Winter’s here
Δεν θυμάμαι αν είπαμε καλό μήνα ή καλό χειμώνα. Και τα δυο μπορούν να τεθούν ιδιαιτέρως εύκολα υπό συζήτηση πάντως. Ο αγαπητός χειμώνας μπήκε με αρκετές ορεξούλες πάντως, είτε αυτές αφορούν τα καιρικά φαινόμενα, είτε αυτές αφορούν την ατμόσφαιρα που κυριαρχεί τριγύρω μας. Αύριο έχουμε και επέτειο και αναμένεται να καεί η Αθήνα πάλι (το δικαίως ή αδίκως μάλλον εξαρτάται από αυτούς που θα την κάψουν). Ενημερωτικά έρχονται και χριστούγεννα, για τυχόν hardcore άθεους που δεν το έχουν πάρει χαμπάρι. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη πίστη ή εμπιστοσύνη στο πνεύμα των Χριστουγέννων, αν και πάντα απολάμβανα τις χειμωνιάτικες εορτές, αλλά φέτος θα χρειαστούμε μάλλον κάθε δυνατή βοήθεια. Το σύνθημα του μήνα λοιπόν είναι «Go get ’em ghost of Christmas future!». Φυσικά, δεν έχω και μεγάλες προσδοκίες, πιθανότατα και τα Χριστούγεννα να περνάνε κρίση αυτή την εποχή.
Δεν ξέρω πως να χαρακτηρίσω το χρόνο που πέρασε για τα μέλη του Sonic Death Monkey. Είχαμε σίγουρα αρκετά καλά σημεία, και μεταξύ μας και ο καθένας από μόνος του. Από την άλλη πλευρά περάσαμε και περνάμε ακόμα και σήμερα αρκετά σκατά. Δεν θα μπω σε διαδικασία σύγκρισης, πιθανολογώ ότι όντως υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω με πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Δεν νομίζω ότι είμαστε ιδιαίτερα κακομαθημένοι, ώστε να γκρινιάζουμε με το παραμικρό και θεωρώ ότι ειδικά από το καλοκαίρι και μετά έχουμε μπει σε μια τροχιά μετριότητας, η οποία δεν έχει καν χρυσές αποχρώσεις. Ο Δεκέμβριος αναμένεται δύσκολος. Όχι μόνο για μας εδώ που τα λέμε. Το ακούω από πολύ κόσμο εκεί έξω και δεν μπορεί να κάνουν όλοι λάθος. Δεν ξέρω αν είναι και αυτό μέρος της πολυτραγουδισμένης κρίσης, αλλά σίγουρα εδώ και κάποια χρόνια είμαστε σε μια σχετικά κατηφορική πορεία. Τα θετικά; Έχουμε τη μουσική μας με την οποία σας πρήζουμε και κυρίως έχουμε τους υπόλοιπους για να γκρινιάζουμε και να βρίζουμε και να πίνουμε και να κάνουμε ψυχοθεραπεία όταν χρειάζεται. Και να παίζουμε και επιτραπέζια άμα λάχει.
Κάνω παρένθεση εδώ και δηλώνω ότι τους Apse δεν τους θυμόμουν τόσο up tempo στα προηγούμενα όσο στο «Climb Up». Όταν έχω εγώ τις μπλε μου (καθότι είμαστε και εντυπωσιακά αγγλομαθείς σε αυτό το blog), η αλήθεια είναι ότι με εκνευρίζει λίγο το να είναι χαρούμενη η μουσική μου. Νιώθω σχεδόν λες και με κοροιδεύει, επειδή τους συμπαθώ όμως τους Apse θα το ακούσω ολόκληρο το δίσκο. Έτσι και αλλιώς, τo «All mine» με αποζημίωσε και με το παραπάνω για τις υπόλοιπες χαρουμενιές τους.
