sonic death monkey

Αυτό είναι το Sonic Death Monkey. Εκτός από ταλαντούχοι, πανέξυπνοι και πανέμορφοι, είμαστε και ψώνια οπότε ξεκινάμε τις καθιερωμένες λίστες τις χρονιάς με τις αφεντομουτσουνάρες μας, μια που φέτος κλείσαμε και τα δυο μας χρόνια, βγάλαμε δοντάκια και μάθαμε να λέμε άτα. Σε περίπτωση που επιλέξετε να αγνοήσετε τις λίστες μας τώρα που μας γνωρίσατε θα κάνετε το μεγαλύτερο λάθος που έχετε κάνει στη ζωή σας, αφού το μόνο πιο ωραίο από μας πράγμα είναι η μουσική που ακούμε.

Αυτοί είναι οι δίσκοι που θα έπρεπε να σας άρεσαν φέτος. Αλλά δε θα τους έχετε ακούσει καν. Γιατί αν τους είχατε ακούσει θα ήσασταν εδώ να ποστάρετε και όχι εκεί να διαβάζετε.

ΝΘΜ

Η χρονιά παίζει τις καθυστερήσεις, πασούλες αλλάζουμε στο κέντρο του γηπέδου περιμένοντας το φρουρρρρρρ του ρεφερή. Τώρα, χάνουμε, κερδίζουμε, δεν ξέρω. Δε μου φαίνεται όμως ότι πανηγυρίζει ο κόσμος στις εξέδρες οπότε μπα. Το 2008 είχε κάμποσους καλούς δίσκους (αρκετοί από τους οποίους δε βρίσκονται στην παραπάνω 20άδα, ε, επειδή ήταν ένα ωραίο παιχνιδάκι ο περιορισμός της 20άδας), είχε απόλυση από τον Ε.Σ., είχε προσπάθειες για πρόσληψη στην Α.Ε., είχε μαύρο πρόεδρο, είχε δακρυγόνα, βόλτες και βιβλία. Θα κοιμηθώ απόψε και αύριο το ημερολόγιο της ενορίας μου θα γράφει 2009 και ο κόσμος θα είναι καλύτερος. Οι ευχές όλων των υποψήφιων Σταρ Ελλάς από το 1993 και μετά θα πραγματοποιηθούν αμέσως. Η Άρσεναλ θα πάρει επιτέλους ένα αμυντικό χαφ. Θα πάψουν να θεωρούνται τα διαγγέλματα του Λαζόπουλου ως το peak της επαναστατικής διάθεσης μιας θολής συλλογικής κοινωνικής συνείδησης. Θα καταλάβουμε ότι είμαστε πιο κοντά στους Γρηγορόπουλους παρά στους Κορκονείς αυτού του κόσμου. Οι δίσκοι θα είναι πιο φτηνοί. Θα έχουμε περισσότερη όρεξη για να κάνουμε. Και λιγότερη για να φάμε. Θα. Καλά και ωραία πράγματα. Καληνύχτα και καλημέρα.
Υ.Γ.: Στην παρακάτω λίστα, τα 5 πρώτα είναι σε αξιολογική σειρά, τα υπόλοιπα σε μια φαινομενικά εντελώς τυχαία.

1. Portishead : Third
2. Colour Haze : All
3. Black Mountain : In the future
4. Shed : Shedding the past
5. Fennesz : Black sea
Johann Johannsson : Fordlandia
Caïna : Temporary antennae
Fleet Foxes : Fleet foxes
Bon Iver : For Emma, forever ago
Minilogue : Animals
Chris Clark : Turning dragon
Flying Lotus : Los Angeles
Actress : Hazyville
Peter Broderick : Float
Sleeping Pillow : Apples in an orange tree
Matt Elliott : Howling songs
the Black Angels : Directions to see a ghost
Mugison : Mugiboogie
the Fun Years : Baby, it’s cold inside
Benoît Pioulard : Temper

KWK

Μια χρονιά γεμάτη ηθικά quotes για το πως ΤΕΛΙΚΑ λειτουργεί ο κόσμος, παγκόσμιες πολιτικές αναταράξεις, κοινωνικό ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ, δεκάδες blogs να σας πρήζουν το παπάρι για καθετί που θα (ή δε θα) σκεφτείτε, μια χρονιά γεμάτη με μια εξαιρετικά μειωμένη διάθεση να αντιμετωπίσουμε όλα τα ενσκήπτοντα δεινά μιας επιπλέουσας «καθεμέρας». Βαρεθήκαμε κύριοι, σας βαρεθήκαμε. Βαρεθήκαμε να δολοφονούνται παιδιά και να πεινάει ο κόσμος, και ο κόσμος που πεινάει αντί να σκέφτεται τα παιδιά να σκέφτεται την πείνα του μόνο, και πως θα αγοράσει δώρα με τα λεφτά που δεν έχει, τώρα που «κάψαν τα μαγαζιά», βαρεθήκαμε να σκοτώνονται εκατόν πενήντα άνθρωποι στη Γάζα, βαρεθήκαμε να αλλάζουμε αμέσως κανάλι μετά από εκατόν πενήντα νεκρούς στη Γάζα, βαρεθήκαμε να ακούμε γνώμες, να λέμε γνώμες, να σχολιάζουμε, να ψάχνουμε τι είναι ΤΕΛΙΚΑ σωστό, βαρεθήκαμε να προσφέρουμε το λίγο έργο που ποτέ δεν προσφέραμε, σιχαθήκαμε την πάρτη σας τόσο, που τελικά σιχαινόμαστε και την δική μας καμιά φορά. Σιχαθήκαμε και την σιχασιά μας την ίδια. Μα πάνω από όλα αυτά σιχαίνομαι να βλέπω λίστες με τα καλύτερα του 2008 και να έχουν μέσα μπάντες τύπου Glasvegas, Killers και οποιαδήποτε άλλη μαλακία επιστρατεύτηκε για να βεβηλώσει και το τελευταίο κάστρο της πιο ηλίθιας μέρας του χρόνου : της παραμονής της πρωτοχρονιάς. Και μην ακούσω λέξη για γιορτινές μελαγχολίες. Άλλο μελαγχολία, άλλο αηδία.

Ακολουθούν τα είκοσι αγαπημένα μου albums για το 2008. Σε ένα αριθμό τουλάχιστον διακοσίων καθώς πρέπει κυκλοφοριών, καλούμαι να ασκήσω το ευχάριστο hobby της επιλογής των είκοσι εκείνων σημαντικότερων, χωρίς τα οποία η μουσική θα ήταν για μένα φτωχότερη. Και ναι, μια ακριβής λίστα έχει να κάνει με ώρες ακροάσεων. Και για το 2008, το «Third» των Portishead είχε τις περισσότερες, με μια ασφαλή διαφορά. Όταν γίνει απολογισμός της δεκαετίας, οι Portishead θα είναι με τη σειρά τους ασφαλείς. Ιδού:

1. Portishead – Third
2. The Herbaliser – Same as it Never Was
3. Coil – The New Backwards
4. Virus – The Black Flux
5. Deathspell Omega – Chaining the Katechon (EP)
6. Fennesz – Black Sea
7. Diamanda Galas – Guilty! Guilty! Guilty!
8. When – You are Silent
9. Darkspace – III
10. Nurse with Wound – Huffin’ Rag Blues
11. Darkthrone – Dark Thrones and Black Flags
12. Andrew Liles & Jean-Herve Peron – Fini!
13. Chris Clark – Turning Dragon
14. Prurient – And Still, Wanting
15. Kiss the Anus of a Black Cat – The Nebulous Dreams
16. Nightbringer – Death and the Black Work
17. Caïna – Temporary Antennae
18. Spiritualized – Songs in A&E
19. Fabriek Bakker Fabriek – S/T
20. Johan Johannsson – Fordlandia

Πήγα και σε συναυλίες! Οι πέντε καλύτερες ήταν :
1. Diamanda Galas, 2 Μαΐου, Θέατρο Παλλάς
2. Βjörk, 31 Ιουλίου, Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ, Ο.Α.Κ.Α.
3. The Residents present “The Bunny Boy”, 15 Nοεμβρίου, Principal
4. Fields of the Nephilim, 21 Μαρτίου, Gagarin
5. Necros Christos/Dead Congregation, 23 Νοεμβρίου, Texas Necropolis

Υστερόγραφο : επιλέξαμε να παρουσιάσουμε 20 albums, αν και είμαστε blog και θα μπορούσαμε και περισσότερα. Μην το ψάχνετε. To «demo 08» των The Deathtrip του Aldrahn (αποφάσισα να αφήσω εκτός τα demos), Οι Residents, Οι Dead Congregation, Οι Nine Inch Nails του «The Slip», το «Certainty of Swarms» των Hair Police, το «Groza» των Mgla, οι This is Past, το «Detrimentalist» του Venetian Snares, το Sigur Ros, o Alva Noto, οι Aura Noir (αυτοί φταίνε και λίγο, άρχισαν πρώτοι!), η αγαπημένη μου Maja Ratkje, οι Morbosidad, και δεκάδες άλλοι πιθανώς μου κρατάνε μούτρα, αλλά μάλλον στα αρχίδια τους. Δεν παρεξηγούμαστε ποτέ με τα παιδιά άλλωστε.
Ευχές για ένα κατεστραμμένο, πικρόχολο και διαλυμένο 2009.
Ποτέ δεν στάθηκα εύστοχος όταν ευχόμουν οτιδήποτε θετικό.

