join the army
Η πρώτη μου επαφή με τους New Model Army (ως όνομα) είναι από τις καθαρότερες που έχω σε ότι έχει να κάνει με την μουσική. Ακόμα σχεδόν βλέπω τον εαυτό μου, 15 χρονών, το 1997 να κρατάει στα χέρια του το τεύχος Αυγούστου του Metal Hammer με την ανταπόκριση από το Rockwave εκείνης της χρονιάς, τη δεύτερη μέρα του οποίου είχαν εμφανιστεί οι NMA ανάμεσα στους Sisters Of Mercy και τα Διαφανα Κρίνα, σε ένα line-up ψιλοαχταρμά. Και αν με βάση τα τότε γούστα μου εμένα με ενθουσίαζε κυρίως η τρίτη μέρα και ο κύριος Dickinson (τότε είχε βγάλει και το Accident Of Birth – ε ρε γλεντια), αφού από τα συγκροτήματα της δεύτερης πρέπει να είχα ακούσει μόνο το «Vision Thing» των SoM και κάτι εκτρωματικά από τα μονίμως αντιπαθητικά Διάφανα Κρίνα, δεν μπόρεσα παρά να εντυπωσιαστώ από τα αποθεωτικά λόγια του συντάκτη (αν δεν κάνω τραγικό λάθος, που δεν κάνω, πρέπει να ήταν ο Φακίνος) τόσο για την εμφάνιση όσο και γενικότερα για την οντότητα που λεγόταν New Model Army και γι’ αυτόν τον περίεργο τύπο με τα αραιά δόντια που χαν πίσω από το μικρόφωνο.
Fast forward κάπου στις αρχές των 00s. Πολλά έχουν αλλάξει στα γούστα του πιτσιρικά που διάβαζε για το Rockwave αλλά λόγω κάποιας παράξενης σύμπτωσης το όνομα New Model Army δεν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά που θα ονομάσει αγαπημένα. Για να πω την αλήθεια μάλλον είχα ξεχάσει και την ύπαρξή τους. Η λατρεία που τους τρέφει όμως μια πολύ καλή φίλη, με κάνει να αρχίσω να ψάχνω την δισκογραφία τους. Η αρχή με τα κλασσικά: «Ghost of Cain», «Thunder And Consolation», «Impurity». Κάπου εκεί έρχεται και η κυκλοφορία του «Navigating By The Stars», του προσωπικού album του Justin Sullivan (ναι, εκείνου με τα αραιά δόντια). Το να προσπαθήσω να μιλήσω γι’ αυτό το album και μόνο, μου προκαλεί ανατριχίλες. Στις ακροάσεις τις περισσότερες φορές δεν αποφεύγουμε να μας πάρουν και τα ζουμιά. Πραγματικά δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν το τι έχει βάλει μέσα στα τραγούδια του αυτός ο άνθρωπος.
Και κάπως έτσι η συνέχεια είναι η λογική. Θα κάτσεις να διαβάσεις στίχους, να λιώσεις δίσκους, να συνδέσεις τραγούδια με τις μέρες σου, να βρεις τα κοινά σημεία ανάμεσα σε σένα και την μουσική. Και οι New Model Army θα γίνουν ένα από τα δικά σου συγκροτήματα. Τελικά κατάφερα να τους δω το 2006 στο Gagarin, και παρ’ όλο που δεν τους ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα για άσχετους λόγους, δεν ήταν κάτι λιγότερο από συγκλονιστικοί.
Η αφορμή για αυτό το post είναι ότι κατάφερα επιτέλους μετά από ένα χρόνο να ακούσω το τελευταίο τους album, το «High». Εξαιρετικό για μια ακόμα φορά (δεν νομίζω ότι έχουν κάνει κάτι άσχημο αυτοί οι άνθρωποι), γεμάτο από τραγούδια με την ανθρωπιά που τους χαρακτηρίζει. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά συγκροτήματα τόσο κοντινά όσο αυτοί εδώ οι Βρετανοί. Και περιέχει τουλάχιστον ένα τραγούδι-αριστούργημα, το «Sky In Your Eyes». Κάντε τον κόπο απλά και διαβάστε τους στίχους του. Ελπίζω να τους ξαναπετύχουμε κάπου και να τραγουδήσει και κανένα από τα προσωπικά του ο Sullivan.
Μέχρι τότε..
sonic death monkey 