Tis the season to be jolly then? Δεν ξέρω να σας πω, ελπίζω να το γυρίσουμε το παιχνίδι μέχρι το 90′ καθώς αυτή τη στιγμή η ομάδα δεν αποδίδει και το σύστημα μας έχει προδώσει ελαφρώς. Επαγγελματικά, προσωπικά, ακαδημαϊκά, ο ερμής ο γαμιόλης που είναι ανάδρομος, οι φακές που δεν πετυχαίνουν, η παγκόσμια οικονομία και το φαινόμενο του θερμοκηπίου (καθότι είμαστε και νέοι με ανησυχίες), οι καθυστερημένοι που μας τριγυρίζουν, οι ρακές που δεν μας περιμένουν, η ομάδα προσπαθεί να παίξει με αντεπιθέσεις αλλά μέχρι στιγμής δυσκολεύεται να περάσει την μεγάλη περιοχή. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μας πιάνουν οι τάσεις φυγής μας. Ξέρετε πόσο έχει πάει το εισιτήριο για Ισλανδία μέσω Λονδίνου (για να πάρουμε κάτι πράγματα); Αφήστε τα. Και ας μας υποσχόταν ο Βγενόπουλος μια νέα ημέρα με μια νέα Ολυμπιακή. Εδώ πάλι δεν θα πάρουμε πρωτάθλημα φέτος, η Ολυμπιακή θα δει άσπρη μέρα. Στο Αμέρικα λέει οι τράπεζες κλείνουν οι μια μετά την άλλη. Εντάξει, είμαι σίγουρος ότι οι κακόμοιροι διευθυντές τους θα αντέξουν με το πενιχρό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα των 30,000$ τον μήνα. Εξάλλου μέχρι και το Ντουμπάι περνάει κρίση. Σε λίγο η σουίτα στα επτά αστέρων ξενοδοχεία του, θα κοστίζει περίπου όσο και δωμάτιο σε παρακμιακό XXX ξενοδοχείο γύρω από την Ομόνοια. Η επανάσταση είναι εδώ παιδιά μου, όλοι θα είμαστε ίσοι (για να μπούμε και στο κλίμα των ημερών). Τώρα που είπα για επανάσταση, αν αύριο κατά τους εορτασμούς ανοίξουμε κάνα μαγαζί πάλι, να μου κρατήσετε αδέρφια έναν εξωτερικό σκληρό και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Θα περάσω να τα πάρω όταν θα σταυρώνουμε τους καπιταλιστές στο Σύνταγμα. Αλήθεια φέτος η Αθήνα δεν θα έχει ψηλότερα δέντρα και άλλες τέτοιες εντυπωσιακές πρωτιές;
Επίσης λένε τα νέα ότι αυτές τις μέρες ξεκινάει και γενική Σαββοπουλιάδα εκδηλώσεων στην Αθήνα. Πότε; Το 2009, που το διαζύγιο του κατά τ’ άλλα συμπαθούς Διονύση με οποιαδήποτε ουσιαστική συνεισφορά στη μουσική κοντεύει να ξεπεράσει και τον τριακονταετή πόλεμο. Βέβαια θα μου πείτε εδώ ακόμα κάνουμε sold out τις συναυλίες των Scorpions, η μετά (μουσικόν) θάνατον πόρωση με το Σαββόπουλο σε εκπλήσσει; Λεπτομέρειες για να περνάει η ώρα, αλλά το άκουγα το πρωί στο ράδιο και δεν άντεξα να μην το σχολιάσω.
Τα μέλη του Sonic Death Monkey τρέχουν αυτές τις μέρες και report από τους Faust δε βλέπω άμεσα, οπότε θα πω σύντομα εδώ ότι οι Νechayevschina ήτο αρκούντως εντυπωσιακοί σε παρουσία, εκτέλεση και μουσικό όραμα (με την εξαίρεση ίσως του τελευταίου κατίμαυρου κομματιού που θα μπορούσε να είναι λίγο πιο σύντομο σε διάρκεια και λίγο πιο φωτεινό σε concept) και μπράβο στα παιδιά. Ψυχεδέλειες στο Ελλάντα δεν είχαμε πολλές τελευταία και κάποιος πρέπει να αγαπάει στην τελική και αυτούς τους άμοιρους τους Acid Mothers Temple. Τους Faust τους φοβόμουν λίγο, ειδικά μετά τις πρώτες ειδήσεις περί μπετονιέρων, ραπτομηχανών, φελιζόλ και άλλων βοηθημάτων, καθώς δεν ήθελα να καταλήξει το show σε επίδειξη ανούσιων αβανγκαρντισμών, αλλά μάλλον τους αδικούσα με αυτούς τους φόβους. Παρά το γεγονός ότι είναι μάλλον το λιγότερο αγαπημένο μου συγκρότημα εκ του kraut rock κινήματος οφείλω να πω ότι εντυπωσιάστηκα σε τεράστιο βαθμό. Είμασταν και σε πολύ ωραίο σημείο για να βλέπουμε τι γίνεται, ο ήχος ήταν τέλειος και το Κύτταρο πολύ όμορφος χώρος. Οι ίδιοι οι Faust παρά τα χρόνια τους (ή ίσως χάρη σε αυτά) ήταν ισοπεδωτικά εντυπωσιακοί, και τις είχαν και τις ψυχεδέλειές τους και το αβανγκαρντ τους και το show τους και όλα τους. Δηλώνω αγάπη. Εκπληκτική εμφάνιση.
