rainy rock ‘n’ roll revolution
Σήμερα είπαμε να πρωτοτυπίσουμε ως μουσικές υπάρξεις. Παρά τα πρωτοβρόχια και το κρύο και την μουντάδα και τη γλυκιά μελαγχολία που διαπνέει την ατμόσφαιρα, αποφασίσαμε να κάνουμε την επανάστασή μας και να μην βάλουμε να ακούσουμε τυχαίο moody album, αλλά να βάλουμε τα rock ‘n’ roll ρούχα μας ως blog (μα πάνω από όλα ως άνθρωποι).
Για να είμαστε όμως και στο πνεύμα της ημέρας οι Hellacopters λένε για «Rainy Days Revisited» (oooooooh oooooh), όμως το πιο πιθανό είναι έτσι όπως το λένε να σε κάνουν να βγεις απλά να χορέψεις έξω στην βροχή και στο κρύο (και μετά πνευμονία και Nighstalker). Μ’ αρέσει η πρωτοτυπία της στιγμής, είναι ένα διαφορετικό ξεκίνημα του φθινοπώρου.
Κάπου εδώ οφείλουμε να κάνουμε μια αναφορά στην μεγαλοφυία τόσο του album όσο και του ομώνυμου κομματιού των αγαπητών Motorhead που φέρει τον τίτλο «Another Perfect Day». Δεν ξέρω αν όταν το έγραφαν συνειδητοποιούσαν τι ακριβώς έκαναν (οι πιθανότητες και το Jack Daniels λένε μάλλον όχι) αλλά αυτή είναι για μένα η κορυφαία (και με άνεση) στιγμή της καριέρας τους. Κυρίως γιατί δεν ξέρεις αν μιλάνε σοβαρά ή ειρωνικά.
» You sure ain’t the chosen few,
I know you’ve turned a trick or two,
You pulled the deuce this time,
Another Perfect Day.»
Τέλειωσα και το «Fever Pitch», οπότε το αφεντικό θα μπορεί να με κάνει παρέα χωρίς να ντρέπεται και προσπαθώ να βρω το κατάλληλο soundtrack. Και μπορεί οι οπαδοί Arsenal να θεωρούν καλύτερο σημείο του βιβλίου την περιγραφή του αγώνα με τη Liverpool και το πρωτάθλημα εκείνο, αλλά εμένα περισσότερο από όλα μ’ αρεσε εκείνο το σημείο στον αγώνα κυπέλλου της Arsenal με την Totenham (στο σημείο που όλα δείχνουν ότι η Arsenal θα αποκλειστεί για πολλοστή φορά):
«A couple of rows in front of me, a line of middle-aged men and women, blankets over their legs, soup flasks twinkling, started singing the Irish song that the oldest fans in the seats – i have never heard a North Bank rendition – often used to sing on big nights, and everyone who knew the words («And then he got up and sang it again/over and over and over again») joined in. So, I thought, with, what six-seven minutes left, that at least I would remember the occasion with some fondness, even though it was to have a bitter and dismal conclusion; and then Allinson, jinking unconvincingly down the left, put in a feeble shot on the turn that totally deceived Clemence and snuck in guiltily at the near post, and there was this enormous explosion of relief and unhinged joy.»
To «Astronomy» που παίζει τώρα πάντως φαίνεται να ταιριάζει αρκετά. Και για δες που όσο το έγραφα όλο αυτό, άρχισε να βγαίνει και ήλιος. Η υπόλοιπη μέρα θα είναι αφιερωμένη στην ακρόαση καινούριων δίσκων οπότε μπορεί να επανέλθουμε με εντυπώσεις, σχόλια, κους-κους και γλυφιτζούρια.
sonic death monkey 