mnemosyne
Για κάποιο περίεργο λόγο πάντα σνόμπαρα/δεν έμπαινα στον κόπο να ακούσω τα album που είχε κάνει ο Jan Garbarek με το Hilliard Ensemble. Ίσως λόγω του έντονου «θρησκευτικού» πνεύματος (μα θα με πείτε: «Εσύ δεν είσαι που έβγαζες αλαλαγμούς με το «Miserere» του Part;». Ναι, θα σας απαντήσω, αλλά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου). Δεν ξέρω να σας πω για να είμαι ειλικρινής. Δοκιμάζοντας πριν λίγο καιρό ένα client του Soulseek έψαχνα να βρω κάτι εύκολα αναζητήσιμο να κατεβάσω και για κάποιο λόγο μου ήρθε στο μυαλό το «Mnemosyne». Βέβαια αφού κατέβηκε το παράτησα να πιάνει εικονική σκόνη στο σκληρό μέχρι να πάρει τη θέση του σε ένα από τα dvd που με συνοδεύουν στη δουλειά. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε αυτό το συγκεκριμένο dvd έφτασε και μέχρι τον υπολογιστή της δουλειάς. Και ω του θαύματος! Ήρθε η ώρα να ακούσω το «Mnemosyne». Εκπληκτικότατο μέσα στην απλότητα του, ουσιαστικά μόνο το σαξόφωνο του Garbarek και το κουαρτέτο των Βρεττανών να είναι στο προσκήνιο, υμνικό αλλά γεμάτο μετριοφροσύνη. Και τα δυο cd έπαιξαν αρκετές φορές μέσα στο οχτάωρο της δουλειάς και συνόδευσαν ιδιαιτέρως αρμονικά το γράψιμο. Όσοι αγάπησαν τον Garbarek, την ECM ή ακόμα και τον Part, ας το ακούσουν. Δεν πρόκειται να χάσουν. Αυτά για σήμερα, δεν έχει πολύ κουράγιο για πολυλογίες. Κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα υπάρξει τεράστιο post αποθέωσης για τους καινούριους δίσκους του Michael J. Sheehy (το ανάφερα και τις προάλλες) και του Vic Chesnutt (δεν το ανάφερα τις προάλλες). Bon nuit.
sonic death monkey 