watch the music
Η σχέση μουσικής και κινηματογράφου είναι περίεργη υπόθεση. Σίγουρα αυτά τα δυο πράγματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, αν και, δυστυχώς, συνήθως αυτή η σχέση μεταφράζεται σε αδιάφορα scores που υπάρχουν απλά για να γεμίζουν το background των εικόνων που έχουμε μπροστά μας. Υπάρχουν όμως και μερικές στιγμές που η μουσική και η εικόνα δένουν τόσο πολύ μεταξύ τους, που δεν μπορείς να διαχωρίσεις τι είναι τι και αυτό καθιστά την ένωσή τους κάτι που θα κάνει τα επι μέρους κομμάτια να μείνουν χαραγμένα στο μυαλό μας για πολύ καιρό. Μια από τις ταινίες που ανακάλυψα εντελώς κατά τύχη (απλά και μόνο γιατί μ’ αρεσε ο τίτλος) αλλά έφτασα να λατρέψω τελικά ήταν το «Aberdeen». Παρά τον σκωτσέζικο τίτλο του, μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του, αλλά και των εικόνων του αφορά την Νορβηγία, κάτι που σίγουρα με έκανε να το αγαπήσω πιο πολύ. Δεν θα φλυαρήσω πολύ για την ταινία, να τη βρείτε και να τη δείτε άμεσα και να την αγαπήσετε και εσείς. Εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι ότι στο κλείσιμο της ταινίας βλέπουμε ένα βαλσάκι ανάμεσα στον Stellan Skarsgård και τη Lena Headey (πατέρας και κόρη στην ταινία), όπου καθώς ξεκινάνε να χορεύουν ο Skarsgård αρχίζει να της σιγοτραγουδά (κάτι που κάνει καθόλη τη διάρκεια της ταινίας περιοδικά) το «Balladen om herr Fredrik Åkare och den söta fröken Cecilia Lind» του Cornelis Vreeswijk. Ένας Νορβηγός τραγουδά σε μια Βρεττανή το σουηδικό τραγούδι ενός Ολλανδού. To τραγούδι από μόνο του είναι ένα από τα πιο όμορφα βαλς που έχω ακούσει στη ζωή μου, αλλά ο συνδυασμός του με εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή το έκανε ακόμα δυνατότερο στη φαντασία μου, λες και όλη η ταινία φτιάχτηκε για να ακουστεί αυτό το τραγούδι στο τέλος και να συνοδέψει εκείνη τη σκηνή.
Från Öckerö loge hörs dragspel och bas
och fullmånen lyser som var den av glas.
Där dansar Fredrik Åkare kind emot kind
med lilla fröken Cecilia Lind.
Hon dansar och blundar så nära intill,
hon följer i dansen precis vart han vill.
Han för och hon följer så lätt som en vind,
Men säg varför rodnar Cecilia Lind?
Säg var det för det Fredrik Åkare sa:
Du doftar så gott och du dansar så bra.
Din midja är smal och barmen är trind.
Vad du är vacker, Cecilia Lind.
Men dansen tog slut och vart skulle dom gå?
Dom bodde så nära varandra ändå.
Till slut kom dom fram till Cecilias grind.
Nu vill jag bli kysst, sa Cecilia Lind.
Vet hut, Fredrik Åkare, skäms gamla karln!
Cecilia Lind är ju bara ett barn.
Ren som en blomma, skygg som en hind.
Jag fyller snart sjutton, sa Cecilia Lind.
Och stjärnorna vandra och timmarna fly
och Fredrik är gammal men månen är ny.
Ja, Fredrik är gammal men kärlek är blind.
Åh, kyss mig igen, sa Cecilia Lind.
From the pavilion at Öckerö, hear the sounds of accordion and bass
The full moon is shining as if it was made of glass
There dances Frederik Åkare, check against cheek
With little miss Cecilia Lind
She dances and closes her eyes so near to him
She is following him closely, dancing exactly where he leads
He leads and she follows light like the wind
But say, why is Cecilia Lind blushing?
Was it because of what Fredrik Åkare said:
You smell so good and you dance so well
You waist is small and your bosom is round
Oh, you are so beautiful, Cecilia Lind
But the dance ended and where could they go?
Ah, we live so close to each other anyway
In the end they got to the gate at Cecilia’s house
Now I want a kiss, said Cecilia Lind
Learn shame, Frederik Åkare, be ashamed you old man!
Cecilia Lind is just a child
Pure as a flower, shy as a hind
I turn 17 soon, said Cecilia Lind
And the stars wander and the hours pass by
And Fredrik is old, but the moon is new
Yes, Fredrik is old, but love is blind
Oh, kiss me again, said Cecilia Lind
sonic death monkey 