the live of the wolf
Αυτό το καλοκαίρι, ο Garm έχει την τιμητική του, κυρίως επειδή αποφάσισε να βγάλει τους Ulver on the road. Και είναι αλήθεια, πως έχω ένα μικρό θέμα με το γεγονός. Και έχει να κάνει και αυτό, με τη γνωστή αντιφατικότητα του συγκροτήματος. Διάολε, πως είναι ο οπαδός των Ulver; Είναι ο τύπος που θα τους δει σε λίγες μέρες στο Brutal Assault ή τον Οκτώβρη στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου; Είναι και οι δύο μαζί; Κανείς από αυτούς;
Όντας μια τόσο περίπλοκη περίπτωση και εκτεινόμενη σε ένα τόσο δυναμικό (θα έλεγα) εύρος, αναρωτιέμαι το πως είναι ο άνθρωπος που έχει πιάσει τι παίζει με τους Ulver σαν σύνολο, που δέχεται τη μπάντα για όλους τους λόγους που μπορεί να την δεχτεί κανείς.
Ποιός θέλω να κάθεται δίπλα μου; Ένας προγκρεσίβ βλαχομεταλλάς που θα αναφωνεί πως «εικοσιτέσσερα γράμματα της αλφαβήτου δεν είναι ικανά για να περιγράψουν το τι συναισθήματα μου προκαλούν οι Ulver»; Ή μήπως ένας τύπος με random t-shirt Muse που «γενικώς ποτέ δεν υπήρξα οπαδός του ακραίου χώρου, αλλά οι Ulver κάνουν Τέχνη»; Σαν να τον βλέπω με τη σαγιονάρα να freecamping-άρει σε τίποτα funkee Κουφονήσια παρέα με την ΜΠ παρέα των ΜΠάφων, του ΜΠομπ Μάρλει, και λοιπών ΜΠ. Να είναι ο χαροκαμμένος blackmetals που θα τους φωνάζει «Nattens Madrigal ρε μουνιά» (αυστηρά) στο αθηναϊκό show; Να είναι ο «Το Perdition City είναι ο καλύτερος ηλεκτρονικός δίσκος όλων των εποχών»; Ίσως ο «Ευτυχώς δεν παίζουν από τα πρώτα, yikes». Προτιμάτε ίσως τον «Εγώ έχω καταλάβει τους Ulver καλύτερα από Εσένα»; Ή τον «καλά, παλιά έπαιζαν BLACKMETAL και τώρα ELECTRONICA, super avant garde, WOW».
Το συγκρότημα των Ulver, έχει αυτό το χαρακτηριστικό, πως δημιουργεί στους ακροατές του ψευδαισθήσεις ελιτισμού, απλά και μόνο λόγω τριβής. Αναπόφευκτης τριβής, και δεν είμαι σίγουρος πως γίνεται ηθελημένα αυτό, αλλά είναι όσο να ‘ναι κάπως περίεργο. Πρόκειται για ενός είδους παθογένεια. Το συζητούσα προχτές στο εμεσέν, και τώρα μου ήρθε να τα μοιραστώ και δω, μην ανησυχείτε. Οι Ulver δεν είναι οι μόνοι που το κάνουν αυτό, αλλά να, ας πούμε, εδώ τα πράγματα είναι έντονα, και κάπως πιο οδυνηρά, γιατί βρισκόμαστε στη θέση να αγαπάμε και να λατρεύουμε τους Ulver, χωρίς να έχουμε την παραμικρή ψυχαναγκαστική ανάγκη να αποδείξουμε τίποτα περί του γεγονότος αυτού. Η κατάρα μας θα είναι να ανατριχιάζουμε σε συζητήσεις, αλλά αυτό είναι εύκολα προσπεράσιμο, απλά αποφεύγουμε τις συζητήσεις. Είμαστε ένα βήμα πριν το να αποφύγουμε και την συναυλία του Νοέμβρη.
Σε αντίθεση με τον kathleenturneroverdrive, δεν χαλιέμαι τόσο για το metal της υπόθεσης. Όντας μεγάλος οπαδός της πρώτης περιόδου τους, δεν μπορώ να μην χαρώ μέσα μου για τα μέρη από τα οποία ξεκίνησαν, και τελικά τους οπαδούς που κατά μια έννοια Ξέρουν τη μπάντα κάπως καλύτερα, παρά τη μεγαλομανία της και τα δεκάδες trick της. Που εξιτάρουν όσους «έξω» εξιτάρονται από τα διάφορα τέτοια, οποιοσδήποτε και αν τα κάνει. Δεν λέω πως θα προτιμούσα το Brutal Assault από το Queen Elisabeth (σίγουρα τα προτιμώ και τα δύο από το Gagarin), αλλά τελικά, νομίζω πως θα προτιμούσα…θα ήθελα…αν είχα την επιλογή…
….γιατί κάνετε live ρε παιδιά;
bonus κλείσιμο δημοσίευσης, τριαλαλά, δεν είχα σκοπό να γράψω για τους Ulver. Πάλι. Σκοπό είχα να πω δυό κουβέντες για το τι μεγάλη δισκάρα είναι το «Treetop Drive 1-3 / Τοwboat» του Deathprod, το οποίο, να, είναι ένας καλός λόγος ύπαρξης των όσων δίδαξε η σιωπή των no1 summer Ulver. Ναι, το «τόσο μικρό μέρος, τόσο ΜΕΓΑΛΕΣ μουσικές» παράδοξο, θα παραμείνει παράδοξο, και μάλλον το αγαπημένο μου από αυτά.
