sonic death monkey

Σήμερα η μουσική απόφαση της μέρας είναι να κάτσουμε να ξανακούσουμε όλα τα φετινά album στα οποία δεν είχαμε δώσει τον απαιτούμενο χρόνο και την απαιτούμενη σημασία. Αρκετοί δίσκοι πέρασαν (και θα περάσουν από το στερεοφωνικό) αλλά μέχρι στιγμής αυτός που μπαίνει στην κατηγορία «μαλάκα-γιατί-δεν-το-είχα-λιώσει-τόσο-καιρό-και-τι-σκατά-σκεφτόμουν-όταν-το-πρωτοάκουσα» και κερδίζει μάλλον και την πρώτη θέση είναι το «A Certain Feeling» των Bodies Of Water. Μια εποχή που οι indie pop/rock δίσκοι βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλο με ρυθμό ασταμάτητο και που όλοι μοιάζουν να θέλουν να γίνουν οι νέοι Arcade Fire, οι νέοι National και γενικά οι νέοι «κάτι», ο δεύτερος δίσκος των αμερικάνων δύσκολα δεν θα σου τραβήξει την προσοχή. Αν και δεν μοιάζουν ιδιαίτερα ηχητικά, θα έλεγα ότι η αντίδρασή μου ήταν ανάλογη με τις πρώτες ακροάσεις του «Picaresque». Αρκετά σκοτεινός παρά το indie προσωπείο του, αρκετά 70s σε ήχους αλλά και αρκετά pop ώστε να μην γίνεται απλό αναμάσημα, με «ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί» φωνητικά που θα έκαναν περήφανους τους A Silver Mt. Zion των τελευταίων δίσκων, αλλά και μπόλικη γλυκύτητα ώστε να σου φέρνουν χαμόγελα στο πρόσωπο. Όταν γίνονται πιο rock, δεν ξεχνούν να συνοδέψουν τις κιθάρες τους και με μπόλικο (αγαπημένο) hammond, κάτι που τους κάνει ακόμα πιο συμπαθείς. Προσωπικά μου ταιριάζουν πολύ περισσότερο από οτιδήποτε έχουν κάνει οι Arcade Fire και ομολογώ ότι δεν θέλω να εξελιχθούν σε «οι νεοι οτιδήποτε» (δεν ξέρω αν το θέλουν οι ίδιοι βέβαια).

Μετά από αυτό σειρά έχουν οι πρώτες ακροάσεις του δίσκου των Spires That In The Sunset Rise (έχουμε διαβάσει εξαιρετικά λόγια) και Procer Veneficus (έχουμε διαβάσει ακόμα περισσότερα εξαιρετικά λόγια). Αν προκύψει και τίποτα άλλο από το ξεθάψιμο της μέρας εδώ είμαστε να το συζητήσουμε.

~ από KsDms στο 6 Σεπτεμβρίου, 2008.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized