september sighs
Τις τελευταίες μέρες έχει προφανώς παρατηρηθεί μια σχετική ερήμωση στο blog. Εξεταστικές, εργασίες, διαβάσματα, ξεκινήματα σε νέα δουλειά, τελειώματα σε παλιά δουλειά, γενικά δεν έχει προλάβει κανένας μάλλον να κάτσει για αρκετό χρόνο και με αρκετή όρεξη να γράψει κάτι ιδιαίτερο εδώ μέσα. Εδώ που τα λέμε, τελευταία δεν πολυ-μιλάμε ούτε μεταξύ μας στην πραγματική ζωή, πόσο μάλλον να κάτσουμε να γράψουμε για το τι γαμάτα πράγματα ακούσαμε τελευταία.
Σήμερα το απόγευμα αποφάσισα ότι ήμουν υπερβολικά κουρασμένος για να κάνω οτιδήποτε ουσιώδες και με ιδιαιτέρως μέτρια ψυχολογία για να σκεφτώ τίποτα σοβαρό. Οπότε επιλέχθηκε η καθαρτική λύση του να σας πω για κάτι γαμάτο που άκουσα τελευταία. Τουλάχιστον μέχρι να σκεφτώ ποια braindead ταινία θα κατεβάσω για να δω ώστε να μπει ο εγκέφαλος στη νεκρά το βράδυ. Είναι κρίμα ο Σεπτέμβριος να χαλάει το καλό όνομα του φθινοπώρου.
Λοιπόν, για να έρθουμε στο θέμα μας. Θυμάστε τι χαμός είχε γίνει όταν είχε πρωτοακουστεί το όνομα των Arcade Fire. Δεν μου είχαν κάνει τότε πολύ μεγάλη εντύπωση οι Arcade Fire. Ούτε μετά μου έκαναν εδώ που τα λέμε. Πολύς κόσμος με κράζει που δεν μου έκαναν εντύπωση οι Arcade Fire. Ίσως όχι τόσος πολύς όσο αυτός που με κράζει για το γεγονός ότι δεν μου έκαναν εντύπωση η Deathspell Omega, αλλά πλησιάζει. Ωραία λέξη η εντύπωση γενικά. Λοιπόν οι Mumford & Sons δεν μοιάζουν ακριβώς με τους Arcade Fire. Με τους Deathspell Omega σίγουρα δεν μοιάζουν βέβαια, αλλα είμαι σίγουρος ότι θα το ξεπεράσουμε. English folk rock λένε τα tags του winamp. Δεν γαμιέται λεώ εγω, ποιος είμαι για να διαφωνήσω. English folk rock παιδιά μου λοιπόν. Για κάποιο περίεργο λόγο μου έφεραν στο μυαλό τους Arcade Fire οι Λονδρέζοι πάντως, αν και στο μισό album υπάρχουν σαφείς διαφοροποιήσεις. Είναι λίγο πιο rock αυτοί εδώ, και είναι και αρκετά πιο τσιτωμένοι για κάποιο λόγο. Καλό είναι αυτό. Και εμείς είμαστε τσιτωμένοι, οπότε τους συμπαθούμε. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι και ελαφρώς ανώμαλος εγώ, αφού κάποια στιγμή οι τρομπέτες που εμφανίζονται μου θύμισαν και Beyond Dawn. Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε γιατρέ μου αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι σοβαρή η κατάσταση. Το «Winter Winds» μου θύμισε και λίγο Beirut. Ξέρουν να γράφουν τραγούδια τα παιδιά. Αυτό είναι απόλυτα σίγουρο. Και αν τα πρώτα κομμάτια είναι ομορφιά, από το «White Blank Page» και μετά το album απογειώνεται προς στρατοσφαιρικούς προορισμούς και σε κάτι «Thistle & Weeds» και «Dustbowl Dance» αρχίζουμε να έχουμε σκέψεις για επισκέψεις στο φεγγάρι. Και τι ωραία μελωδία αυτό το άτιμο το «White Blank Page» ρε γαμώτο. Ελάτε, αφού κατά βάθος και σεις που σας αρέσουν οι Deathspell Omega είστε συναισθηματικά παιδιά. Κάπου διάβασα μια από τα κλισέ που αγαπάμε να σκεφτόμαστε, ότι οι Άγγλοι ξέρουν να γράφουν τέλεια album για τους φθινοπωρινούς μήνες. Δεν ντρέπομαι πολύ να το επαναλάβω. Πραγματικά ξέρουν.
But plant your hope with good seeds
Don’t cover yourself with thistle and weeds
Rain down, rain down on me
Look over your hills and be still
The sky above us shoots to kill
Rain down, rain down on me
Εδώ μας πιάνει μελαγχολία που δεν έχουμε Royal Festival Hall. Ίσως να είναι η λέξη royal, δεν ξέρω. Μετά μας πιάνει μελαγχολία που δεν έχουμε και άλλα πράγματα. Μετά μας πιάνουν τύψεις γιατί άλλοι δεν έχουν πιο σημαντικά πράγματα από αυτά που δεν έχουμε εμείς. Μετά συνειδητοποιείς ότι σκέφτεσαι υπερβολικά, αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα γι’ αυτό. Άμα αρχίσουν να σε πιάνουν και οι ερωτήσεις του «Τι θα γινόταν αν είχα κάνει το τάδε;» μάλλον έχεις μπει σε μεγάλους μπελάδες. Τουλάχιστον το «Sigh No More» συνεχίζει να παίζει. Όχι των Gamma Ray. Αυτό έχεις να το πετύχεις μπροστά σου από κασέτα στο γυμνάσιο. «Sigh No More» των είπαν και οι Mumford & Sons. Φαντάζομαι όχι ως tribute στους Γερμανούς φίλους μας. Ωραία θα ταν όμως να ήταν όντως tribute στους Γερμανούς φίλους μας. Θα με έκανε να χαμογελάσω λίγο περισσότερο σίγουρα. Επίσης με κάνουν να χαμογελάω τα τραγούδια που είναι πηγμένα στην αυτοειρωνία με τη χαρούμενη μουσική τους και τους στίχους όπως οι παρακάτω («Little Lion Man»):
weep for yourself, my man,
you’ll never be what is in your heart
weep little lion man,
you’re not as brave as you were at the start
rate yourself and rape yourself,
take all the courage you have left
wasted on fixing all the problems that you made in your own head
but it was not your fault but mine
and it was your heart on the line
i really fucked it up this time
didn’t I, my dear?
Από πότε έχουμε να δούμε το Μάγο του Οζ άραγες; Μεγαλώσαμε για όλα αυτά; Ίσως τελικώς οι Gamma Ray να είχαν πιάσει το νόημα. Τις προάλλες καθόμασταν πάντων σε «rock cafe» στην ευρύτερη περιοχή του ΜΠουρναζίου (της συνομωταξίας ΜΠαφοι, ΜΠομπ Μάρλευ κλπ, ΜΠαφυ δε βάμπαιρ σλέηερ κλπ) και λέγαμε για καλούς μαθητές γυμνασίου που ακούνε Iron Maiden και για μαθητές λυκείου που διαβάζουν Λιακόπουλο, και ο ντι-τζεης (ή το shuffle του winamp) έβαλε σε κάποια φάση το «No Prayer For The Dying» και θυμήθηκα ότι έχω να το ακούσω μια δεκαετία τουλάχιστον και θυμήθηκα πόσο ωραίο είναι και συγκινήθηκα λίγο. Μου τη δίνει ελαφρώς ο εαυτός μου οταν μιλάει ωσαν 40άρης classic rocker, ενώ είναι 27άρης και προσπαθεί να κατεβάσει το καινούριο Urfaust που ο Μανώλης λέει ότι είναι το καλύτερο black metal του 2009 (βέβαια αυτού του φάνηκε και το μισό Austere βαρετό, οπότε άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου), αλλά παραδέχομαι ότι δεν μπορούμε να είμαστε κουλ τυπάκια 24/7. Μπορεί σε επόμενο post να αναλύσουμε Κάφκα και Προυστ ώστε να εξιλεωθούμε. Intellectual is the nu cool, μαλλον. Οπότε παραδέχομαι ότι έπαιξε και Lynyrd Skynyrd και θυμήθηκα τι ωραίοι που είναι και αυτοί και ας με κράζουν οι δυο εκ των υπολοίπων τριών. Θα περιμένω χαιρέκακα το πρώτο post για την Lady GaGa για να ρίξω το δηλητήριο μου.
Πείτε μου ότι δεν αγαπάτε και σεις τις μπάντες που έχουν drummer για τραγουδιστή;
Κάπου εδώ οφείλαμε να αναζητήσουμε ένα ποτήρι καλό κόκκινο κρασί και ένα καλό δερματόδετο βιβλίο, αλλά μάλλον θα αναζητήσουμε τον υπόλοιπο φραπέ που έχει μείνει από το απογευμα και το «Serendipity» στην οθόνη του υπολογιστή. Sweet. Ξεκίνησαν και οι σειρές του χειμώνα. Αρκετά για σήμερα.
sonic death monkey 