ERF

Για να είμαι ειλικρινής νιώθω λίγο απογοητευμένη από την φετινή χρονιά. Πέρα από μερικούς μόνο δίσκους πολυπαιγμένους βρέθηκα αντιμέτωπη περισσότερες από μερικές φορές, με έναν αέρα βαρεμάρας και τεμπελιάς από μεριάς καλλιτεχνών. Ωραίοι δίσκοι υπήρξαν, σαφέστατα, δίσκοι που δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας. Αλλά για μένα έλειπε κάτι από την φετινή χρονιά. Λίγο το ότι βγήκαν δίσκοι από συγκροτήματα που μετράνε μπόλικα καλοκαίρια και που έχουν σημαντική δισκογραφική ιστορία πίσω τους, λίγο ότι βγήκαν δίσκοι τελείως μάπα από συγκροτήματα που θα θέλαμε να έχουν ξεκινήσει μια σημαντική δισκογραφική ιστορία. Κάποια πράγματα επισκίασαν κάποια άλλα και πάει λέγοντας. Έμεινε λίγος χώρος για τους λίγους και πολύ καλούς και για μένα απλά ήταν ελάχιστοι οι καινούριοι λίγοι και πολύ καλοί.
Οι φετινές συναυλιακές μου εμπειρίες ήταν εξίσουν λίγες και καλές αλλά από αυτές που σου μένουν για πολλά, πολλά χρόνια. Είδαμε Portishead, Sahg, Black Mountain και Black Angels και γυρίσαμε επιδεικτικά την πλάτη στην ταρίφα των 30 λιρών που χρέωνε ο Seasick Steve, ο αγρότης που κάποτε δεν είχε να φάει και το ντεμπούτο του συμπεριλάμβανε ντραμς από ξύλινο καφάσι. Μετά έγινε για τα σαλόνια και την nu-age cultίλα των ανθρώπων της πόλης που όνειρό τους είναι κάποτε, να γίνουν και αυτοί με την σειρά τους πολυτελείς αγρότες μετά την λήψη γερών αποζημιώσεων λόγω χρεωκοπίας του σύμπαντος και αφού συνταξιοδοτηθούν στα 30.
Καθώς φέτος δεν ασχολήθηκα πολύ με την ηλεκτρονική σκηνή, ξεχώρισα το πραγματικά υπέροχο Booka Shade, εντυπωσιάστηκα με την δουλειά των Black Angels, ανακουφίστηκα με το άλμπουμ του Ray LaMontagne, αφέθηκα εντελώς με τους Spiritualized, έμαθα με τους Darkspace, συγκινήθηκα με τους Fleet Foxes και σιώπησα με τους Black Mountain. Μερικοί καλοί δίσκοι, αλλά όχι αξιοσημείωτοι στην χώρα της pop και το EP Sun Giant μαζί με το φετινό διαμάντι από Fleet Foxes. Το Motorizer, γιατί κάτι κινήθηκε για τα καλά μέσα στο παντελόνι του ροκά και δεν ήταν η τσέπη με τα ψιλά του. Ο Lemmy και η παρέα του ανακάλυψαν τα βάζα με τις παρθένες.
Ήταν καλά όμως ε; Καλά ήταν, εντάξει. Μένω ακόμα με την πεποίθηση πως τεμπέλιασαν όλοι, αν και δεν ξέρω τους πραγματικούς λόγους. Ο κόσμος με τα χίλια προβλήματα την χρόνια που τελείωσε δεν θα είχε λεφτά να αγοράσει μουσική; Ίσως. Δεν πήραν ρίσκα οι δισκογραφικές; Ίσως. Παίρνω βήμα από τα πρόσφατα σοφά λόγια του Keith Richards που σημείωσε πως τώρα τελευταία όλοι μιλάνε για το rock αλλά έχουν ξεχάσει το roll. Μάλλον η φετινή μουσική περιπέτεια ήταν σαν teaser trailer. Τα καλύτερα έρχονται; Ίσως!
Κλείνοντας, να ευχηθώ μια καλή χρονιά σε όλους είτε σας ξέρω είτε όχι. Με υγεία για τους δικούς σας ανθρώπους, με αγάπη, με μεγάλα όνειρα, με μουσικές στιγμές επικών διαστάσεων, με κατανόηση για τους δίπλα και τους παραδίπλα σας. Σε όλους τους φίλους, όσο μακριά κι αν βρίσκονται, στους καινούριους και τους παλιούς, σε αυτούς που μας διαβάζουν και σε αυτούς που μας φτύνουν, συγχωρέστε με για τα λάθη μου έγιναν σε στιγμές πάθους! Αφήνω πίσω μου ένα δωράκι από την μαγικότερη φωνή που πέρασε και δεν έφυγε ποτέ, από μια αριστοκρατική φωνή ενάντια σε όλες τις προκαταλήψεις. Μια ευχή σε όλους. Brothers and sisters! Error Flynn says…Smile.

http://www.sendspace.com/file/y7tghr

Sahg – II
Kiss the anus of a black cat – The Nebulous Dreams
Seasick Steve – I started out with nothing and I still got most of it left
Darkspace – Dark Space III
Ray Lamontagne – Gossip in the grain
The Black Angels – Directions to see a ghost
Fleet Foxes – Fleet Foxes
Booka Shade – The Sun and the neon lights
Spiritualized – Songs in A and E
Portishead – Third
Motorhead – Motorizer
Nick Cave and the Bad Seeds – Dig!!! Lazarus Dig!!!
Black Mountain – In the future
Darkthrone – Black Flags and Dark Thrones

KTO

Η φετινή χρονιά μου φάνηκε λίγο ιδιόρυθμη μουσικά. Βγήκε (όπως πάντα), και άκουσα, πολλή μουσική, θα έφτανε να πω ότι βγήκε και πολλή εξαιρετική μουσική – κάπου εδώ διαισθάνεστε να έρχεται ένα αλλά και δίκιο έχετε – αλλά ενώ βρήκα άπειρους πολύ καλούς και εξαιρετικούς δίσκους, δεν μπορούσα να βρω πολλούς (για να μην πω κανέναν) δίσκους που με άφησαν με τόσο ανοιχτό το στόμα ώστε να παραμιλάω για μέρες. Και στην τελική επιλογή (από καμιά σαρανταριά που είχα ξεχωρίσει), το δύσκολο ήταν να βρω αυτούς που ξεχώρισαν, μια που όλοι κυμαίνονταν πάνω κάτω στα ίδια πλαίσια (πολύ καλά βέβαια) ποιότητας. Στην παραπάνω λίστα θα μπορούσε πολύ εύκολα να μπει και το album των EleanooraRosenholm, των Boris, των Sahg, των TheeSilverMt. Zion, των WrathOfTheWeak, των Valetή της Monika, των ColourHaze ή των NurseWithWound, του Tricky ή των SunKillMoon. Για μερικά προβληματίστηκα πολύ που έμειναν απέξω, όπως ήταν το πανέμορφο soundtrack των YourHandInMine, η ανακάλυψη των Notwist ή και η συνεργασία των TujikoNoriko, LawrenceEnglishκαι JohnChantler. Και για να πω και την αλήθεια και εκτός αυτής της σαραντάδας υπήρχαν πολλά album που θα μπορούσαν να έχουν μπει ακόμα και μέσα στη δεκάδα, οπότε η λίστα είναι περισσότερο ενδεικτική παρά κάτι τελειωτικό. Ακόμα και το When που πήρε την πρώτη θέση, την πήρε σε μεγάλο βαθμό γιατί δεν το περίμενα από αυτούς, να βγάλουν φέτος ένα δίσκο τόσο κοντινό στα παλιά τους που θα με απορροφούσε τόσο πολύ. Όταν είχα μάθει την κατεύθυνση του “YouAreSilent” είχα μαγκωθεί για απογοήτευση αλλά τελικά ο κύριος Pedersen είχε άλλα σχέδια και τα κατάφερε με το παραπάνω, οπότε δικαιωματικά πήρε την πρώτη θέση μεταξύ (όσο κλισέ και αν ακουστεί) ίσων. Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι φέτος δεν ήταν μόνο θέμα της μουσικής το ότι δεν μπορούσα να ξεχωρίσω πολλά πράγματα, ήταν σαφώς και δικό μου. Ενώ συνέχιζα να ακούω πολύ μουσική (κάτι που φοβόμουν ότι δεν θα γινόταν), λόγω συνθηκών φέτος άκουσα μουσική πολύ πιο επιφανειακά, πολύ πιο στα πεταχτά και ακόμα και τώρα επιδιώκω να επανέρχομαι σε δίσκους που δεν είχα προσέξει γιατί ξέρω ότι θα τους ανακαλύψω πάλι από την αρχή. Αυτό υποθέτω θα συνεχιστεί εύκολα και μέσα στο 2009 οπότε και οι συνθήκες θα είναι σαφώς καλύτερες. Εκτός μουσικής πιστεύω ότι δύσκολα θα υπάρξει χειρότερη χρονιά σχεδόν από κάθε άποψη, οπότε ας τα αφήσουμε. Δεν έχει ευχές, φροντίστε να τις πραγματοποιήσετε μόνοι σας. Άλλωστε έχει περισσότερη πλάκα έτσι.

Υποσημείωση/Αστεράκι/Μικρά Γράμματα/Υστερόγραφο: Δεν πρόλαβα να ακούσω (ή να ακούσω όσο θα ήθελα) και παίζει να αλλάξω γνώμη για τη λίστα (μπορεί και μεθαύριο) τα φετινά album της Σαβίνας Γιαννάτου, Nightbringer, MalcolmMiddleton, OurBrokenGarden (της τραγουδίστριας των Efterklang), BonIver, BlackKeys, Susanna (πολύ αργά το πήρα χαμπάρι ότι έβγαλε φέτος δίσκο – μεγάλη διασκευή σε ThinLizzy παρέα με Bonnie “Prince” Billy) και των Ancestors. Livealbum της χρονιάς ανακυρήσσεται, με χαώδη διαφορά από το δεύτερο, η σύμπραξη Χαΐνηδων και ModePlagal (*κοπάνημα κεφαλιού στον τοίχο που δεν πήγαμε να τους δούμε στο Θέατρο Βράχων*) σε μια κυκλοφορία που μας άφησε με ανοιχτό το στόμα και με δάκρυα στα μάτια. Εφτάρι της χρονιά ανακυρήσσεται το “Vaahto” των Circle. Top 5 καλύτερωνδίσκωνπροηγούμενωνετώνπουακούσαμεφέτος: 1) AgitatedRadioPilot – “WorldWindingDown”, 2) Strings Of Cosnsciousness – “Our Moon Is Full”, 3) Dax Riggs – “We Sing Of Only Blood And Love”, 4) Erik Enocksson – “Farval Falkenberg”, 5) Acid Mothers Templer and The Melting Paraiso U.F.O. – “La Novia”. Καλύτερο βιβλίο σχετικό με μουσική που διαβάσαμε φέτος, StuartMcLean – “VinylCafé Unplugged”. Καλύτερη ταινία σχετική με μουσική που είδαμε φέτος το “SoulMen”. Οργασμός top 5 τέλος. Και του χρόνου πάλι.

01. When – You Are Silent
02. Gnarls Barkley – The Odd Couple
03. Circle – Hollywood
04. Fuck Buttons – Street Horrrsing
05. Caina – Temporary Antennae
06. Fennesz – Black Sea
07. A Forest Of Stars – The Corpse Of Rebirth
08. Matt Elliott – Howling Songs
09. The Gutter Twins – Saturnalia
10. Kiss The Anus Of A Black Cat – The Nebulous Dreams
11. Portishead – Third
12. Van Der Graaf Generator – Trisector
13. Darkspace – III
14. Motorpsycho – Little Lucid Moments
15. Johann Johannsson – Fordlandia
16. Maja S.K. Ratkje – River Mouth Echoes
17. Jacaszek – Treny
18. Koen Holtkamp – Field Rituals
19. The Bersarin Quartett – The Bersarin Quartet
20. Black Mountain – In The Future

I play «Got to Get You off My Mind» by Solomon Burke, and everyone has a go, just out of duty, even though only the best dancers would be able to make something of it, and nobody in the room could claim to be among the best dancers, or even among the most average. When Laura hears the opening bars she spins round and grins and makes several thumbs-up signs, and I start to compile in my head a compilation tape for her, something that’s full of stuff she’s heard of, and full of stuff she’d play. Tonight, for the first time ever, I can sort of see how it’s done.

~ από KsDms στο 31 Δεκεμβρίου, 2008.

Αναρτήθηκε στις Λίστες