four random picks
Αν μαζεύετε με μεγάλη συχνότητα δίσκους (σε οποιαδήποτε μορφή) σίγουρα θα βρεθείτε με αρκετά album τα οποία δεν θα τα ακούσετε πάρα πολύ γιατί απλά διαβάσατε κάπου ότι είναι καλά, είπατε να τα βρείτε, τα ακούσατε καμιά δεκαριά φορές και μετά για διαφόρους λόγους τα αφήσατε να υπάρχουν, ξεχνώντας πολλές φορές και τι είναι. Τις τελευταίες μέρες δεν πολυακούω καινούρια μουσική αλλά έχω αρχίσει να ξαναψάχνω το χάος για να ξανα-ακούσω κάποια πράγματα που τα βλέπω συνέχεια μπροστά μου και δεν μπορώ να θυμηθώ πότε και που τα βρήκα και γιατί τα έχω. Δεν είναι τόσο (ή μάλλον δεν είναι καθόλου) αγγαρεία όσο ακούγεται αφού και να μη βρεις το χαμένο δίσκο που περίμενες τόσο καιρό να σου αλλάξει τη ζωή, το πιθανότερο είναι ότι θα ανακαλύψεις ωραίες δουλειές που απλά δεν σου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον είτε γιατί δεν τις είχες προσέξει αρκετά, είτε γιατί κάτι απροσδιόριστο σε αυτές σε χάλασε, αλλά που τελικά αξίζουν ένα κομμάτι του χρόνου σου. Το σημερινό απόγευμα, το χέρι μας έπεσε στα ακόλουθα τέσσερα album:
01. Pluramon – The Monstrous Surplus
Συμπαθέστατο shoegazing συγκροτηματάκι με γλυκύτατα γυναικεία φωνητικά, που μπορεί να θυμίσει και κομματάκι Piano Magic και που είναι ό,τι χρειάζεται για τις post-κάτι στιγμές σας που θέλετε όμως να είναι ήρεμες και μελωδικές. Επίσης περιέχει κάποιες συνθέσεις που ξεχωρίζουν αρκετά από το μέσο όρο του είδους ώστε να σου τραβήξουν περισσότερο την προσοχή. Δεν έχω ιδέα που το έμαθα.
02. Frog Pocket – Come On Primates Show Us Your Teeth!
Αυτό ήταν και μεγάλη διαφορά η πιο ευχάριστη έκπληξη της σημερινής μέρας. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τι ήταν, απλά μια εντύπωση ότι κάτι με είχε χαλάσει πολύ όταν το είχα ακούσει, γι’ αυτό και έπιανε τεράστιες ποσότητες σκόνης τόσο καιρό. Τελικά μετά από μια αρκετά noise εισαγωγή, άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά ένα εξαιρετικό idm δισκάκι που τα είχε όλα. Και τα περίεργα beat του, και τα string κομμάτια του και τις μελωδίες του και την επιθετικότητά του και από όλα έχει ο μπαχτσές. Είδατε τι περίεργο πράγμα είναι οι εντυπώσεις στον άνθρωπο;
03. Edith Frost – Wonder Wonder
Αυτό είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το είχα πετύχει πριν καμιά τετραετία στο πλέον πεθαμένο Always On The Run και το είχα κατεβάσει χωρίς πολύ σκέψη. Υπογραφή Drag City για τα credentials και αναμενόμενο αποτέλεσμα. Συμπαθητική singer/songwriter από εκείνη την περίεργη αμερικάνικη γενιά που έβγαλε η εταιρεία και οι ανάλογες εταιρείες, όχι κάτι το ξεχωριστό εκτός από κάποιες συνθέσεις, αλλά ιδανικό background για στιγμές που θες να σκεφτείς και δεν θες να σε αποσπά πολύ η μουσική. Θα σε βάλει σε ωραίο mood αλλά δεν θα σου ζητάει και συνέχεια την προσοχή. Ήρεμα, μελωδικά πράγματα.
04. Pamelia Kurstin – Thinking Out Loud
Το «Thinking Out Loud» δεν ταιριάζει ακριβώς στην κατηγορία αφού ξέρουμε ακριβώς τι είναι και γιατί το έχουμε, αλλά η φύση του η ίδια το κάνει έναν από εκείνους τους δίσκους που εκτιμάς απεριόριστα μεν, τους ακούς ψιλοσπάνια δε. Επίσης ακόμα χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο που ο προγραμματισμός μας δεν μας επέτρεψε να την δούμε στο περσινό Synch. Με όπλο το theremin της (όργανο κατεξοχήν συνδεδεμένο με την ψυχεδέλεια), έφτιαξε ένα απίστευτο album, σαφώς ambient-ίζον αλλά με τρομερό πλούτο ήχων. Να το ακούσετε.
Αυτά προς το παρόν. Τώρα σειρά έχει το καινούριο album των Boduf Songs που μοιάζει γευστικότατο, και ίσως να μας αλλάξει τη διάθεση προς την καινούρια μουσική που έχει δημιουργηθεί αυτό το μήνα.
sonic death monkey 