sonic death monkey

Όταν η ώρα του διαβάσματος έρχεται πρέπει να καθαρίζουμε το γραφείο μας. Συνήθως η ώρα αυτή αργεί να έρθει, οπότε και εμείς μαντέψτε τι κάνουμε! Αργούμε να καθαρίσουμε το γραφείο μας. Δεν είμαι ο πιο τακτικός άνθρωπος στον κόσμο. Θέλω να πω, είμαι τακτικός, αλλά δεν είμαι και καμιά παστρικιά. Ξέρω μερικούς τύπους που αν τους κουνήσεις λίγο ένα στυλό, αφρίζουν και θέλουν να σε στείλουν στην κόλαση. Ή αν ακουμπήσεις ένα χαρτί όχι στις ακριβείς συντεταγμένες από τις οποίες το παρέλαβες, θα πάνε αμέσως να το διορθώσουν, και όσο βρίσκεσαι μαζί τους θα είναι όρθιοι, έτοιμοι να υπερασπιστούν τη σχολαστικότητά τους. Σχεδόν φοβάμαι να φτερνιστώ, μην τυχόν και διαταράξω κάποια ασαφή αρμονία της οποίας δεν μπορώ να υπάρξω μέρος. Δεν είμαι τέτοιος τακτικός τύπος. Εγώ έχω άλλου είδους τάξη. Έχω ένα γραφείο γεμάτο πράγματα με έντονη τάση συσσώρευσης, σε προοπτική σχηματισμού βουνού. Περνάω καλά με το βουνό, και αυτό δεν έχει πρόβλημα μαζί μου. Το βλέπω να μεγαλώνει, με βλέπει να μεγαλώνω, παρακολουθούμε ο ένας την εξέλιξη του άλλου και σχεδόν περνάμε καλά. Σήμερα όμως ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Το καλλιτεχνικό νόημα του προγυμνασιακά διδαγμένου «Τα ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Φόρεσα το φακιόλι μου και άρχισα τα αναγνωριστικά. Παύση, διότι έπρεπε να παίζει και κάτι, οπότε έβαλα το «Darkthrone Holy Darkthrone» tribute σε μαντέψτε ποιούς, το οποίο δεν ξέρω αν σας έχω ξαναπεί, αλλά είναι το καλύτερο tribute album που έχω ακούσει, από τα καλύτερα τελοσπάντων. Ανεβαίνοντας στο βουνό, ανακάλυψα διαδρομές στις οποίες δε θυμόμουν πως είχα ξαναπάει. Ωκεανός χτυπημένων εισιτηρίων, κβαντικά άπειρες σημειώσεις φυσικής, ένα θεϊκό flyer με τίτλο «Δωρεάν Σεμινάρια 8 εβδομάδων πάνω στα ΟΝΕΙΡΑ & ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ : ζήσε τα ζωντανά όνειρα» (αυτό θυμάμαι μου το χε δώσει ένας ταξιτζής ένα βράδυ που μου λεγε πως είναι θεωρητικός ονειρευτής), ένα αντίτυπο της «Φυσική και σύχγρονη διαλεκτική» του Ευτύχη Μπιτσάκη (μεγάλη μαρξίνα, αλλά τον συμπαθώ) που κάποτε πρέπει να τελειώσω, ένα «Ραδιενεργά Γκράφιτι» βιβλίο με γκράφιτι του Bansky που κάποιος κάποτε θεώρησε πως είναι όμορφο δώρο, μερικά dvd-r με άγνωστο περιεχόμενο, κάποια ακόμα εισιτήρια, κομμένα αυτά, όχι χτυπημένα, το προπέρσινο πρόγραμμα του Synch (εκεί φρίκαρα λίγο), μπαταρίες άγνωστου ποσού αποθηκευμένης ενέργειας, ένα γράμμα που είχα ξεχάσει πως μου έστειλαν, και διάφορες άλλες τρισεκατομμύρια μικρομαλακίες. Άναψα ένα τσιγάρο, φοβήθηκα μην πάρει φωτιά η αιωρούμενη σκόνη, δεν πήρε, και κάπου εκεί οι Thorns αποφάσισαν να παίξουν το «Pagan Winter», οπότε και αποφάσισα να γκρεμίσω το δωμάτιο. Καταπληκτική αίσθηση, όλα τρώνε σουτ, καθαρίζει ο τόπος, καθαρίζει ο αέρας, καθαρίζει το περιβάλλον, και ο κάδος της ανακύκλωσης (είμαι οικολόγος, αμέ) θα κάνει party απόψε. Νιώθω πως βρίσκομαι σε γυναικεία τσάντα, μπορώ να βρω οτιδήποτε οπουδήποτε, αν έχετε κάποιο request για κάτι που μπορεί να ψάχνετε, να με ενημερώσετε. Παιδικοί μαρκαδόροι, σερπαντίνες, πακέτα τσιγάρα (ένα ήταν γεμάτο!), κοχύλια, πέτρες, κομπιουτεράκια nescafe, αρωματικά κεριά λεβάντας, λογαριασμοί, αφίσες, ένα πεντάευρο, φωτόσπαθα, κασσέτες με ύμνο του Παναθηναϊκού τραγουδισμένο από Χουάν Ραμόν Ρότσα (στην άλλη πλευρά έχει το «ΠΑΟ σ’αγαπάω»), ένα ποτήρι με μπίλιες, κοκκαλάκια για τα πρώην μαλλιά, ένα ευαγγέλιο, καμιά δεκαριά καταλόγους ξεχασμένων labels, το κασσετοφωνάκι του kathleenturneroverdrive, φιλτράκια, κανπνούς, πίπες, ροζ συνδετήρες (wtf) και…ΠΑΥΣΙΣ, διότι οι Dodheimsgard διασκευάζουν το «Green Cave Float», δεύτερο τσιγάρο, ένα για Thorns, ένα για Dodheimsgard, δίκαιη κατανομή, μάλιστα ρύθμισα και το στέρεο να βαράει μόνο αυτά τα δύο κομμάτια, τσιγάρο άλλο, πλαστικά κουτάκια μπύρας με χρέη πρώην τασακίων, ρακέτα ping pong, άδεια τσιχλόκουτα, γεμάτα καραμελόκουτα, ξεχασμένα ξεχάσματα στην ξεχασμένη λήθη. Η σφουγγαρίστρα θα πιάσει δουλειά σε λίγο, καθώς το δωμάτιο πρέπει να συνηθίσει την αλλαγή. Τέρμα τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, δεν έχω και χαλί άλλωστε, ξύλινο πάτωμα, και πάααει το βουνό, ξανά οι Thorns, ξανά τσιγάρο, the six hundred and sixty six machines are repowered. Πάμε για το διάβασμα τώρα. Από μεθαύριο όμως, γιατί αύριο θα πάω εκδρομή. Ή στους νορβηγούς Alog, στο ίδρυμα Θεοχαράκη, γιατί έχασα τους MoHa! και σπάστηκα λίγο. Ο χρόνος θα δείξει.

~ από kiwiknorr στο 7 Μαΐου, 2009.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized