home alone
Δεν έχω συνηθίσει ακόμα αυτή την αίσθηση του να γυρίζεις σε ένα άδειο και ήρεμο σπίτι το βράδυ της Κυριακής (ή οποιοδήποτε άλλο βράδυ εδώ που τα λέμε). Είναι από τα μπόλικα πράγματα που ακόμα δεν έχω συνηθίσει στην νέα χωροταξική κατάσταση. Δεν παραπονιέμαι όμως. Μπορεί μερικές φορές να είναι κάπως μοναχικά, αλλά νομίζω ότι όλα τα μέλη τούτου εδώ του blog απολαμβάνουν αυτή τη μοναχικότητα αρκετά συχνά. Και πάνω που φτάνει Παρασκευή μεσημέρι και λες ότι πέρασε και τούτη η βδομάδα, συνειδητοποιείς ότι έφτασε Κυριακή βράδυ, αφού το Σαββατοκύριακο ήταν γεμάτο εργασίες, άλλες ευχάριστες, άλλες κουραστικές, αλλά τελικά δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασαν αυτές οι 48 ώρες. Oh well, από αύριο στα σκατά πάλι για πέντε ημέρες και πάμε πάλι από την αρχή.
Πολλή ωραία μουσική βλέπω να βγαίνει τον τελευταίο καιρό και έχω αρχίσει να μην προλαβαίνω να την ακολουθήσω. Δεν προλαβαίνω πλέον και στη δουλειά να ακούσω τόση μουσική, οπότε ελπίζουμε στο επόμενο σαββατοκύριακο να προφτάσουμε τις εξελίξεις. Προβλέπω ότι θα γίνει υπερ-καταστροφική μάχη όταν βγάζουμε τις λίστες στο τέλος της χρονιάς. Απολαυστικό χάος μεν, αλλά είμαστε από εκείνους τους ανθρώπους που θα πονοκεφαλιάσουμε πραγματικα προσπαθώντας να καταλήξουμε. Θα δούμε τότε βέβαια τι θα κάνουμε.
Σε άλλα ευχάριστα νέα, όσοι κάνουν τον κόπο να επισκεφτούν το blog θα δούνε και την αφίσα της συναυλίας των Faust, όπου και μέλη του Sonic Death Monkey θα προσπαθήσουν να δώσουν μια ανεκτή συνοδεία για τις μπύρες σας όσο δεν θα παίζουν οι Faust και οι Nechayevschina. Φυσικά δεν εγγυούμαστε περί της ανεκτότητας της μουσικής, αλλά υποθέτω ότι όσοι παίξουν θα βάλουν τα δυνατά τους. Μάλλον θα σας τα πει και καλύτερα ο φίλτατος Μανώλης που τα ξέρει και με περισσότερες λεπτομέρειες.
Για το τέλος έχουμε μια εξαιρετική πρόταση για τα κυριακάτια blues σας.
sonic death monkey 