friday night at work
Είναι Παρασκευή βράδυ και αντί να είσαι έξω για μπύρες ή μέσα για χαλάρωση, είσαι στη δουλειά. Ας όψεται το γεγονός ότι είσαι καλός άνθρωπος και χώθηκες να κάνεις μια αλλαγή βάρδιας. Δεν είναι και τόσο άσχημα τα βράδια στη δουλειά, αρκεί να μην είναι Παρασκευή. Ευτυχώς όμως έχει ησυχία, χαζεύεις στο internet και ακούς τη μουσική που έχεις φέρει μαζί σου.
Αυτή τη στιγμή παίζει το «The Big Machine» της Emilie Simon και διαπιστώνω ότι τώρα τελευταία όλο νέες οπαδούς της Kate Bush πετυχαίνω μπροστά μου. Η Simon είναι η αλήθεια ότι θυμίζει πολύ την Αγγλίδα, όχι μόνο φωνητικά, αλλά ακόμα και στον ήχο. Υπάρχει ένα αρκετά 80s ηχόχρωμα στο δίσκο, αλλά τελικά είναι αρκετά ευχάριστός στο άκουσμα. Ωραία τραγουδια, ωραία φωνούλα, συμπαθέστατο αποτέλεσμα. Είναι ο δίσκος που είναι φτιαγμένος για τη φράση «δεν θα σου αλλάξει και τη ζωή αλλά για καμια 30αριά ακροάσεις μια χαρά είναι».
Από την άλλη πλευρά, το «Dustland» των The Gentleman Losers μπορεί να σου αλλάξει λίγο (ή και πολύ) τη ζωή. Ο δίσκος των Φινλανδών είναι ίσως το μεγαλύτερο κόλλημα των τελευταίων ημερών. Μετά από αυτό κατέβασα και το πρώτο τους (το «Dustland» έχει παραγγελθεί ήδη) αλλά δεν έχω προλάβει να το ακούσω. Η μπάντα των αδερφών Kuukka δημιούργησε ένα μεγάλο δίσκο. Οι TGL ξεκίνησαν από την αισθητική των Boards Of Canada, των Stars Of The Lid και των Helios, της έδωσαν κάποιες πιο rock πτυχές (αγγίζοντας και τα χωράφια της ψυχεδέλειας μερικές στιγμές, ενώ δεν θα μου βγάλει κανένας από το μυαλό ότι ένα σημείο μου θύμισε το «To Live Is To Die» των Lake Of Tears), ενίοτε και post rock. Ζεστή ατμόσφαιρα. Όχι ιδιαίτερα χαρούμενη, αλλά σίγουρα ζεστή. Μην φανταστείτε την αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού βέβαια. Πιο πολύ φέρτε στο νού σας εκείνη την αίσθηση του να μπαίνεις σε ένα ζεστό σπίτι κατευθείαν από το δρόμο μιας ιδιαίτερα κρύα ημέρας. Κάπου προς το τέλος η μουσική του γίνεται ελαφρώς πιο στρυφνή αλλά ακόμα και τότε σε κερδίζει. Πανέμορφο album.
Άλλα 50 λεπτά εργασίας. Υπομονή, θα περάσουν.
Σειρά έχει το επίσης ομορφότατο album του επίσης Φινλανδού Kutomo (κατά κόσμον Veli-Matti Ikavalko), με τίτλο «Lauluja Surun Kaaresta», το οποίο μας παρουσιάζει ένα από τα ωραιότερα δείγματα της φινλανδικής psych-folk σκηνής των τελευταίων μηνών. Επίσης έρχεται σε μια απίστευτη hand-made συσκευασία, η οποία δυστυχώς ήταν limited στα 36 αντίτυπα και έχει ήδη εξαντληθεί. Αρκετά ambient, σαφώς folk-ίζον, δίσκος που στηρίζεται στην ατμόσφαιρά του και στις εικόνες που δημιουργεί και κερδίζει τη μάχη με άνεση. Να το ακούσετε και αυτό.
sonic death monkey 