remains of a day v2.0
Η περιγραφή μιας συνηθισμένης μέρα ακολουθεί αρκετά προβλέψιμα κάποια βήματα. Ειδικά η αρχή της μοιάζει χορογραφημένη σχεδόν ως αυστηρή ιεροτελεστία. Ξυπνητήρι, άνοιγμα των ματιών, πλύσιμο, ντύσιμο, μάζεμα των πραγμάτων και…
…ανοιγμα mp3 player, ακουστικά στ’ αυτιά και ξεκίνημα νυσταγμένου βηματισμού. Τον τελευταίο καιρό, εξαιτίας σχετικής έλλειψης χρόνου, βρίσκω τον εαυτό μου να κάνει την πιο προσεκτική ακρόαση στις ώρες 7:30-8:30 το πρωί και 5-6 το απόγευμα. Οι ώρες δηλαδή που πηγαίνω και επιστρέφω από την δουλειά. Παλιότερα το mp3 player θα ήταν γεμάτο αποκλειστικά με χιλιοακουσμένα πράγματα, πράγματα που είχα μετά από πολύ σκέψη καταλήξει ότι ήθελα να ακούω όταν είμαι εκτός σπιτιού, και με ένα μαγικό τρόπο, κάθε φορά που έφτανε η ώρα της επιλογής, πράγματα που δυσκολευόμουν να αποφασίσω ότι θέλω να ακούσω. Πλέον, στο mp3 μπαίνουν σχεδόν μόνο νέα αποκτήματα (σε συνδυασμό με λίγα classics για τις πολύ δύσκολες ώρες) και πολλές φορές η προσήλωση σε μια μουσική κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής με έχει κάνει να προσέξω κάποιο δίσκο. Ιδέα για αγορά δεύτερου mp3 player αποκλειστικά πρώτες ακροάσεις, έχει μέχρι στιγμής απορριφθεί ως υπερβολική.
Στο οχτάωρο της δουλειάς, ένα από τα λίγα πράγματα που με κάνει να μου αρέσει η δουλειά μου είναι η (ημιπαράνομη) ικανότητα να ακούω μουσική. Πολύ σημαντικό για μένα, καθώς έχοντας συνηθίσει να γίνονται τα πάντα υπό τους ήχους κάποιας μουσικής, ο εγκέφαλος έχει συνηθίσει να συγκεντρώνεται περισσότερο όταν ακούει κάτι. Φυσικά οι ακροάσεις δεν γίνονται προσεκτικά, δίσκοι ξεκινάνε να παίζουν και λόγω του τρεξίματος ξεχνιούνται, μουσική μπλέκεται με συνομιλίες (ενίοτε και γαμωσταυρίδια) και πολλές φορές ξεχνάς και τι είναι αυτό που παίζει. Κάποτε είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο που θα ήθελε να περαστεί ως «οδηγός ανάγνωσης», ότι το διάβασμα βιβλίων δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να γίνεται σε συνδυασμό με κάτι άλλο ή σε διαδρομές με ΜΜΜ ή σε οποιοδήποτε μέρος τέλος πάντων δεν σε αφήνει να είσαι 100% συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις. Δεν ξέρω αν συμφωνώ ακόμα και τώρα (μπορώ να σκεφτώ λίγα πράγματα πιο απολαυστικά από το διάβασμα σε ένα τραίνο ή ένα λεωφορείο, ρίχνοντας πεταχτές ματιές έξω από το παράθυρο), αλλά σίγουρα έως ένα βαθμό ισχύει και για την μουσική. Από την άλλη όμως, μέσα από αυτό το χάος που περιγράφηκε παραπάνω, ξεπετάγονται πότε πότε μουσικές στιγμές που ακριβώς επειδή είσαι απασχολημένος, απαιτούν με πιο έντονο τρόπο την προσοχή σου και σε κάνουν να τις σημειώσεις για το σπίτι. Το «Iamundernodisguise» των School Of Seven Bells, που είχα αναφέρει και παρακάτω ήταν ακριβώς μια τέτοια στιγμή, που έπαιξε ξαφνικά στο ραδιόφωνο του last.fm και με έκανε για μια στιγμή να παρατήσω ό,τι έκανα και να ψάξω αμέσως να δω τι είναι αυτό που ακούω.
Η ακρόαση της μουσική κατά την επιστροφή είναι κάπως διαφορετική. Εκεί συγκεντρώνεσαι εντονότατα στην μουσική απλά γιατί θες να βγάλεις από πάνω σου, ό,τι έχει περάσει μέσα στις προηγούμενες ώρες. Και αν είσαι λίγο νυσταγμένος από την κούραση, χάνεσαι περισσότερο σε αυτό που ακούς. Προσωπική επιλογή τις τελευταίες μέρες το «Decent Man On A Desperate Moon» του Transit.
Για το βράδυ στο σπίτι δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Ξέρουμε πολύ καλά πώς παίζεται το παιχνίδι εκεί.
Ως τελευταία σημείωση αναφέρω το «Some Sweet Relief» των Speck Mountain που αυτή την στιγμή προξενεί διαστολή των ματιών, εκρήξεις ενθουσιασμού, επιφωνήματα τύπου «αζαντάουα» και σκέφτομαι ήδη τις λίστες του 2009. Ambient soul λένε οι ίδιοι, ψυχεδελική pop θα προσέθετα εγώ, είναι από τα album που αν το Sonic Death Monkey είχε σφραγίδα, θα την βάζαμε πάνω του και θα το λέγαμε pick of the month.
Σημείωση για το ΔΣ: Να φτιάξουμε σφραγίδα για το Sonic Death Monkey
Σημείωση νο2 για το ΔΣ: Οι συλλογές του που προηγήθηκαν με έκαναν να ψάξω να βρω μέρος για να τις ακούμε. Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα.
sonic death monkey 