με διαφορά ό,τι καλύτερο άκουσα φέτος. Το κάπως αστείο συμβάν πως και το δεύτερο album είναι κάτι σαν tribute να το θεωρήσετε σύμπτωση, δεν έχω κάποια απροσδιόριστη ψύχωση με tribute albums. Το δύο χιλιάδες εννιά ήταν σκατά. Ήταν σκατά με ζάχαρη καλύτερα, επειδή το Trondheim είναι ένα πολύ γλυκό μέρος. Όντας κακός και στις ανασκοπήσεις, και αρνούμενος να επαναλάβω κάποιο ρητό περί “άλλης μιας χρονιάς που ήταν χειρότερη από την κάθε περσινή”, δεν θα ανασκοπήσω. Ούτε θα σας ευκηθώ κάτι. “Careful what you wish for”, έλεγαν πάλι οι Coil στο περσινό “The New Backwards”. Και εγώ ακούω ό,τι μου λένε αυτοί οι τύποι. Το κακό προς μέτριο κείμενο είναι αποτέλεσμα μιας h1n1 σφαλιάρας που ήρθε να κλείσει μεγαλοπρεπώς την χρονιά. Της άρμοζε. Και λίγη απώλεια για το κλείσιμο. Δεν την λες και λίγη. Στις έξι του Δεκέμβρη. Δεν ξέρω και τι λένε ρε Γιάννη σε τέτοιες περιπτώσεις. Ούτε σε αυτό είμαι καλός. Έχεις ήδη λείψει πολύ πάντως.
01. This Immortal Coil – The Dark Age of Love
02. When – Homage Series Vol.1: Sun Ra
03. Funeral Mist – Maranatha
04. Svarte Greiner – Kappe
05. Stabat Mater – s/t
06. The Residents – The Ughs!
07. Bonnie «Prince» Billy – Beware!
08. Soulsavers – Broken
09. Sylvester Anfang II – s/t
10. Master’s Hammer – Mantras
11. Wolf Eyes – Always Wrong
12. Peter Broderick & Machinefabriek – Blank Grey Canvas Sky
13. Eerie Von – Kinda Country
14. Fenn O’Berg – Magic & Return
15. Lydia Lunch – Big Sexy Noise
16. Teeth of the Sea – Orphaned By The Ocean
17. Havohej – Kembatinan Premaster
18. English Heretic – Tales Of The New Isis Lodge
19. Mono – Hymn to the Immortal Wind
20. Skitliv – Skandinavisk Misantropi
KTO
Και κάπως έτσι έφτασε στο τέλος της και άλλη μια χρονιά. Έχει παρατηρήσει και κανένας άλλος ότι τώρα τελευταία ο χρόνος μοιάζει να περνάει πιο γρήγορα; Ή ίσως απλά και να γερνάμε. Καλά τα πήγαμε και φέτος. Αν και η χρονιά γενικά ήταν περίεργη. Έτος 1 Μ.Σ. (μετά στρατού), έτος επαναπατρισμών, έτος οικονομικών δυσκολιών και έλλειψης αδειών, έτος μίσους προς τη δουλειά μας αλλά και έτος ωραίων μετακομίσεων. Επίσης με μεγάλη σιγουριά έτος ΙΚΕΑ. Πολύ ΙΚΕΑ ρε παιδάκι μου. Γινήκαμε και εμείς μέρος του συστήματος και ας μας τα λέγανε στο “Fight Club”. Έτος πολλής μουσικής, αλλά σχετικά λίγης αγοράς μουσικής (ας όψονται οι προαναφερθείσες δυσκολίες). Κοιτώντας τη λίστα με τις φετινές κυκλοφορίες, μου φαίνεται λίγο ότι έχασα τη μπάλα φέτος. Ίσως ήταν και η σχετική αποχή της προηγούμενης χρονιάς, αλλά το 2009 άκουσα ΠΟΛΛΟΥΣ δίσκους. Δεν θα το κρύψω ότι αρκετούς από αυτούς δεν τους αφομοίωσα, αλλά από την άλλη με τους υπόλοιπους νομίζω οτι πορώθηκα περισσότερο από ότι τα προηγούμενα χρόνια. Νομίζω ότι το 2009 τα πήγαμε πολύ καλά μουσικά. Μάθαμε καινούρια πράγματα, λατρέψαμε άγνωστα πράγματα (το πιο ευχάριστο πάντα), αναθερμάναμε παλιές σχέσεις και ακόμα καταφέραμε να αλλάξουμε και απόψεις (για τον Αντωνάκη χτυπάει η καμπάνα). Ήταν και χρονιά live. Όχι πολλών, καθότι είμαστε πλέον γεροπαράξενοι τεμπέληδες, αλλά είχε το χαβαλέ της. Επιστρέψαμε στο καλύτερο φεστιβάλ της Ελλάδας για να δούμε όλο τον κόσμο, είδαμε Ulver (αυτό μπορεί να ήταν και μέρος παλιότερου Καζαμία), ψιλοαπογοητευτήκαμε, ψιλοσυγκινηθήκαμε, αποδεχτήκαμε το μεγαλείο των Nightstalker για το οποίο θα μιλήσει καλύτερα το αφεντικό, είδαμε τελευταίο live Earthbound, απολαύσαμε και Faust, όπου και μας απολαύσατε να παίζουμε τραγούδια που δεν άκουγε κανένας. Μάλλον θα είδαμε και τίποτα άλλο που ξεχνάω τώρα αλλά δεν μπορώ να τα θυμάμαι και όλα. Δεν ήπιαμε πάρα πολύ αυτή τη χρονιά, ευελπιστούμε να το διορθώσουμε αύριο. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν και πάρα πολύ καλή η χρονιά, αλλά είναι τις στιγμές της. Είχε και τα απίστευτα ζόρια της. Ίσως έτσι να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Ίσως απλά κάποιος να γελάει μαζί μας. Νομίζω ότι αγαπήσαμε ακόμα περισσότερο το Sonic Death Monkey πάντως. Δεν ξέρω τη δικιά του άποψη, ίσως βαρέθηκε να μας βλέπει από τη μεριά του. Είχαμε και απώλειες σε μουσικό επίπεδο (για τον Michael Jackson δεν θα μιλήσω εγώ) αλλά λυπήθηκα αρκετά μπορώ να πω για την αποχώρηση του Vic Chesnutt πριν 5 μέρες. Ας του αφιερώσουμε το “Granny” κάπου εδώ, όπως μας το χάρισε εκείνος και ας του βγάλουμε λίγο το καπέλο. Στη λίστα δε μπήκε το tribute στους Coil, που ήταν πραγματικά εκπληκτικό αλλά δεν βάζουμε tribute και συλλογές. Δεν θυμάμαι κανένα εντυπωσιακό live album που να με εντυπωσίασε φέτος, ίσως θυμηθώ αργότερα. Για το τέλος θα ήθελα να σας πώ ότι εγώ τουλάχιστον σας αγαπάω όλους, δεν ξέρω για τους άλλους, εμένα να πιστεύετε. Περί ευχών ας προσθέσει ο καθένας τις δικές του. Εμείς ξέρουμε τι θέλουμε αλλά δεν το λέμε.
01. Ben Frost – By The Throat
02. Crippled Black Phoenix – The Resurrectionists/Night Raider
03. When – Homage Series vol. 1: Sun Ra
04. Mount Eerie – Wind’s Poem
05. Mumford And Sons – Sigh No More
06. Vic Chesnutt – At The Cut
07. Erik Enocksson – Man Tanker Sitt
08. Soulsavers – Broken
09. Peter Hammill – Thin Air
10. Scanner – Rockets Unto The Edges Of Edges
11. Mono – Hymn To The Immortal Wind
12. Austere – To Lay Like Old Ashes
13. Terry Callier – Hidden Conversations
14. Mulatu Astatke And The Heliocentrics – Inspiration Information
15. Pleq – The Metamorphosis
16. Ben Harper And The Relentless 7 – White Lies For Dark Times
17. The Decemberists – Hazards Of Love
18. Michael J. Sheehy And The Hired Mourners – With These Hands (The Rise And Fall Of Francis Delaney)
19. Sack & Blumm – Returns
20. Wolves In The Throne Room – Malevolent Grain
ΝΘΜ
Παράξενη χρονιά, δε λέω κάτι τρομερά πρωτότυπο. Εμένα δε με εντυπωσίασε και μουσικά, είχε δηλαδή κάμποσους καλούς δίσκους αλλά σε γενικές γραμμές περισσότερο επανάληψη προηγουμένων έκανα παρά ο,τιδήποτε άλλο. Εύφημος μνεία στο Join the Q των Qemists που είναι ο δίσκος που άκουσα τις περισσότερες φορές φέτος αλλά ντράπηκα να το βάλω στην 20άδα μου γιατί είμαστε και μεγάλα και σοβαρά παιδιά πλέον. Ειδικά βραβεία στο Vic Chesnutt γιατί ήταν ωραίος τύπος, στο Fennesz στο Synch για το καλύτερο φετινό λάιβ, στο Glitter and Doom του Waits για το καλύτερο φετινό λάιβ άλμπουμ , στο Tanqueray (να ρέει) και τη Herencia και σε μια παραλία στο Κεδρόδασος γιατί έτσι. Ελπίζουμε σε επανασύνδεση των Earthbound και ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ.
Σε εντελώς τυχαία σειρά, εκτός από το πρώτο.
01. Ben Frost – By the throat
Hildur Guðnadóttir – Without sinking
2562 – Unbalance
Mono – Hymn to the immortal wind
Buried Inside – Spoils of failure
Soulsavers – Broken
Ben Klock – One
the Kilimanjaro Darkjazz Ensemble – Here be dragons
Converge – Axe to fall
And So I Watch You From Afar – And so I watch you from afar
Piano Magic – Ovations
FaltyDL – Love is a liability
Moderat – Moderat
Black Math Horseman – Wyllt
Black Heart Procession – Six
DJ Sprinkles – Midtown 120 blues
Hypnotic Brass Ensemble – Hypnotic Brass Ensemble
Teeth of the Sea – Orphaned by the ocean
Bonnie ‘Prince’ Billy – Beware!
Nightstalker – Superfreak