Τέλειωσε και το album των Apse και εδώ και λίγη ώρα παίζει το «Full Of Ghosts» της Audie Darling. Η πενιχρή προσπάθεια για ηλιοφάνεια του πρωινού πέρασε ανεπιστρεπτί και ο ουρανός ντύθηκε πάλι στα γκρίζα του. Και δεν ξέρω και αν είναι της μόδας φέτος για να σας πω αν παραμένουμε in. Η Audie το έχει καλά στο μυαλό της αλλά όσο ακούω το δίσκο, αυτή και η κιθάρα της και το πιάνο της δεν μου προξενούν και ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι εύκολο άλλωστε να ταιριάξεις μια συμπαθητικά μελαγχολική folk με μια συννεφιασμένη ημέρα και σήμερα δεν έχουμε αρκετή υπομονή για εύκολες λύσεις. Να αναφέρω εδώ ότι το «Sadly, The Future Is No Longer What It Was» του Leyland Kirby που άκουγα χτες στη δουλειά ήταν εξαιρετικό. Σε αντίθεση με την Audie, η Ariana Delawari, Καλιφορνέζα εκ του Αφγανιστάν ορμώμενη, καταφέρνει με το νεύρο της να ταιριάξει ακόμα και το rock ‘n’ roll της με αυτή τη συννεφιασμένη ημέρα. Δύσκολο πράγμα, σας το λέω να το ξέρετε, σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει ήδη. Έβγαλαν και καινούριο οι Residents λέει, θα το ακούσω, αν και τα τελευταία χρόνια τους έχω χάσει λίγο. Ίσως είναι ώρα για επίσκεψη για τσάι και βουτήματα. Πρέπει να ετοιμάζουμε και τις λίστες μας σιγά σιγά. Θα είναι μάλλον ο μόνος ευχάριστος προβληματισμος του Δεκεμβρίου. Τουλάχιστον όταν συγκεντρωθούμε εκεί, δεν θα μας απασχολούν πολύ τα υπόλοιπα. Αναμένουμε με ενδιαφέρον ανάλογες λίστες σε internet και έντυπα, άλλοτε για να κοροιδέψουμε, άλλοτε για να βρίσουμε που δεν πήραμε χαμπάρι κάποιο δίσκο και να απογοητευόμαστε που δεν τα ξέρουμε όλα.
Ξανάπιασε και βροχή παρατηρώ. Έτσι θα πάει σήμερα λένε οι ειδικοί. Από αύριο λιακάδα και ευκαιρία για μπουγάδες. Κυριαρχεί προβληματισμός σήμερα. Και αρκετή κούραση. Η Ariana εντωμεταξύ θυμάται τις ρίζες της στο «Laily Jan». Είναι τόσο σκυθρωπή αυτή η στιγμή που σχεδόν με κάνει να χαμογελάω. Το Sonic Death Monkey εύχεται το μόνο άγχος σας γι’ αυτό το μήνα να είναι πότε θα προλάβετε να πάρετε δώρα για όλους. Το Sonic Death Monkey αυτό το μήνα χρειάζεται επειγόντως ρακόμελα και κομμάτιασμα. Οποιεσδήποτε προσφορές θα γίνουν δεκτές με ευγνωμοσύνη. Νομίζω ότι το επόμενο βήμα από μουσικής πλευράς θα είναι η εισαγωγή σε black metal φάση όπου δεν θα συμπαθούμε κανένα και θα καθόμαστε μόνοι μας στη γωνιά μας χωρίς να μιλάμε.
Καλό σας χειμώνα.
sonic death monkey 
amen to that.