sonic death monkey 
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα πρόβλημα με το metal παρελθόν αν εννοείς αυτό (θα ταν και λίγο χαζό αυτό, αν αναλογιστείς για το τι δίσκους μιλάμε). Ακόμα και την περίοδο της αλλαγής τους έκραζα λίγο για αυτή την «λησμονιά» του τι ήταν μερικές φορές (που γινόταν ηθελημένα). Κριμα που δεν έγινε ποτέ εκείνο το remake να φανούν επιτέλους οι μελωδιάρες του Nattens. Αυτό που με «ενοχλεί» κάπως (όχι ότι χάνω και τον ύπνο μου), είναι ότι σε μεγάλο βαθμό παραμένουν συγκρότημα των μεταλλάδων κατά κύριο λόγο, κάτι που είναι σαφώς περιοριστικό. Εξ ου και θεωρώ χαζή την κίνηση του Brutal Assault, παρά το γεγονός ότι ακόμα και χωρίς αυτό δύσκολα θα άλλαζε η ατμόσφαιρα. Και δεν λέω ότι οι Ulver ανήκουν στο avant garde ή καμιά άλλα τέτοια χαζομαρούλα. Ο μόνος δίσκος τους που θα μπορούσε ιιιιίσως να πλησιάσει αυτη την έννοια είναι το «Themes», αλλά και πάλι υπάρχουν πολύ πιο αβανγκαρντ πράγματα κει έξω για όσους απολαμβάνουν να αυνανίζονται με τέτοιες έννοιες. Όμως παραμένει το γεγονός ότι ακόμα και όταν επηρεάζονταν καταφανέστατα από άλλους, έγραφαν εκπληκτική μουσική, και γι’ αυτό είναι κρίμα να περιορίζονται σε ένα κοινό που αρκετές φορές πιστεύει ότι αντιπροσωπεύουν κάτι που δεν είναι στην ουσία. Φυσικά μπορεί όλα αυτά να τα διάβαζε ο γκαρμ και να έβαζε τα γέλια, αλλά παραμένει η άποψη μου για το συγκρότημα. Αλλά κάπως έτσι απολαμβάνουμε να χαλάμε χρόνο συζητώντας. Επιμένω στην άποψη μου ότι το live σαν ιδέα είναι κακή. Γιατί οι Ulver είναι και το «Not Saved» και το «Wolf And Destiny» και το «Proverbs of Hell» και το «Utreise». Οποιαδήποτε σύγχρονη απεικόνιση επί σκηνής είναι ελλιπής. Έχοντας πει αυτό όμως, ρεαλιστικά πιστεύω ότι θα πάω να τους δω, γιατί, ας το παραδεχθούμε, δεν έχω και τόσο δυνατές πεποιθήσεις μερικές φορές.
«Δεδομένου» του οτι ο Καλός Ο Λύκος Ο Μερακλής (εξ’απο προ) ανέκαθεν υπηρετούσε το μακρύ (αλλα) και το κοντό του όταν έμπαινε στο studio , το προσωπικό μου μακρύ (αλλα) και κοντό προστάζει:
Α) Ακουστικό live στο Άλσος Συγγρού στο Μαρούσι αποκλειστικά με κομμάτια του «Kveldssanger» και encore με το «Synen» όπου θα τραγουδώ τους στίχους καμαρώνωντας ως Γύφτικο Σκερπάνι μιάς και είμαι απο τους πολύ λίγους που το΄χουν (γιατί ειμαι γαμώ-τα-παιδιά και φυσικά είμαι πιό φανατίλα Ulver απο τους υπόλοιπους που ακούνε Ulver, καθώς μάλλον αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που ακούω Ulver στην τελική μούρχαρχαρχαρχαρχαρχαρ!)
Β) Encore με μια εν-κινήσει (επι της Κηφησίας) διασκευή στο «Thieves In The Temple» ,όπου ο Garm θα κάνει ΚΑΙ τα χορευτικά του Prince ισσοροπόντας στο πόρτ-μπαγκάζ της Corvette που δανείστεικε απο φίλο του (ο ψωμόλυσσας) στο booklet απο εκείνο το album που ακούνε όλοι που ακούνε Ulver ,αλλα δεν είναι τόσο γαμώ-τα-παιδιά και φανατίλα Ulver όσο εγώ που έχω και το «Synen» που γαμάει σπίτια ,αλλα οι πολλοί δεν το ξέρουν γιατί δεν είναι τόσο γαμώ-τα-παιδιά και φανατίλα Ulver όσο εγώ που ακούω Ulver (μάλλον) γι’αυτό το λόγο και μόνο μούρχαρχαρχαρχαρχαρ!
τωρα όμως που βγάζει λεφτά το παιδί και πουλάει και brand name κολώνιες, παίζει να έχει καταφέρει να πάρει και τη δικιά του κορβεττε (κατά το χελβετε), εκτός και αν τα έσοδα από τις συναυλίες θα μπουν σε trust fund για πανεπιστημιο_γιου_γκαρμ.
Γιατι το υπεραναλυετε, τα παιδια απλα γραφουν συνεχως διαφορετικη μουσικη, και τυχαινει προσωπικα να μου αρεσει (οπως και εκατονταδων αλλως συγκροτηματων), οποτε θα παω να τους δω ελπιζωντας να περασω καλα :-)
-J