so is this christmas?
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά η Αθήνα είναι σαφώς ομορφότερη την περίοδο των Χριστουγέννων. Ίσως όχι όμορφη, αλλά σαφώς ομορφότερη. Αυτό ισχύει βέβαια μόνο όταν κοιτάς επιφανειακά, αν προσέξεις λίγο τις πιο σκοτεινές γωνίες της παίζει και να σε απελπίσει η ασχήμια της και η ασχήμια που έχει επιβάλλει στους ανθρώπους που βρίσκονται εντός της. Προσωπικά όμως, μερικές φορές θέλω συνειδητά να μένω στο επιφανειακό, έστω και για μερικά δευτερόλεπτα, έστω και αν είναι μια φευγαλέα ματιά στην Πανεπιστημίου μέσα από ένα λεωφορείο. Ξεχνιέσαι ελαφρώς σε εκείνες τις στιγμές. Δεν θέλω να μπω σε μεγάλη συζήτηση περί εμπορευματικοποίησης και αλλοτροίωσης και καταναλωτισμού και άλλων καπιταλιστικών κακών που κυριαρχούν αυτή τη περίοδο. Τα ξέρω τα επιχειρήματα και ομολογώ ότι συμφωνώ μαζί τους. Αυτή η κατάσταση μοιάζει με τη συζήτηση (συζήτηση που ξαναείχα πρόσφατα) για το αν πρέπει να λέμε στα παιδιά ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης ή όχι. Τελικά είναι το δίλημμα κατά πόσο λίγη ψευτιά στη ζωή μας μπορεί να μας χαρίσει λίγη περισσότερη ηρεμία ή λίγη περισσότερη χαρά. Το «ignorace is bliss» είναι μεγάλη κουβέντα και δεν ξέρω αν νιώθω άνετα με τον εαυτό μου μπορεί να το αναζητάει μερικές φορές. Είναι και αυτή μια συζήτηση που φωνάζει για να πάρει θέση στα υπόλοιπα μεγάλα ζητήματα των ημερών μας. Τα ζητήματα που μας απασχολούν δεν έχουν αλλάξει και πολύ τους τελευταίους μήνες (ο κόσμος λεφτά δεν έχει, οι πάγοι λιώνουν και το να παραγγείλεις κινέζικο κοστίζει μια περιουσία), με αποτέλεσμα να επαναλαμβανόμαστε και εμείς οι άμοιροι και να κάνουμε τους ελάχιστους αναγνώστες μας να βαριούνται ακόμα περισσότερο. Νιώθω λίγο ότι προδίδω την επανάσταση, αλλά μ’ αρέσει ακόμα και η πολυκοσμία στα μαγαζιά αυτές τις μέρες. Ουφ, είναι κατάρα να έχεις τόσο ισχυρή συνείδηση.
Δεν άκουσα πολύ καινούρια μουσική τελευταία, περισσότερο έχω αφιερωθεί σε μια random ανακεφαλαίωση της χρονιάς που πέρασε, ξανακούγοντας δίσκους που δεν θυμάμαι πολύ καλά και οι οποίοι είχαν δυστυχώς χαθεί στο γενικότερο χαμό κυκλοφοριών. Πάντα είναι ωραία αυτή η διαδικασία, μέχρι στιγμής δεν έχω ανακαλύψει κανένα κρυμμένο διαμάντι, αλλά μπορώ να ελπίζω ότι θα γίνει και αυτό τις επόμενες 10 ημέρες. Έτσι και αλλιώς η λίστα ακόμα δεν έχει αρχίσει να σχηματίζεται. Α ναι! Σε περίπτωση που ανησυχούσατε το Sonic Death Monkey δεν θα το παίζει πολύ avant garde απρόβλεπτο και θα υποκύψει και αυτό στην παράδοση των λιστών. Οι λίστες κάθε μορφής είναι μεγάλος μας έρωτας και δεν θέλουμε να απογοητεύσουμε τους κκ Rob, Barry & Dick (να σημειώσω να ψάξω να βρω το «Juliet Naked»). Ένα από τα ελάχιστα καινούρια πράγματα που άκουσα στις τελευταίες βδομάδες ήταν όμως και το «Man tänker sitt», το καινούριο album του Erik Enocksson. Η πρώτη ακρόαση του ήταν αρκετά συγκλονιστική, καθώς άρχιζε να παίζει χωρίς να ξέρω τι είναι μια που έκανα κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή και για αρκετά δευτερόλεπτα κόλλησα προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι αυτό που ακούω και είναι τόσο απίστευτο. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα είναι με ευκολία στην 20άδα, και αν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες είναι γιατι δεν έχω κοιτάξει ακόμα προσεκτικά τη λίστα. Μεγάλος δίσκος παιδιά, να τον ακούσετε. Επίσης να θυμηθώ να αγοράσω και λίγο black metal τις άγιες αυτές ημέρες, είναι 2-3 δίσκοι που ακόμα δεν το έχω πάρει απόφαση να τους μαζέψω.
Η άδεια ξεκίνησε και όλα μοιάζουν πιο ξεκούραστα, περιμένουμε να ξεμπερδέψουν και οι υπόλοιποι του Sonic Death Monkey με τις τελευταίες υποχρεώσεις τους για να το ρίξουμε έξω. Εντάξει, όχι και πολύ έξω, μέχρι τις 31 Ιανουαρίου πρέπει να έχουμε έτοιμες και τις λίστες. Οι υποχρεώσεις μας τρέχουν. Τέλος θέλω να ενημερώσω ότι πρέπει να καταστραφούν ολοσχερώς από το σύμπαν μας (και πιθανότατα και από μερικά ακόμα) οι διαφημίσεις του Jumbo. Και φυσικά αναμένουμε με κομμένη την ανάσα τη καθιερωμένη προβολή του «Scrooged», της καλύτερης ταινίας με θέμα τα Χριστούγεννα που έχει γυριστεί ποτέ.
sonic death monkey 