our own wolf?
Το tribute που χε βγάλει η Aspherical Asphyxia για τους Ulver πριν ένα-δυο χρόνια δεν είχα μαζέψει το κουράγιο να το ακούσω. Το φοβόμουν αρκετά και μου θύμιζε την απόπειρα της Black Lotus για τους Dead Can Dance (η οποία για να πω την αλήθεια ήταν αρκούντως συμπαθητική γενικά), χαζεύοντας την μισή ανατολικοευρωπαϊκή (black) metal σκηνή να συμμετέχει, έχοντας ως κράχτες μόνο τον Aidan Baker και τον Zweizz. Όσο και αν επιμένει να με κράζει ο Μανώλης πάντως, εγώ αυτούς τους συντρόφους black metal-άδες γενικά τους αγαπάω, αν και ξέρω πόσο εύκολα καταφεύγουν σε τσιρκο-ειδή πανηγύρια. Εντάξει δεν περίμενα και πάρα πολλά, δεδομένης της διαφοράς ανάμεσα στα ειδικά βάρη των πρωτότυπων και στα αντίστοιχα των συγκροτημάτων που συμμετείχαν. Εξάλλου και στο «1st Decade In The Machines» χρειάστηκε να μαζέψουν κόσμο και κοσμάκη για να βγεί το εκπληκτικό αποτέλεσμα που βγήκε.
Το καλό είναι ότι ακούγοντας το «My Own Wolf», πολύ λίγες φορές τράβηξα τα μαλλιά μου (που δεν είναι και πολλά) από την απελπισία. Οι περισσότεροι (αν οχι όλοι) οι συμμετέχοντες επιδεικνύουν ότι διαθέτουν το γνώθι σαυτόν και αντιμετωπίζουν τα κομμάτια συγκρατημένα (ίσως και λίγο φοβισμένα κάποιοι που απλά ξεπατικώνουν το original) και με αρκετή προσοχή. Εκεί που έχουμε τα πιο «σωστά» (αλλά και ελαφρώς αδιάφορα πράγματα) είναι στα παλιότερα κομμάτια, ειδικά εκείνα του «Nattens Madrigal». Τίποτα ιδιαίτερο, αλλά συμπαθητικές προσπάθειες. Όσο πλησιάζουμε προς το παρόν η μπάλα αρχίζει να χάνεται, αφού οι επιλογές των συγκροτημάτων δεν φαίνεται να τους ταιριάζουν και να τους επιτρέπουν να τις ερμηνεύσουν. Εξαιρέσεις οι Fluoryne και οι Panacea Enterpainment που τα καταφέρνουν αρκετά καλά και η (μερικές φορές ομολογουμένως cheesy – εκείνο το trance-άδικο μπιτάκι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ) συμπαθής απόπειρα των Βραζιλιάνων Ashtra στο medley από το «Themes». Καλύτερες στιγμές το «Utreise» (που σοφώς τιμάται εις διπλούν στην συλλογή) από τους Avathar, αλλά κυρίως η εκπληκτική διασκευή στο «Wolf And Destiny» από τους Otzepenevshiye (οι οποίοι από ό,τι είδα έχουν και split με τους Allerseelen οπότε τους τσεκάρουμε πάραυτα). Οι «φημισμένοι» της παρέας, αρκετά διεκπεραιωτικοί αλλά, τουλάχιστον, ο Baker τα πάει πάρα πολύ καλά. Συνολικά το «Perdition City» θα στριφογυρίζει λίγο το βράδυ στο κρεβάτι του, ενώ ακόμα προσπαθώ να αποφασίσω αν οι Jaaportit μόλις που τα κατάφεραν να το βγάλουν ή πρέπει να πεθάνουν για την διασκευή στο «Gnosis».
Τελικά, τα περιμένα (αρκετά) χειρότερα τα πράγματα. Είναι σαφώς μια συλλογή από μεταλλάδες για μεταλλάδες (δεν είναι πολύ μακριά και από την θέση των Ulver αυτό δυστυχώς, αν όχι από πλευράς ποιότητας, τότε από πλευράς fan base), και μάλιστα μεταλλάδες που μυρίζουν ελαφρώς τυρίλα ακόμα, αλλά τουλάχιστον δεν γελοιοποιείται από μόνη της. Ξέρει τις δυνατότητές της και, δεδομένων αυτών, μάλλον δίνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Για τις καλές στιγμές μας ξανακούμε το «1st Decade…»
sonic death monkey 
Λοιπόν, η ιδέα για μεταμόρφωση του βασικού σημείου του «Not Saved» σε κιθαριστικό riff είναι απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉ, απλά με χάλασε κάπως η εκτέλεση, οι τύποι είχαν την ιδέα, μπράβο στα παιδιά, αλλά το σιγανοψιλογάμησαν παίζοντάς το, χρειάζονταν καλύτερο drumming και μια κάποια περισσότερη ατμοσφαιρικότητα, δεδομένου του αστικού touch της συγκεκριμένης εποχής των Ulver, και επαγωγικά το λόγο δημιουργίας του κομματιού. Αλλά μου άρεσε τόσο η ιδέα, που χαλάλι. Για το «Gnosis» δεν έχω καταλήξει, αλλά γενικώς η προσπάθεια μετράει πολύ, και είναι και τσαμπέ, βάλε κάνα link ΡΕ.