concerned with matters lofty
Το air-condition έχει αποφασίσει να παραδώσει πνεύμα την στιγμή που μοιράζεσαι έναν χώρο λιγων κυβικών μέτρων με άλλα πενήντα άτομα, την πιο ζεστή στιγμή του σαββατοκύριακου, βγάζοντας μάλλον ειρωνικά την γλώσσα προς το μέρος σου που πέρασες τις προηγούμενες μέρες με ζακέτες και κουβέρτες. Η σιωπή είναι μάλλον το κυρίαρχο χαρακτηριστικό τριγύρω σου και την κάνει ακόμα πιο έντονη η ασταμάτητη λογοδιάρροια της προηγούμενης διαδρομής. Τριγύρω σου, οι περισσότεροι μοιάζουν κουρασμένοι, ίσως και απογοητευμένοι που επιστρέφουν στην Αθήνα. Η αλήθεια είναι ότι θα έδινες το δεξί σου χέρι (το άλλο το χρειαζόμαστε) για να μην ήσουν αναγκασμένος να γυρίσεις στις ορδές των καθυστερημένων που σε περιβάλλουν καθημερινά, αλλά ας όψονται οι υποχρεώσεις. Η παρέα από ώρα έχει επιλέξει την μουσική ή τον ύπνο ως λύσεις για να περάσει η ώρα, μέχρι την στιγμή της άφιξης. Αυτό το μαγιάτικο απόγευμα με τον ήλιο που δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να δύσει ή όχι σε μπερδεύει, ενώ η αγαπημένη σου ασχολία του να κοιτάς έξω από το παράθυρο σε κάνει να συγκρίνεις την μεσογειακότατη και ελαφρώς υπανάπτυκτη βορειοπελοπονησσιακή φύση με μια αντίστοιχη διαδρομή στην Γερμανία πριν μερικά χρόνια. Σκέφτεσαι πως είναι κάπως περίεργο να σου φαίνεται πιο ζωντανή η μουντίλα εκείνων των δασών από ότι αυτό το ηλιόλουστο τοπίο. Κάθε διαδρομή σε βάζει περισσότερο από ποτέ στο παρόν, ακριβώς γιατί δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να σκέφτεσαι το παρελθόν και το μέλλον. Το πρόσφατο παρελθόν που περνούσες ωραία και το άμεσο μέλλον που πρέπει να καθαρίσεις τα συντρίμια της προηγούμενης βδομάδας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχεις ξενερώσει όσο θα περίμενες (τουλάχιστον μέχρι τον ήχο του ξυπνητηριού το επόμενο πρωί), γιατί σε περιμένει ένα από εκείνα τα φοιτητικά βράδια που μαζεύεστε και νιώθετε ωραία απλά και μόνο γιατί υπάρχει η αίσθηση της παρέας. Είναι και ένας τελικός που σκοπεύεις να δεις, αλλά για να είμαστε ακόμα πιο ειλικρινείς, το αποτέλεσμα σίγουρα βρίσκεται αρκετά χαμηλά στην λίστα των ανησυχιών και προτεραιοτήτων σου. Είσαι ελαφρώς εκνευρισμένος γιατί ξέχασες ένα παγωτό στην κατάψυξη. Κάπου εκεί γυρίζεις να κοιτάξεις τους υπόλοιπους και χαμογελάς, ξέροντας ότι είσαι τυχερός να βρίσκεσαι εκεί. Αποφασίζεις να καταφύγεις και εσύ στην λύση της μουσικής, ευκαιρία άλλωστε να ξανακούσεις πιο προσεκτικά κάποια πράγματα που ήθελες. Ξαναβάζεις το album του Scanner και συνεχίζει να σου φαίνεται καταπληκτικό. Κατά τη διάρκεια κάποιου τραγουδιού φαντάζεσαι installations με ηχεία πάνω στους γκρεμούς του παρακείμενου βουνού που θα στέλνουν την μουσική μέχρι το δρόμο. Αναρωτιέσαι αν θα ενδιαφερόταν κάποια τραγουδίστρια να βρεθεί στην κορυφή εκείνου του λόφου. Κάνεις μια νοητή σημείωση ότι πρέπει να δεις τι καινούριο έχει κυκλοφορήσει και θες να ακούσεις. Σκέφτεσαι ότι πρέπει να θυμήσεις στον Μανώλη να σου δώσει και καινούριο Caina. Τελειώνει και ο Scanner, βάζεις το φετινό album των Sleepy Sun, η κίνηση αυξάνεται, καθαρό σημάδι ότι πλησιάζεις στην πόλη. Βλέπεις τις πρώτες περιοχές της δυτικής Αθήνας. Ακόμα δεν σου φαίνονται τόσο άσχημες…
Flash forward λίγες ώρες μετά. Ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης στο μπάσκετ, νιώθεις λίγο περίεργα που το αποτέλεσμα δεν σου έφερε και κανένα τεράστιο ενθουσιασμό, αλλά μάλλον είσαι υπερβολικά κουρασμένος για να προβληματιστείς. Ψάχνεις το κρεβάτι και στο κεφάλι σου παίζει ακόμα η live εκτέλεση του «Ατλαντίς».
Flash forward πολλές ώρες μετά. Είναι πλέον Τρίτη και εσύ έχεις στο κεφάλι σου περισσότερο το τσίρκο που εξελίσσεται στη δουλειά και τα διάφορα άλλα άγχη της μεσοβδομάδας παρά πιο ευχάριστα πράγματα. Έχεις βάλει να ακούσεις τις νέες κυκλοφορίες, καμία δεν σε εντυπωσίασε ιδιαίτερα εκτός, ίσως, από την κυκλοφορία των Νostalgia 77 με τους Keith και Julie Tippett. Περιμένουν και μερικά άλλα στη σειρά αλλά δεν νιώθεις και καμιά μεγάλη αγωνία. Τελειώνεις το «Margrave of the Marshes» και όπως σε κάθε ιστορία σε πιάνει μια ελαφριά μελαγχολία γιατί τελειώνει, γιατί πλέον έχεις κάνει λίγο γνωστούς σου αυτούς που μιλάνε εκεί μέσα. Σημειώνεις ότι μια μέρα θες να αποκτήσεις και εσύ ένα δωμάτιο στο σπίτι με δεκάδες χιλιάδες δίσκους. Αμέσως μετά βάζεις έναν αστερίσκο στην προηγούμενη πρόταση και σκέφτεσαι ότι πρώτα πρέπει να μαζέψεις κάνα φράγκο για να πάρεις ένα κρεβάτι για το καινούριο σου σπίτι. Η τρίτη σημείωση αφορά την αγορά του «Homage Series Vol. 1» των When που κυκλοφόρησε. Ο Μανώλης ακόμα προσπαθεί να σου δώσει το καινούριο Caina χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Αποφασίζεις ότι έφτασε η ώρα να φτιάξεις το βραδυνό σου. Το γεγονός ότι ακόμα δεν έχεις αποφασίσει ποιο θα είναι αυτό δεν σε τρομάζει. Εξάλλου ξέρεις ότι είσαι αρκετά έξυπνο παιδί για να ξεπεράσεις αυτά τα εμπόδια της ζωής. Σημείωση ότι πρέπει να θυμηθείς να βρεις ένα τραγούδι που ψάχνεις.
End credits
sonic death monkey 