going for october
Δεν μ’ αρέσει να επαναλαμβάνομαι αλλά μερικές φορές οι συμπτώσεις παραείναι ευνοϊκές για να αποφύγεις ένα θέμα. Επανερχόμαστε λοιπόν στην εμπορική πλευρά της μουσικής. Φέτος, αν και λόγω στρατού πίστευα ότι θα μειωθεί η καινούρια (αλλά και γενικά) μουσική που θα άκουγα, για διάφορους λόγους αυτό δεν συνέβη προς μεγάλη μου ευχαρίστηση (αν και ίσως όχι τόσο μεγάλη μερικές φορές όσο θα ήθελα). Αυτό που άλλαξε σίγουρα είναι το μέγεθος των αγορών, που μειώθηκε δραματικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Κάτι η έλλειψη χρημάτων λογω μη εργασίας (γαμημένος ελληνικός στρατός), κάτι η έλλειψη όρεξης και κουράγιου για τις συνηθισμένες εξορμήσεις στο κέντρο, φέτος δεν έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε όσα θα θέλαμε. Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι για κάποιο (ανησυχητικό) λόγο ακόμα και στις λίγες εξορμήσεις δεν έχω την διάθεση να πάρω κάτι και συνήθως απογοητεύομαι από την κατάσταση των ελληνικών δισκοπωλείων. Και σαν να αρχίζει να μη μου λείπει η προσμονή για την απόκτηση του επόμενου δίσκου. Ίσως αυτό να αλλάξει μετά το πέρας του χρόνου, ίσως να μείνουμε στα ίδια, σίγουρα δεν είναι και λόγος ανησυχίας, αφού μουσική θα ακούμε έτσι και αλλιώς. Παραμένει ενδιαφέρον όμως για τις συνήθειες ενός ανθρώπου.
Το δεύτερο σημείο που έχει να κάνει με τα εμπορικά της μουσικής είναι μια ανακοίνωση στο myspace των Ulver για την βινυλιακή κυκλοφορία του «Svidd Neger». Όπως μας έχουν συνηθίσει με τις τελευταίες αποφάσεις τους, το βινύλιο θα βγει σε 3 εκδόσεις (αναμενόμενο), περιορισμένες σε κάποια αντίτυπα (αναμενόμενο) αλλά το ελαφρώς γελοίο της όλης υπόθεσης είναι ότι η πιο σπάνια από τις τρεις εκδόσεις (ένα κατά τ’ άλλα πανέμορφο λευκό διαφανές βινύλιο με μαύρες πιτσιλιές) θα είναι διαθέσιμο μόνο μέσω ebay (aka πάμε να τα αρπάξουμε). Δεν ξέρω ποιος θα είναι ο τελικός αποδέκτης των φράγκων αλλά παραμένει το γεγονός ότι από το «Blood Inside» κυρίως και μετά, οι φίλοι Ulver το έχουν ξεφτιλίσει και παραέχουν γίνει έμποροι (με limited βινυλια, διπλα box set από διαφορες εταιρείες, και σαρανταδυόμιση εκδόσεις του ίδιου album και αρώματα). Και αν στην αρχή είχε πλάκα το κυνήγι του συλλεκτικού έχει αρχίσει να μοιάζει με ανέκδοτο η κατάσταση. Δυστυχώς η μουσική τους παραμένει από τις ομορφότερες που έχω ακούσει και η αγάπη που τρέφω γι’ αυτούς δεν έχει εξασθενήσει, ώστε να τους πω να πάνε να γαμηθούν. Σίγουρα δεν θα πάω να κυνηγήσω να δώσω 80 και 100 δολλάρια στο ebay για την σπάνια έκδοση, μπορεί να πάρω και την φτηνή κάποια στιγμή αλλά ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του σεβασμού που τους έτρεφα ως προσωπικότητες έχει αρχίσει να φθείρεται. Τους λατρεύω ως μουσικούς, αλλά για μια ακόμα φορά καταλαβαίνω ότι συνήθως πρέπει να μένεις μόνο στη μουσική και να μην κοιτάς τα παρακάτω, γιατί 9 στις 10 φορές απογοητεύεσαι.
Από καινούριες κυκλοφορίες που άκουσα τον τελευταίο καιρό (για μια σύντομη αναφορά) ξεχώρισαν το καινούριο Kiss The Anus Of A Black Cat, το «Fordlandia» του Johann Johannsson, ομορφότατο το καινούριο των Thievery Corporation, αρκετά εντυπωσιακό progressive rock εκ Κροατίας από τους Seven That Spells, το καινούριο Mogwai θέλει αρκετές ακροάσεις, όπως και το καινούριο Caina.
Ως πρόταση θα σας έλεγα να πάτε στο site των Downliners Sekt (www.dsekt.com) και να κατεβάσετε τα album τους (τα έχουν δωρεάν προς d/l). Εξαιρετικό post rock με αρκετά ηλεκτρονικά και glitch στοιχεία. Είδατε τι κάνουν μερικές φορές οι διαφημίσεις στα περιοδικά;
sonic death monkey 