a hat full of rain
Έχουν πλάκα οι καλοκαιρινές μπόρες. Περισσότερο από τις φθινοπωρινές και πολύ περισσότερο από τις χειμωνιάτικες. Το χειμώνα θες ήλιο για να βγαίνεις έξω να απολαμβάνεις τον κρύο αέρα και να κάνεις βόλτες χαζεύοντας γύρω σου. Το καλοκαίρι, έτσι και αλλιώς, είσαι συνέχεια έξω, οπότε η μπόρα δεν σε χαλάει και τόσο. Εκτός βέβαια αν σε πετύχει στο δρόμο (προφανώς χωρίς ομπρέλα) και, μια που κάνει το 0-100 σε 2 δευτερόλεπτα, σε κάνει να τρέχεις να κρυφτείς. Μέσος όρος διάρκειας τα 10 λεπτά. Μέση ένταση το μισό τσουνάμι. Τι και αν αυξάνει ακόμα περισσότερο την υγρασία, οπότε όχι μόνο δεν σε δροσίζει αλλά κάνει και χειρότερη τη ζέστη. Είναι ωραία να είσαι Σάββατο πρωί στο δωμάτιό σου και ξαφνικά να μαυρίζουν τα πάντα και να βλέπεις τη βροχή. Τυχαία εξαιρετικός συνδυασμός με το «A Little Lost» του Arthur Russell. Βγάζει και τη γλώσσα στο υπερ-καλοκαιρινό τεύχος της Lifo που χάζευες πιο πριν. Μόνος καλύτερος τόπος να σε πιάσει η μπόρα εκτός από το δωμάτιό σου, είναι μέσα στη θάλασσα. Αρκεί να μη χρειάζεσαι να τρέχεις να μαζέψεις τις ψάθες, τα ρούχα και τα κεφτεδάκια. Ακόμα πιο ωραίο πράγμα οι αστραπές και οι βροντές. Και ας καταλαβαίνεις ότι με τόσους κεραυνούς είναι λίγο μαλακία να έχεις ηλεκτρικές συσκευές ανοιχτές στο σπίτι. Προσεύχεσαι ότι δεν θα πας για καινούριο υπολογιστή μετά από μισή ώρα. Αλλά δεν τον κλείνεις κιολας, γιατί σ’ αρέσει η μουσική που παίζει. Ειδικά όταν το τραγούδι λέγεται «Let’s Go Swimming». Μετά από την σημερινή ημέρα, το «The World Of Arthur Russell» τείνει να ανακυρηχτεί το επίσημο soundtrack της καλοκαιρινής μπόρας. Ζητώ συγνώμη για τον ενθουσιασμό μου από όσους τους πέτυχε έξω, είτε από ανάγκη, είτε από επιλογή. Με βάση τις οργανωτικές μας ικανότητες ελπίζω αυτή η μισή ώρα βροχής να μην διαλύσει τη μισή Αθήνα. Δεν θα χει τόσο πλάκα τότε. Από την άλλη πλευρά έχει και πλάκα αυτό το τρεχαλητό σε αναζήτηση καταφυγίου. How tropical-ish! Δεν μελαγχολούμε ιδιαίτερα με τις καλοκαιρινές μπόρες, αν και το «Form Grows Rampant» των Threshold Houseboys Choir ταίριαζε και αυτό με την γκριζάδα (ίσως και γιατί στην Ταϋλάνδη έχουν συνηθίσει από τις καλοκαιρινές μπόρες – πείτε με και μουσώνα). Περισσότερα γι’ αυτό κάποια άλλη στιγμή. Σηκώνεται και μια ελαφριά δροσιά αυτή τη στιγμή, δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει εν μέσω αθηναϊκού καλοκαιριού, αλλά κάθε λεπτό είναι πολύτιμο. Ακόμα και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής βαριέται τα air-condition κάποια στιγμή. Ακούστε και τον δίσκο που προτείνει παρακάτω ο Μανώλης. Αφού τελειώσει η μπόρα πάντως, τα αβαν-γκαρντ δεν είναι για τέτοιες στιγμές. Επίσης ακούστε και τον φετινό δίσκο των Fenn O’Berg (ας είναι καλά ο Fennesz και ο Pita, που ξεπέρασαν τις αμφιβολίες που έχω για project στα οποία μετέχουν μέλη των Sonic Youth, αν και ο O’Rourke είνια λίγο διαφορετικός). Εξαιρετικό album πάντως, να το προτιμήσετε. Τελειώνει η βροχή, τελειώνει το post, τελειώνει και το «The World Of Arthur Russell». Viva la lluvia.
sonic death monkey 