revolution on stage
Εδώ και αρκετό καιρό η επανάσταση γενικά έχει γίνει της μόδας πάλι. Και μια που πλέον στην επανάσταση έχουν αρχίσει να πρωταγωνιστούν και οι πιο εφηβικές ηλικίες, υπάρχει μια σαφής προσπάθεια προσέγγισής τους από πολύ κόσμο, μιας που ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν ότι και οι δεκαπεντάρηδες-δεκαεξάρηδες έχουν και ανησυχίες. Καθώς ερχόμουν από τη δουλειά και προσπαθούσα να αντισταθώ να μη με πάρει ο ύπνος στο τρόλευ ακούγοντας ραδιόφωνο, πέτυχα ένα θέμα για μια θεατρική διασκευή της «Mary Poppins» που ανεβαίνει αυτό τον καιρό στην Αθήνα. Έλεγε λοιπόν μια από τους συντελεστές ότι επειδή ήθελαν να πιάσουν το πνεύμα της νεολαίας και της εφηβείας και άλλα τέτοια συναρπαστικά, κατάλαβαν ότι έπρεπε να δώσουν μια πιο «ροκ» ατμόσφαιρα στο έργο (πραγματικά άκουγες τα ελληνικά στη λέξη «ροκ»). Γενικά, πάντα έβρισκα αστεία ενδιαφέρουσα αυτή τη μυθική διάσταση που έδιναν άνθρωποι που δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα στη λέξη «rock» (ή «metal» ή διάφορες άλλες ανάλογες έννοιες). Έτσι λοιπόν αφού αποφάσισαν να δώσουν οι δημιουργοί μια πιο επαναστατική χροιά στο έργο, θεώρησαν ότι αυτό που θα εξέφραζε καλύτερα και θα έφερνε πιο κοντά την παράσταση στην επαναστατική νεολαία του 2009 ήταν οι Beatles! Προς θεού, μη με παρεξηγήσετε, δεν αμφισβητώ την συμμετοχή των Beatles στην επανάσταση (είτε μουσική είτε ιδεολογική) των 60s, άσχετα αν εμένα δε μου λένε και πολλά πράγματα. Ούτε θεωρώ ότι κάποιος τη σημερινή εποχή δεν μπορεί να ασχοληθεί με την μουσική των Beatles και να τον εκφράσει (αυτό θα ήταν γελοίο, όταν τόσα πράγματα που λατρεύουμε μετράνε πολλές πολλες δεκαετίες ηλικίας πίσω τους). Όμως πραγματικά πιστεύω ότι η επανάσταση και τα συνθήματα των Beatles αλλά και η μουσική τους, έχει τόση σχέση με την κουλτούρα των σημερινών δεκαεξάρηδων, όση περίπου έχει ο ανανάς με την κβαντομηχανική. Μια που τα 16 μου δεν έχουν ξεθωριάσει και πάρα πολύ ακόμα, μπορώ να μπω αρκετά εύκολα στη θέση τους και να συνειδητοποιήσω πόση πραγματικά σχέση είχαν πολλοί μεγαλύτεροι με τα γούστα μου και αυτά που με εξέφραζαν. Πραγματικά ήθελα να ήξερα, όλοι αυτοί οι δημιουργοί δεν έχουν παιδιά ώστε να ξέρουν τι τους γίνεται; Αναρωτιέμαι αν μετά από 40 χρόνια μπορεί κάποιος να σε ανάλογη θέση να ανακαλύψει την επανάσταση των Rage Against The Machine. Για πιο obscure επαναστάσεις δεν έχω μεγάλες ελπίδες αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως κάπου το 2110 να ασχοληθεί κάποιος βάζοντας Sun Ra σε καμιά θεατρική διασκευή του «Peter Pan». Πραγματικά, γιατί ο κόσμος δεν παιρνει αρκετά στα σοβαρά στη μουσική, ώστε να ασχοληθεί μαζί της και να την χρησιμοποιήσει με τον τρόπο που της αρμόζει, παρά όλοι αναλώνονται σε επιδερμικές ενασχολήσεις, προσπαθώντας απλά να δειξουν το πόσο προοδευτικοί είναι.
Δε βαριέσαι αδερφάκι μου όμως θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο. Εδώ ο κόσμος χάνεται, το δώρο θα φύγει πριν ακόμα έρθει και εσύ αγχώνεσαι γιατί ο κόσμος δεν έχει αντίληψη στα περί μουσικής. Από την άλλη πλευρά αυτό είναι από τα λίγα πράγματα που έχει ακόμα την ικανότητα να μας καθαρίζει το κεφάλι όταν ασχολούμαστε μαζί του. Και μας κάνει να περνάμε ωραία όταν το μοιραζόμαστε με τους φίλους μας. Αυτά περιλαμβάνει η σημερινή γκρίνια του Sonic Death Monkey. Περισσότερα πράγματα από αύριο. Άλλες δυο μέρες για την άδεια. Νομίζω ότι το Σάββατο θα περάσει ολόκληρο κάτω από τις κουβέρτες. Και για να είμαστε στο πνεύμα της επανάστασης…
sonic death monkey 