sonic death monkey

Ακολουθεί υπερ-κλισαρισμένη παρατήρηση, αλλά πόσο απίστευτα γρήγορα περνάνε αυτά τα καταραμένα τα χρόνια. Γυρίζοντας σήμερα από υπερβολικά ζεστό καφέ, πέτυχα λίγο πριν το σπίτι μου τον αδερφό ενός παλιού φίλου από το σχολείο (σημειωση για τη συνέχεια: είναι 4-5 χρόνια μικρότερος). Είχα να τον δω και να μιλήσουμε μπόλικα χρόνια και μετά από μια σύντομη ανταλλαγή νέων, έμαθα ότι εδώ και 2,5 χρόνια έχει μπει στο στρατό (υποθέτω ως ΕΠΟΠ), πλέον τον μισό+ χρόνο βρίσκεται τοποθετημένος στο Αφγανιστάν (υπήρξε και σύντομη περιγραφή της κατάστασης εκεί) και είναι αρραβωνιασμένος με ένα παιδάκι 69 ημερών (να του ζήσει!) και σχεδιάζει το αρκετά πολύπλοκο γενικότερο μέλλον (σε εμπόλεμες και μη ζώνες). Δεν θα εξετάσω το θέμα των επιλογών, αυτές είναι υπόθεση του καθενός, αλλά αυτό που σκεφτόμουν όσο μιλούσαμε και ακόμα και μετά όσο περπατούσα στο σπίτι είναι πόσο διαφορετικές έχουν καταλήξει η ζωές μας. Για να πω την αλήθεια, στα 27 μου δεν νιώθω και τόσο διαφορετικά πια από ό,τι στα 21-22 μου. Οκει, βγάζω λεφτά, έχουν αλλάξει κάποιες απόψεις και η αντιμετώπιση αρκετών πραγμάτων, αλλά ουσιαστικά παραμένω λίγο πολύ ο ίδιος που έτρεχε στα καλοκαιρινά φεστιβάλ (ό,τι ετοιμαζόμαστε να κάνουμε και τώρα δηλαδή!!), ενώ απολαμβάνω με την ίδια χαρά τριήμερα καψιμάτων σε χωριά και κωμοπόλεις. Και προβληματίζομαι ακόμα σοβαρά για το αν κάποιος μπορεί να θέλει πραγματικά κάποια στιγμή να ακούει Tom Waits και να μη νιώθει τίποτα, αρκετά σοβαρά ώστε να φάω ώρα να το συζητάω.

Αναρωτιέμαι πως νιώθουν όλοι αυτοί που κοιτάνε τον εαυτό τους πριν μια πενταετία και δυσκολεύονται να τον αναγνωρίσουν, αν τρομάζουν από το γεγονός ή αν θεωρούν ότι έχουν πετύχει κάτι σημαντικό. Αναρωτιέμαι τι σκέφτονται όταν ακούν αυτά που άκουγαν πριν μια πενταετία (αν το κάνουν ακόμα). Εγώ σίγουρα σκέφτομαι πάντα πολύ ώρα τι το έχει αλλάξει όταν ακούω κάτι που άκουγα πριν μια πενταετία. Είτε έχει αλλάξει η αντιμετώπισή μου, είτε όχι. Γι’ αυτό συνεχίζει να είναι ενδιαφέρουσα η όλη κατάσταση. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό το ότι δεν νιώθω διαφορετικός σε σχέση με τον εαυτό μου παλιότερα. Μάλλον είναι από τις φυσικές διεργασίες του σύμπαντός μας.

Είχα να το ακούσω μια πενταετία. Ίσως και παραπάνω. Το σχέδιο λέει ότι πάρα πολλά πράγματα θα ξεθαφτούν στην ΜΑ (Μεγάλη Αναδιοργάνωση) που θα ακολουθήσει την μετακόμιση και την αγορά καινούριου στερεοφωνικού. Είμαι σχεδόν σίγουρος οτι θα γραφτούν πολλά posts που θα έχουν να κάνουν με αυτές τις ακροάσεις, καθώς έχει να ξεσκονιστεί τεράστιος αριθμός δίσκων. Ανυπομονώ. Δεν ξέρω αν ανυπομονούν οι υπόλοιποι. Ακόμα θυμάμαι πεντακάθαρα τη μέρα που το αγόρασα. Και ακόμα ανατριχιάζω ενθυμούμενος την πρώτη ακρόαση.

~ από KsDms στο 11 Ιουνίου, 2009.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized