85 seconds away
Πόσες φορές έχετε ακούσει ένα κομμάτι, σύντομο σε διάρκεια, που ήταν τόσο όμορφο που θέλατε να κρατήσει για άλλα 15 λεπτά τουλάχιστον; Μπορώ να σκεφτώ άπειρα παραδείγματα. Δεν ξέρω πως αποφασίζει ο δημιουργός να διακόψει κάτι το τόσο ωραίο. Ίσως απλά εκείνος να ξέρει καλύτερα πότε ολοκληρώνεται αυτό που θέλει να πει η μουσική. Πάντα μου άρεσαν τα μακροσκελή κομμάτια, αλλά νομίζω ότι περισσότερο έχω λιώσει με αυτά που τελειώνουν πριν καν προλάβεις να συνειδητοποιήσεις τι άκουσες.
Τον Max Richter τον αγαπάμε. Τον αγαπήσαμε από τα προσωπικά του, αρκετά πριν μάθουμε για τη συμμετοχή του στο «Dead Cities». Το δεύτερο album του, «The Blue Notebooks», δεν είχε τύχει να το ακούσω μέχρι σήμερα, όπου χαζεύοντας στο youtube, έπεσα πάνω στο «Vladimir’s Blues». Νομίζω ότι οποιοδήποτε κομμάτι με τη λέξη blues στον τίτλο του είναι αρκετά ασφαλής υπόθεση.
PS. Αγνοήστε τη χαζομαρούλα στην εικόνα
PS2. Το Σονικ Ντεθ Μανκυ γίνεται τριών αυτές τις μέρες. Χρόνια μας πολλά λοιπόν. Θα αφήσω τους υποδέλοιπους όμως να βρουν το τραγούδι που μας αντιπροσωπεύει πλήρως.
sonic death monkey 